Ayaklarım kopmak üzereydi. Felaket ağrıyorlardı. Tabii 17 yaşımda okuldan sonra işe gidince böyle oluyoru işte. Veya babanızın kumar borçları varsa ve onu ödemeniz için şiddet görüyorsanız.

Ailelerinin suçlarını çocuklar çekmemelidir. Babamın kumar borçlarını ben ödemek zorunda değildim mesela... Ama artık alışmıştım. Babamın garezi sadece banaydı. Kız olduğun içindi, erkek çocuk beklerken kız çocuğunun olması... Ne acı değil mi?

Kafamdaki bu sayısız düşünce eşliğinde eve gelmiştim fakat evin önünde siyah passatlar duruyordu. WTF! Yoksa bir mafya beni istemeye mi geldi??

Hızlı adımlarla eve çıktığımda annem ve babamdan başka iki kişi daha vardı, ve benim saçlarımın rengi dışında tamamen bana dolu gözlerle bakan adama benziyordum. Saçlarımın rengi ise.. o kadının saçlarına.. Ve onları gördüğümde göğüs kafesimde nedensizce bir özlem berildi. Kadın ağlamaya başladı ve eşi olduğunu düşündüğüm adam destek vermek istercesine ona sarılmıştı.

Babam yanıma geldi ve kolumdan tutup ben içeri çekiştirdi, "Noluyo be? Siz kimsizin?" diye sordum karşımdaki adama bakarak, o ise gülümsedi ve konuşmaya başladı.

"Şimdi sakin olmanı istiyoruz, 17 yıl önce Berhayat Hastahanesinde bizim kızımız doğdu, ve aynı zamanda Nejat Beyin ve Ajda Hanımın da bir kızı oldu." dediğinde gülmeye başladım ve konuştum,

"Ee tamam o ben oluyorum işte." dediğimde arkadan tanımadığım bir kızın sesini işittim. "Yok aşkım o ben oluyorum." kaşlarımı çatıp arkamı döndüğümde, afedersiniz ama tam bir mal gibi suratıma aval aval bakan bir kız gördüm. Aga resmen midem bulandı.

Bi dakika! Ne demişti lan o? "Nasıl lan?" dediğimde anneme döndüm. O ise çoktan yeni kızına sarılmıştı. Yavaşça önüme döndüm. Ve konuştum, "Emin misiniz?" dediğimde bana baktı asıl babam ve konuştu. "Dna testi için seni bekliyorduk."

❤️‍🩹🥺

Çoktan Dna testi için hastahaneye gelmiş, ve kan vermiştik bile. Ben ise ağlamamak için kendimi sıkıyordum. Bu insanlar zerre umrumda değildi. Ben onca dayağı, onca psikolojik şiddeti boşuna mı görmüştüm yani? Sırf bir hemşire hatası yüzünden mi? Peki onlar bu durumu nasıl bu kadar çabuk kabullenebilmişlerdi. Yoksa o kıza da şiddet uygulayacaklar mıydı? Ben ne yapacaktım?

Kafamdaki sonsuz düşünceler, doktorun içeri girmesiyle sustu ve herkes ayağa kalktı. Doktor ise konuşmaya başladı.

"Dna testi için hastahanemize başvuran Mehmet Öztürk ve Nejat Yıldız için Dna sonuçları belirlenmiştir. Mehmet Öztürk ve Asya Yıldız'ın testlerinde %99,9 uyuşma, Nejat Yıldız ve Aslı Öztürk'ün kanında ise %99,9 uyuşma vardır. Hastahanemiz adına özür dileriz." Duyduklarıyla birlikte herkes farklı bir yere yığıldı fakat tam o sırada bana geldiler.

"LAN SEN NE DİYOSUN LAN? BENİM NELER YAŞADIĞIMI BİLİYOR MUSUN? BEN O KADAR ŞEYİ SIRF Bİ KARIİIKLIK YÜZÜNDEN Mİ YAŞADIM LAN? BUNUN HESABINI KİM VERECEK? DİLEDİĞİN ÖZÜR HER ŞEYİN TELAFİSİ Mİ ALÇAK ADAM?" diye gürlediğimde Mehmet Bey namı diğer biyo babam beni tutmak için hamle yaptı. Fakat bama dokunduğu anda birden çığlığı basınca odada bir sessizlik oldu.

O sırada biyo annem beni hava almaya çıkardı ve ne oldupunu dahi anlamadan birden boynuma sarılmaya başladı. "Özür dilerim! Gerçekten özür dilerim, ben gerçekten ne diyeceğimi bilmiyorum her şey için üzgünüm." Dedi ve bir süre hareket etmeden bekledi. Kendini toparladığı sırada Menmet Bey yanıma gelip "Gitmek istediğin bir yer yoksa evimize gidelim kızım." dediğinde fazla belli etmesem de boğazımda bir yumru oluştu ve kalkıp bizim için kapısı açılmış olan arabanın arka koltuğuna oturdum.

Ve kulağımda ki kulaklıkla uyuya kaldım.

❤️‍🩹😞

Uyandığımda beyaz renklerle döşenmiş sade bir odadaydım ve başımda tam 4 tane daşş gibi adamlar duruyordu. Ve ifadesizce suratıma bakıyorlardı. Annem ise yanımda ki sandalyede oturmuş yorgun gözlerle bana bakıyordu, ben ise bakışlarımı babama çevirdim (biyo baba tabi.) o da bana bakıyordu. La havle!

"Ayin mi yapıyoruz gençlik? Hayırdır herkes başımda toplanmış?" Dediğimde babamla annem kahkaha atarak güldi. Daşlardan birinin de ağzından hafif bir kıkırtı kaçtı. Fakat ifadesini hemen toparladı. O sırada biyo baba konuşmaya başladı. "Kızım bunlar abilerin." Dediğinde gözlerim neredeyse yuvalarından fırlayacaktı.

"Ne?" (çaresizlik kdldldpdlpdld) dedim duyduklarıma inanamayarak. Dört tane abi mi olur? Bizim biyolar hızlı çıktı.

"Bu en büyük abin, Baran 26 yaşında benimle şirkette çalışıyor." dedi içlerinden en dalyan gibi olanını gösterip. Hay Maşaallah.

"Bu da onun bir küçüğü Kuzey, 24 yaşında o da şirkette." dediğinde sarışın çocuğa bakıp gülümsedim. O ise sadece göz devirdi.

Bu ne tavırlar be? Görende anasını.. tövbe lan.

"Bu da Gökalp abin. 22 yaşında yeni doktor oldu." dediğide gülümsedim. O da sadece göz devirdi.

"Ve bu da sonuncusu. Bertuğ. 20 yaşında üniversite okuyor." dediğinde ona gülümsedim ve o da diğerlerinin aksine bana gülümsedi. Birden Baran'ın sesini duymamla irkildim. "Neden bu kadar abartıyorsunuz ki? Bu da Aslı'nın diğer versiyonu söyleyim size." dediğinde babam, "Bu kadar önyargılı davranmanın sebebi ne Baran? Kız alt tarafı tanışıyor düşünmeden yargılayamazsın." dediğinde Baran güldü.

"Ne sanıyorsun baba. Onun geceleri yanına gelip yatmadını, sarılmasını, öpmesini? Böyle küçük hayaller kurmaya devam et. Anca kendini kandırırsın sen." dediğinde babamın nefes alışı hızlandı. Fakat belli etmememeye çalışıyordu. Annem ise Baran'a dönüp,

"Hemen burayı terk edin!" diye bağırdı ve odam birden boşalmıştı. Ben ise yatağımda oturup bön bön etrafa bamıyordum. Fakat sonra ayağa kalktım ve babamın çalışma odasına girdim. Tam da tahmin ettiğim gibiydi. Masasında oturmuş sigara içiyordu. Kafasını kaldırdığında beni görmesiyle birlikte ayağa kalktı ve gülümsedi, "Bir şeye mi ihtiyacın var kızım?" dediğinde hiç beklemediği bir anda yanına doğru koştum, ve ona sarıldım.

Onun ise bedeni kaskatı kesilmişti. Birden ne yapacağını bilemedi, fakat sonra elleini bedenime tam değdirmeden sarıldı. Muhtemelen korktuğumu bildiği içindi.

"Sarılabilirsin baba..." dediğimde birden sımsıkı sarıldı. Demek ki bir babanın sıcak göğsünde durmak böyle hissettiriyordu. Seni her şeyden koruyacak kadar sevenin olması böyle hissettiriyordu. Başımı kaldırdığımda ağladığını gördüm.. Benim babam ağlıyordu. Kollarımı geri çektiğimde o da toparlanmışa benziyordu.

"Teşekkür ederim." dediğimde sorgularasına gözlerime baktı ve konuştu "Neden ki kızım?" Diye dordu. Halbu ki bilmiyordu ki bana sarılan ilk ve tek kişi olduğunu.

"Öyle işte, her şey için. Baba." dediğimde bana baktı ve gülümsedi. "Hadi kahvaltıya inelim." dediğinde önümden ilerlemeye başladı, ve bende yavaş adımlarla arkasından ilerledim. Ve masaya ilerlediğimde babam ve annem yerlerine oturmuştu,

"GÜNAYDIN ANNE, GÜNAYDIN BABA." Dedim ve dediğim gibi öasadaki herkes dona kaldı. Bende gidip annemin ve babamın yanağından kocaman öptüm. Ardından ise tam yerime geçiyordum ki abi takımıyla gözlerim buluştu. Bertuğ Abim dışında hepsi somurtuyordu. O ise bana özlemle bakıyordu.

Ve o an yine kimsenin beklemediği bir şey yaptım. Gidip tüm abi takımını yanaklarından öptüğümde hepsi donakalmıştı.

Baran kaslatı kesilmişti ve elinde ki çatal birden yere düştü, ardından ise dışarı çıktı. Babama dönüp baktım, "Yanlış bir şey mi yaptım?" dedim o ise bana güven vermek istercesine gülümseyip cevap verdi.

"Hayır kızım, o hep öyledir." dedi fakat benim aklım odasına çıkan Baran'da kalmıştı.

❤️‍🩹🥺

BARAN'DAN

Bu kız ne yapmaya çalışıyordu böyle? Neden sürekli iyi davranıyordu ki? Bu kız neden iyiydi? Ayrıca.. ilk defa kız kardeşim beni yanağımdan öptü. Kız kardeşim... O benim kız kardeşim. Ona güveniyordum ama sebepsiz yere içimde bir huzursuzluk vardı. Hep o Aslı yüzünden tüm ailemiz dağılmıştı ve kimseye güvenemez olmuştum. Peki ya Asya'da öyleyse?

Kafamdaki düşünceleri susturamıyordum. Bir tülü susmak bilmiyorlardı. Birden odanın kapısının çalmasıyla içeriye Asya girmişti. Afallamıştım. Ne işi vardı onun burda?

"Hemen burayı terket!" dediğimde zerre bozuntuya vermeden, koltuğa oturdu ve oraya kim tarafından koyulduğunu bilmediğim bir peluş ayıyı eline aldı. Ve burukça gülümsedi. O an fark ettim ki gözlerinde keder vardı.

Gözünden bir damla yaş mı aktı? Ben mi öyle gördüm. Birden nedensizce bir öfke kapladı içimi. Öfkemi dizginlemeye çalıştım.

"Biliyor musun? Benim hiç oyumcak ayım olmadı." dediğinde kaşlarımı çatmış ona bakıyordum. Nasıl bir ayısı olmazdı ki? "Aslında bir tane oldu, ama o cenette gitti." dediğinde anlamaz gözlerle ona baktım. O ise kendini toparlayıp bama baktı.

"Bana karşı neden önyargılısın bilmiyorum ama, ben o kız gibi değilim. Ben ailesi tarafından şımartılmış bir kızda değilim. Bana güvenmemeni anlıyorum. Ama gerçekten sizi arkanızdan vurmam merak etme." dedi ve gitti. Ben ise öylece oyuncak ayıya bakakaldım.

ASYA'DAN

Baran'la olan konuşmamızın ardından yaklaşık bir saat geçmişti. Ve şimdi hepimiz salonda oturuyorduk. Ben de sosyal medyada geziniyordum. Tam o sırada Bertuğ abim konuştu, "Böyle işi sikeyim, iki kişiydi yaa." dedi ve oyuna devam etti. Herkes kalakaldı.

"Bertuğ abim haliba kendisini odasında zanetti." dememle dudaklarımı ısırdım. Abi demiştim. Bertuğ abimse far görmüş tavşan misali bana bakıyordu. Babam konuştu;

"Kalakaldı lan çocuk." demesiyle birlikte Bertuğ abim bana doğru koştu. Ne oluyor be dememe kalmadan beni kucağına alıp döndürmeye başladı. Normalde rahatsız olurdum fakat Bertuğ abim olduğu için rahatsız olmuyordum.

"ALLAHHH!! ANNEE BABAA DUYDUN MU ABİ DEDİ!" bu noktada kafasını bana çevirdi, "BİR DAHA DE BAKAYIM." dediğinde kahkaha atarak konuştum. "ABİMM CANIM ABİMM." dediğimde dahs çok sevindi ve daha hızlı dönmeye başladık. "Tamam başım döndü abi!" demele koltuğa oturdu, ve sol kolunu omzuma atıp beni göğsüne çekti. Ben ise hemen sırnaştım. Yıllarca mahrum bırakılmışrım ben bundan. Çenemi kaldırıp, "ABİMMM BİRTANECİK ABİMMM BENİMM!" dediğimde hemen cevap verdi. "ABİM DİYEN AĞZINI YESİNLER SENİN KIZZ." dediğinde güldüm be tam konuşacakken telefonumun çalmasıyla herkes bana döndü.

Arayan kişiyle birlikte yüzümde bir sırıtış meydana geldi. "YİĞİT" kulağımın dibinde sinirli bir ses duydum. "Bu kim güzelim." diyen abime bakıp, "Yiaaa güzelin miyim gerçekten?" dediğimde güldü ve cevap verdi. "Öylesin tabi bücür, hadi dökül bakalım bu kim?" dediğinde kahkaha atarak cevap verdim.

"Beni de kıskanırmış amanda amann." dediğimde devam ettim. "Arkadaşım abicim. Hep yanımda olurdu, çocukluktan beridir." dediğimde yüz ifadesi rahatladı fakat hala gergindi.

Ben ise Yiğit'i tekrar aradım. "Nerdesin kızım sen?" demesiyle birlikte, "Burdayım sen?"dediğimde cevap gecikmedi. "Salak mısın? Neyse şey dicektim. Bizim ordaki kafeye gelsene." Dediğide onu onayladım ve kapattım. Şimdi babamdan izin almam gerekiyordu,

"Baba," dediğimde cevap gecikmedi.

"Efendim güzel kızım, ay parçam söyle." dediğinde gülümsedim. Ve konuşmaya başladım, "Benim bir arkadaşım kafeye çağırıyor da beni, gidebilir miyim?" dediğimde gülüösedi ve cevap verdi. "Tabii ki kızım sen hazırlan ben araba ayarlattırayım." Dediğinde hızlıca yerimden kalktım ve odama koştum.

Ve hazırlanmaya başlamıştım, v yaka siyah bir crop, ve siyah bir kot şort giymiştim.

Koşarak aşağıya salona indiğimde tüm abi takımının kaşları çatık, göbeğime bakıyordu. En son Bertuğ abim dayanamayıp yanıma geldi ve crobu çekiştirip göbeğimi kapatmaya çalıştı. "Bu bi beden küçük sanki ha güzelim?" dediğinde şaşkın bakışlarımı ona diktim. Sonra v yaka olduğu için bu sefer de üst kısım aşağıya inmişti. "Bu ne biçim bok lan böyle?" dediğinde gülmeden edemedim.

O sorada Kuzey, uerinden kalkıp odasına gitmişti. Bertuğ abim beni bu kıyafeti değiştirmem için ikna etmeye çalıştı, fakat tam o sırada Kuzey geldi ve Bertuğ'nun kafasına hömleği attı. O ise bana giydirmeye başladı. "Hah bak böyle ne güzel hanım hanımcık bir kız oldun." dediğinde daha fazla katlanamayacamtım. Babama dönüp, "Ben çıkıyorum anne, baba dediğimde onayladılar fakat babam peşimden geldi.

"Kızım bu artık senin, al bakalım." dediğide elindeki karta baktım. Kredi kartıydı, hemde üzerinde Asya Öztürk yazıyordu. "Ama baba..." diyecektim ki hemen konuştu. "Aması falan yok hadi güle güle." dedi ve içeri girdi. Bu ne hız baba, arkama baktığımda annemi görmemle olayı çakmıştım. ;)

❤️‍🩹🥺

"Ya yiğidim, bunlar oldu işte." dediğimde ayağa kalktım ve sarıldım. Tam o sırada kapının önündeki Baranı'ı görmemle dondum. "Noldu kız?" deriğinde Baran çoktsn yanıma gelmiş ve bileğimden çekiştire çekiştire arabaya bindirmişti bile. "Bir de aynı değilim diyor. Ben öyle değilim diyor. NASIL İNANICAZ AMINA KOYAYIM." diye bağırdığında gözlerimi yumdum.

"Sadece ar-" diyeceklen lafımı böldü, "HİÇ BENİ YEME ASYA GELDİĞİMDE SARILIYORDUNUZ." dediğinde hözlerimi yumdum ve eve gelmeyi bekledim.

...

Kolumdan çekiştire çekiştire eve sürükleyen Baran abime bağırıyordum fakat duymuyordu. "BABA BU ÇOK SEVDİĞİN KIZIN BUGÜN BİR ERKEKLE KAHVE İÇİYORDU. BUMU SİZİN KIZINIZ?" dediğinde herkes bana bakıyordu. "İşte biliyorduk aynısı." dedi Kuzey. "Bıktık" diye bağırdı Gökalp. Baran ise, "Biz sana gğvenelim dedik, SEN BİZİ SIRTIMIZDAN VURDUN ASYA!" dediğinde zihnim bulanıklaşmaya başlamıştı.

YAZARDAN

Asya artık dayanamıyordu, bir krizin eşiğindeydi fakat bundan kimsenin haberi yoktu. Asya babasına döndü, "İstersen Yiğit'i çağırayım, sadece arkadaşım." dedi kısık bir sesle. "AYNEN BOK ARKADAŞIN, NİYE SEVELİM Kİ SENİ ZATEN!" Baran'ın son sözleri ile atak geçirmeye başlamıştı. Elleri saçlarına gidiyordu. Deli gibi saçlarını yoöuyordu, boğazını sıkıyordu, kafasını duvara vuruyordu be sayıklıyordu,

"ANNE, BABA, AÇIM YAPMA DUR HAYIR İSTEMİYORUM HAYIR YAPMA DUR BABA ANNE GİT HAYIR.!" tüm herkes şaşırmıştı, kendini toparlayan Baran oldu ve Asya'yı kucağına alıp yukarıya çıktı. "KİMSE GELMESİN.!" Onu yatağa oturtturup, eline bir bardak su alıp yüzüme döktü. Asya sayıklamaya devam ediyordu.

BARANDAN

Asya bir kriz geçiriyordu. Onu sakinleştirmek istiyordum. Hepsi benim yüzümden, ah salak ben kız arkadaşım dedi ya işte.

Yüzünü avuçlarım arasına aldım ve fısıldadım, "iyisin güzelim, burdasın,yanımdasın."

BÖLÜM SONU!!

UMARIM İLK BÖLÜMÜ BEĞENMİŞSİNİZDİR SABAH ŞEKERLERİM ÖPÜLDÜNÜZZZZZ.❤️❤️❤️‍🩹❤️❤️