Luna'nın Bakış Açısı

Kuleden biraz uzaklaştıktan sonra durdum. Nereye gidecektim ben şimdi mi aklına geldi Luna evet içses şimdi aklıma geldi. Eski evime gitmem tek seçenekti.

Telefonumu çıkartıp Marcus'u aradım. Birkaç dakika çaldıktan sonra Marcus'un uykulu sesi geldi. "Efendim" Dedi Marcus. "Marcus üzgünüm uyandırdım ama birşey sormam lazım. " Dedim hızlıca. Sor demesini beklemeden konuştum. "Hani benim için aldığın ev vardı yaa hala boş mu? " Diye sordum. "Hayır galiba onu kiraya vermiştim. Sonlara doğru sesi kısılıyordu. Gelen horlama sesiyle uyuduğunu anladım ve telefonu kapattım.

Peter bana sorgular bir şekilde bakıyordu. "Hiç bir arkadaşıma ev boş mu diye sordum. " Dedim ona galiba inanmamıştı. "Bizde kalsaydın May halamın canı sıkılıyordu zaten. " Dedi Peter.

Güzel bir teklifti ama olmazdı çünkü her ne kadar babam güveniyor olsa da ben Peter'a güvenmiyordum. "Sağol Peter ama olmaz sende evine git bende eve gidecem." Diye geçiştirmeye çalıştım. "Sen bilirsin teklif var ısrar yok ama eğer birşey olursa diye" Cebinden bir kağıt çıkardı. "Bu adresim" Dedi. Kağıdı elime aldım. "Teşekkür ederim Peter herşey için yarın okulda görüşürüz. " Dedim. Biraz pişmandım çünkü sokakta kalacaktım ama ona güvenmiyordum "görüşürüz Luna" Deyip uzaklaştı.

Bir kaç dakika orada durduktan sonra parka doğru yürümeye başladım. Kaydırakların birisinin başına çıkıp oturdum oraya.

Acaba dedikleri gibi tehlikeli miydim? Ama ben hiç kimseye zarar vermem ki. Ben hiçbir zaman öyle birşey yapmak istemem.

Etrafa baktığımda bir çocuğun ağladığını gördüm. Ona biraz bakınca gözüme bir görüntü geldi. -Çocuğun babasının kalbi duruyordu- bu da neydi şimdi hiç normal değil. İlk defa böyle birşey oluyordu. Çocuğun annesi geldiğinde ordan uzaklaştılar ama ben şaşkınlıktan kalakalmıştım.

Bir anda yanıma Peter oturmasıyla irkildim. "Hani eve gidecektin." Dedi. Omuz silktim "sanırım artık bir evim yok. " Dedim kıkırdıyarak.

Peter bana deli görmüş gibi bakıyordu. Bir anda beni itti ve kaydıraktan aşağı kaydım. Oda aşağı atlayıp bana elini uzattı. "Sana birşey olursa Bay Stark'a bir açıklama yapamam benimle geliyorsun" Dedi Peter. Onunda başını belaya sokmamak için sadece başımı salladım.

Yolda yürürken hala aklım o olan olaydaydı. Resmen çocuğun zihnini okumuştum. Benim en yakın zamanda bu güçleri kontrol altına almayı öğrenmem lazımdı.

Bir kaç dakika yürüdükten sonra bir binadan içeri girip yukarıya çıktık. Peter kapıyı çalınca beklemeye başladık. Kapıyı kızıl saçlı genç bir kadın açtı. "Hey Peter beni çok korkuttun neden haber vermeden çıkıyorsun." Dedi Peter'a sarılarak bu durumlarına tebessüm etmiştim. "Ben de seni özledim May. " Dedi Peter adını May olduğunu öğrendiğim kadına. Peter May'den ayrılarak. "Bu Luna Stark. "Dedi beni tanıtarak. "Bu da halam May." Dedi Peter. "Tanıştığıma memnun oldum Luna. " Dedi May. "Bende efendim" Dedim. "Bana efendim demene gerek yok May desen yeter. " Dedi May gülümseyerek. "Tamam May. " Dedim bende gülümseyerek.

"Kapıda kaldınız hadi geçin içeri elinizi yüzünüzü yıkayın makarna yapmıştım. Onu yiyelim. " Dedi May.

İçeriye girince Peter bana banyoyu gösterdi o da odası tahmin olduğunu tahmin ettiğim odaya girdi.

Ellerimi yıkadıktan sonra May'in yanına gittim. "Yardım edebileceğim birşey var mı? " Diye sordum Gülümseyerek. "Ah hayır zaten bitti. " Dedi May.

Masanın yanındaki sandalyelerden birine oturdum. May tencereyi masaya bıraktıktan sonra tabakları masaya bırakacaken birden kaydı. Elindeki tabaklarla beraber yere düşecekken refleks olarak bir elimle tabakları bir elimle May'i tuttum.

Lan ben bunu nasıl yaptım. May bana bakarak gülümsedi. "Waow reflekslerin hızlıymış. " Dedi. "Ne... Hı evet reflekslerim iyidir." Dedim ve elimdeki tabakları masaya bıraktım. Ve yine eski yerime oturdum.

Ateş, kas ve güç, zihin okuma, iyi refleksler. Ben bittim. Ya babam beni okuldan alırsa ya da beni bir yere kapatırsa başımı iki yana sallayıp kendime geldim.

Peter'da oturduğunda yemeğe başladık. "Stark stajından mı tanıştınız? " Diye bir soru yöneltti May, ben ve Peter'a.

Peter tam konuşacakken ben konuşmaya başladım. "Aslında evet bir bakımdan oradan tanıştık bide aynı okula gidiyoruz" Diye açıkladım. "Peter senden hiç bahsetmemişti." Dedi May. "Çok uzun sürmedi tanışmışlığımız yeni tanıştık sayılır. "Dedi Peter.

Yemeğin geri kalanı sessiz geçmişti. Yemeğim bittiğinde May'e yardımcı olmak adına tabağımı mutfağa götürüp makinaya koydum.

İçeri gidince masada yine eski yerime oturdum.May, Peter'a bakıp "Peter, Luna'ya bir Pijama ve tişort verde rahat etsin. " Dedi. Tam itiraz için konuşacakken May konuştu. "İtiraz istemiyorum. " Dedi. Bende gülümsedim.

Peter bana bakıp "Beni takip et" Dedi. Başımı sallayıp ayağa kalktık.

Odasına girince kapının önünde durdum özel eşyaları olabilirdi. Bir tişort ve Hello Kittyli pijama vermişti.

Lan çocuğun sevgilisi varsa benim burda kalmamı yanlış anlayabilirdi. Bunu bir sormam lazımdı.

Banyoya girip üzerimi değiştirdim. Çıkardığım kıyafetleri Peter'ın verdiği poşete koydum. Oturma odasına girdiğimde Peter koltukta oturuyordu. Ama May yoktu.

"Peter, May nerede. Diye sordum ve koltuğa oturdum. "Uyucağını söyledi." Dedi.

Birkaç dakika sessizlikten sonra merak ettiğim soruyu sordum. "Birşey soracam ama yanlış anlama sevgilin var mı? Eğer varsa benim burda kalmam pek doğru değil. " Diye sordum. "Malesef daha sevgilim yok kıza açılamadım. Aslında açılmaktan biraz korkuyorum" Diye konuştu. Kız onu reddediceğinden korkuyordu galiba. Omuzuna dostça vurarak, "kimmiş bu şanslı kız." Diye sordum. "12. Sınıflardan okulun popüler kızı. Liz. Liz Allen." Dedi. Azıcık şaşırmıştım. Ama genelde okulun popüler kızlarından bütün erkekler hoşlanırdı. Yani kitaplarda öyleydi. "O kim fotoğrafı var mı sende. Diye sordum. " Okulun popüler kızı kimmiş öğrensem iyi olacaktı ki en azından arkadaşlık kurmazdım.

Peter cebinden telefonunu çıkartıp fotoğrafı gösterdi. "Şimdi s*k*ldim" Dedim. Türkçe bir şekilde neden mi hemen açıklıyayım. Ben bir kere kafedeyken bu kızla kavga etmiştim buda yetmemiş ben bu kıza arkadaşlarının yanında başından aşağı kahve boşaltmıştım.

Peter bana sorgular gibi bakarken "ne oldu " Diye sordum. "Ben seni nerde gördüğümü hatırladım. İki hafta önce Stark stajı için geldim. Diyen kızsın" Dedi Peter. Bunu anlamasına şaşırmamıştım.

İki sefer yanında Türkçe konuşmuştum. Anlaması zor değildi. "Evet." Diye cevap verdim. "Neden bana söylemedin? Diye bir soru sordu. "Sormadın ki" Lann ben bunu dışımdan mı söyledim.

Birkaç dakika sessizlikten sonra ne düşündüğünü merak ettim. Acaba zihnine mı girmeye çalışsam. Nasıl olacakki. Biraz odaklanıp deniyeyim. Bir zarar olmaz herhalde.

Birkaç dakika sonra zihnimde Peter'ın sesini duymayı başardım. Böyle yapmamam lazımdı. Bay Stark duyarsa hiçbir zaman avengers ekibine katılamam. "Sende mi bir çeşit kahramansın?" Zihninden ona soru sorunca birkaç saniye bana baktı.

"Luna nasıl yaptın sen onu" Diye ufak minnak soru sordu. "Iııı şey yeni keşfettim bunu insanların zihnine girebiliyorum. "Dedim. Ve devam ettim. "Sen de mi gözlerinin içine bakarak sordum. Gözlerini kaçırarak, "Ne hayır bu Diye bu çok saçma ben ve kahraman olmak öyle birşey saçmalık. "Diye konuştu hızlıca. "Peter yalan söylüyorsun" Dedim. "Yalan söylemiyorum" Dedi hemencecik.

"Söylüyorsun"

"Söylemiyorum"

"Söylüyorsun"

"Söylemiyorum"

"Söylüyorsun"

"Söy-le-mi-yor-um"

"Söylüyorsun hem çok belli oluyor. " Dedim bende. "Yalan söylemiyorum Luna" Dedi. "O zaman babam neden seni yanına aldı o bana güvenmiyor sana mı güvendi." Dedim sinirlenmeye başlamıştım. "Demek ki onun güvenini o kadar boşa çıkarmışsın ki ARTIK SANA GÜVENMEK İSTEMİYOR! " Dedi o da bağırarak.

Birden istemsizce gözlerim doldu. Zayıflığımı görmesin diye başımı başka tarafa çevirdim. "Neler oluyor ? " Diye sordu.

Ne mi oluyor yeğenin benle kavga ederken beni babamdan vuruyor. Tabiki bunu sesli olarak söylememiştim.

Peter "birşey olduğu yok May! " Deyip ayağı kalktı. Tahminimce odasına geçmişti.

May bana bakıp yanıma oturdu. Bir anne edasıyla "neden kavga ettiniz " Diye sordu. "Boşver May ben gitsem daha iyi olacak galiba" Dedim ayağa kalkarak istemsizce sesim titriyordu. "Nerdeyse sabah oldu. Birşeyler yersin okula geçersin tatlım." Dedi ve beni koltuğa oturtup devam etti. "Ve üzülmene gerek yok, Peter istemeden seni üzmüştür." Dedi May

"Bilemiyorum May galiba yine bir hata yaptım. Yakınlarım hariç kimse benimle iyi geçinmez. Babam bile." Son cümleyi kısık sesle söyledim ama galiba duymuştu. "Sen Tony Stark'ın kızısın öyle değil mi? " Diye sordu. Sadece başımı salladım. Ben "Peterla konuşurum" deyip birkaç şey daha söylemişti ama onu dinlemiyordum.

Acaba sorun bende miydi. Kimseyle iyi geçinemiyorum babam beni istemiyor ve kimse beni sevmiyordu. Bana iyi gelen şeyler bir bir gidiyordu.

Peter'ın odasından Peter ve May'in sesi geliyordu. Onları dinlemeyerek kulaklığımı taktım ve rastgele oynata bastım. Şarkı sesi sayesinde düşüncelerim susuyordu. Bir saat sonrasına seri alarmlar kurdum. Ve kendimi uykunun güzel kollarına bıraktım.

~~~

Ben kaçar uykum geldi kalanı yarın geçiririm.