Arkadaşlar merhabaaa... Sizleri çok seviyorumm. Bölüme geçelimmm.

Bu arada sorulaeınız varsa yorumlara yazın, soru cevap yapalım kitap hakkında veya değil farketmezzz...

.........

Gözlerim yavaş yavaş buğulanıyordu. Ben yere düştüğünde kadın hemen yerdeki silahlardan birini alıp adamı bacağından vurmaya çalıştı fakat kaçtı. Kadın ise hemen yanıma geldi. "Sakin ol, geçti tamam mı? Küçük bir sıyrık." dediğinde ona baktım. Ağzımda kan tadı vardı.

"Teşek-teşekkür ederim." dediğimde o da ağlamaya başladı. "Gerek yok ki. Kadın kadının yurdudur." dedi ve ambulansın sesini duymaya başlamıştım. Dakat gözlerim daha fazla dayanamadı...

.........

Karan'dan

Önemli bir toplantının ortasındaydım. O yüzden Yaman'ın telefonuna bakmamıştım. Fakat toplantıda olduğum halde bir kere daha arasığını farkettiğimde ayağa kalktım, ve aramayı cevapladım. "Abi, abi yemge vuruldu." yenge... vuruldu.. yenge vuruldu...

Telefonu cebime atıp "TOPLANTI BİTMİŞTİR." diye bağırdım ve doğruca şirketten öıkıo kendimi hastahaneye attım.

...........

Hastahaneye geldiğimde Yaman ameliyatta olduğunu söyledi. Benim ise ayakta kalmaya mecalim yoktu. Gidip ameliyathane kapısının önündeki koltuklardan birine oturdum. Gözlerim yanıyordu.

Karşımda ellerinde kan olan bir kadın vardı. Ağlamaklı gözlerle bana baktı.

"S-siz yakınısınız galiba?" diye sorduğunda başımı salladım. "Erkek arkadaşıyım." ağlamaya başladı.

"O çok z-zor duru-durumdaydı. Bi adam beline silah tutuyordu, Korkuyor gibiydi. Yardım ettim ona, onu yendik, fakat o sırada silah patladı galiba. Her şey bir anda oldu. A-adam onu ta-taciz edince b-ben yardım et-etmek istedim." dedi ve ağlamaya devam etti.

Ben ise neler yaşayacağımı anlayamıyordum. Neler oluyordu? Kalbim acıyordu. Çok acıyordu. Ben onu sevdiğimi bile söyleyememiştim. Ben onu koruyamamıştım. Ben sevdiğim, aşık oldupum kadını bile korumayı beceremeyen bir aptaldım.

.........

Yaklaşık 6 saat geçmesine rağmen doktorlar çıkmamıştı. Ona bir iey olacak düşüncesi, onu bir daha göremeyeceğim düşüncesi, kalbimi söküp atmak istememe neden oluyordu.

Tam o sırada ameliyathaneden çıkan doktorlara kaydı gözüm. Hemen yanlarına koştum, sendeledim ama düşmedim.

"Noldu? Noldu? Doktor bey noldu?" dediğimde doktor bana bakıp konuşmaya başladı. "Çok zor bi ameliyattı. Eğer hasta tutunmasa belki kurtaramazdık. Fakat durumu şuan iyi, odaya alacağız." dediğinde dünyalar benim olmuştu. "Te-teşekkür ederim. En iyi odayı verin, tüm masrafları ben halledeceğim." dediğimde gülümsedi. "Ne demek, görevimiz." dedi ve gitti. Ben ise mutluluktan ağlıyordum. Evet kolum kopsa ağlamayacak olan ben, şuanda mutluluktan ağlıyordum. Zeynep'im yanımdaydı. Ve bundan sonra daima yanımda olacaktı. Her an...

............

Hey guysss bu bölüm de bitti çoh şükür. İstek olursa belki bugün yeni bölüm atarım I LOVE YOUU GENÇLER VE KENDİNİ GENÇ HİSSEDENLERR.