Arkadaşlar merababaaaaaaa. Naber? Bu arada Malatya'da deprem olmuş.. İyi misiniz? Kendinize çok dikkat ediyosunuz tamam mı gençlik? Sizi seviyorum.

Bölüme geçelim🐟🐢

..........

Zeynepten (sonunda)

Karnımda hissettiğim şiddetli ağrıyla gözlerimi daha fazla kapalı tutamadım. Yavaşça gözlerimi açtığımda, önce biraz alışmayı bekledim.

Anılar hafızamda canlanıyordu. Boğazımda acı, kuru bir tat vardı. Yutkundum. Yine mi yalnızdım? Yine mi başıma gelen şeyleri tek başıma omuzlanacaktım.

Elimle gözümden akan bir damla yaşı silecektim ki, elimi kaldıramadım. Çünkü büyük eller wlimi kavradı, ve benim yerime göz yaşımı sildi... Karan... Gözleri kızarmıştı. Ne yapacağımı bilemedim. Ağlayamazdım.

Acımı kimseye belli edemezdim...

Karan ise birden bana sarıldı, hem sımsıkı, hem narince... Korılcak bir porselen bebekmişim gibi narin, ama beni çekip göğsünde saklamak istercesine sertti bu sarılış.

Kafasını boyun girintime koydu. "Sana bir şey olacak diye çok korktum." sesi ağlamaklı çıkmıştı. Bu kadar umursuyor muydu beni?

Gözyaşlarıma hakim olamadım. Bir bir dökülmeye başladılar. Şuana kadar Azra dışında kimsenin yanında ağlamazdım. Ama.. bilmiyorum. Karan çok yakın gelmişti.

Ben hıçkıra hıçkıra ağlarken o da beni sakinleştirmek istedi. Saçlarımı okşadı, boynumdan, gözlerimden öptü...

Gözyaşlarımın yerini derin iç çekişler ve hıçkırıklar aldı. Yavaş yavaş sakinleşmiştim. "Hep yanımda ol Karan." dedim sessizce gülümsedi. "Hep Zeynep, hep yanında olacağım." dediğinde bu sefer gülümseme sırası bendeydi. "Söz mü?" dediğimde cevabı gecikmedi. "Söz yavrum. Söz."

........

Karan'la olan konuşmamızın ardından Azra'lar gelmişti veonları da Karan'la tanıştırmıştım. Zaten gelenler Azra ve Kerem'di. Diğerleri gelmez ki..

İkisiyle uzun uzun sohbet ettim fakat ikisi arasında bir şey vardı. Fakat anlayamamıştım. Azra'ya sormam gerekiyordu. "Karan, biraz susadım da su almaya gider misin?" dediğimde hemen kalktı. "Kerem sende gitsene, kahve filan da alırsınız." dediğimde o da ayağa kalktı.

"Alıp geliyoruz." dedi Karan bana bakıp ve odadan çıktılar.

Onlar çokar çıkmaz hemen Azra'ya döndüm. "Dökül." dediğimde aval aval suratıma baktı. "Ne? Biley olmadı ki." dediğinde göz devirdim. "Ufak atda civcivler yesin. Dökül bakim." dediğimde derin bir mefes aldı. "Kerem beni öptü." dediğinde gözlerim pörtledi. "NE?" dediğimde heöen panikledi.

"Ama o beni öptü, yani şey olmadı, başka bi şey olmadı. Onun evindeydik evi boş ay aman yani üf" dedi panikleyerek. "Sıçtın sıvıyon." deyip kahkahayı patlattım.

Tam ağzımı açıp konuşacaktım ki Kerem'ler geldi. Hemen sustum. Azra ise kıpkırmızı olmuştu.

Bir süre daha sohbet ettikten sonra, Azra kalmak için çok ısrar etti. Ama Karan kendisinin kalacağını ve gerek olmadığını söyleyince ısrar edemedi.

Şimdi ise Karan'la öylece oturuyorduk. Sabahtan beri uyumamıştı. Bende uyuyamıyordum. Gözlerimi kapatınca aklıma o anlar geliyordu.

"Benimle yaşasana"

........

Bitti... Nasıl nasıl nasılll?? Azra? Kerem? Karan (kocam) ? Güzel demiii??