14.06.2024

"Hayat hep bir sıfır yendi beni,hep hayata karşı malup geldim. Yaşadıklarım , başımdan geçenler o kadar fazla ki on altı yaşındayım ve on altı yıldır bu hale nasıl geldim inanın bilmiyorum.Merhaba ben Havin on altı yıldır hayatı hayal kırıklarıyla dolu olan o kız çocuğu.Ölümle yaşam arasındaki o ince çizgide gibiydim sanki,kocaman boşluk ve o boşlukta kaybolan ben .İnsan hayatında kaç kez ölür?Size şöyle söyleyeyim,ben her yıl yüzlerce kez öldüm.Yaşadıklarım yaşayacaklarıma ders olmaktan ziyade ,hep kafamın dikine gitmeyi tercih ettim.Çoğu zaman hayattan ,yaşamaktan, sevmekten,sevilmekten nefret ettiğim zamanlar oldu derken, öyle birşey oldu ki hayat olan bakış açım tamamen değişti, gerçek aşk o kadar farklı birşeymişki ben bu hikayeden en çok onu anladım.Sahi "AŞK" ne? Miğdemizde kelebeklerin uçuşması mı?El ele tutuşup sokaklarda gezmek mi ?Acı çekmek mi? Mutlu olmak mı? Bence aşk çok farklı bişey, tanımı yok, tanımı olmayan bı duygu,belkide duygu bile değil.Ben aşkın tanımını onda aradım,ararken kaybolduğum çok oldu, çıkmaz sokaklara girmişliğimde çok olmuştur.Önemli olan o çıkmaz sokaklardan pes etmeden ,vazgeçmeden geri dönüp yeni yollar keşfetmeyi bilmek oldu hep hayat felsefem...

Bu tam bir acımasızlıktı, söylediği cümle hala beynimin içinde yankılanıyor."Sen beni vicdansız biri yaptın Havin".Madem bir insanın vicdanıyla oynayacak kadar kötü biriyim,neden canım yanıyorr!? Amacıma ulaşmama rağmen neden mutlu değilim? Saçmalama Havin aşık falan olmadın, aşkın ne olduğunu bile bilmiyosun kızım ne aşkı!? Okuldan eve gidene kadar bu düşuncelerde boğulmaya devam ettim .Eve gittiğimde yaptığım tek şey odamın kapısını kapatıp,karneyi masanın üzerine fırlatmak oldu.Sonrası ise kabus gibi gözümden, göz yaşlarımın tek tek süzüldüğünü bir damla iki damla derken sayamayacağım kadar çok olduklarını hatırlıyorum sonrasında ise uykunun beni esir almasına izin verdim. Aradan kaç saat geçti bilmiyorum ama annemin sesiyle gözlerimi araladığımda odanın karanlık olduğunu, annemin kapıyı açmasıyla antrenin ışığının gözümü alması bir oldu."Anne kapat şu kapıyı"diye söylenmeye başladım."Havin saat kaç oldu yavrum farkındamısın? "diye sorduğunda.Daha yeni yeni kendime geliyordum."Yorulmuşum biraz okuldan gelince yatağa yatar yatmaz uyuya kalmışım anne"diye cevap verdim."Seni okulun yorduğuna eminmiyiz? Sanki başka birşeylerolmuş gibi." " Bi dk bi dk ban bak bakıyım ! Havin gözlerin şişmiş senin ağladın mı sen?"Evet gerçekten çok güzel gel şimdi anneme açıkla açıklayabilirsen şimdi bunu" Yok anneciğim nerden çıktı ağlamak falan çok uyuduğum içindir o" diye söze atıldım hemen "Bana yalan söyleme Havin ben bilmezmiyim kızımı ağlamışsın sen " " Karnen için mi ağladın diycem ama ahh nerde o günler karneyi umursayan kim ki"yavaşça gelip yatağın kenarına oturup ellerimi tutu"Miran için mi?" diye sorduğu an gözlerimden yaşların tekrar süzülmesi bir oldu "ahh tabi yaa canım benim geçicek "diyerek kollarını bana sararak o sıcacık anne merhametini gösterdi,bende sarılmasına karşılık vererek daha çok ağlamaya başladımm.

#ilkbölümmm

#umarımm beğenirsinizz

#yorumlarinizi bekliyorum