Çok acıyordu. Öyle böyle değildi bu acı, vücudumun her yerini kaplamış keskin bir acıydı. Acıdan bayilsam bi nebze iyi gelirdi belki ama olmuyordu. Boş, beyaz ışıklı bı odada hortumlara bağlı olarak bı sedyede yatıyordum. Koluma bağladıkları serum büyük ihtimalle zehirdi ve o zehir vücudumun her yerine işlemişti artık. Sonumun geldiğine emindim. Gidiyordum annemin, abimin, ablamın yanına... Bu benim için büyük bir mutluluktu şehit olacaktım. Tam 1,5 haftadır esirdim. İyi bile dayanmıştım belki. Ben Ezgi Avcı MİT uzman ajaniyim. Ekibimi bulmasinlar diye kendini teröristlerin ortasına atmış fedakadar bir ajanim. Belki televizyonlarda bi askerin şehit olduğu soylenmiycek bile, beni bı isimsiz kahraman olarak biliceksiniz her zaman. Ben Ezgi Avcı ailesini kaybettikten sonra bütün sevgisini vatanına vermiş bir vatanperverim. Ne diyo İstiklal Marşı'nda 'Ben ezelden beridir hür yaşadım hür yaşarım hangi çılgın bana zincir vuracakmış şaşarım' işte benim vatanım bu satırlar gibi hür yaşayacaktır. Acı artık dayanılmaz bı noktaya gelmişti. Gözlerim gittikçe sonsuz karanlığa kapanıyordu. İşte o an dışardan silah sesleri duydum. Biri bulunduğum odanın kapısını kirarcasina açıp yanıma gelmisti. Kolumdaki serumu çözüp beni belimden tuttu ve dışarı suruklemeye başladı. Evet bı terörist beni götürmeye çalışıyordu. Ama goturemiyodu. Beni sedyeden kaldırdığında patates çuvalı gibi yere yığılıyordum ki beni tutmuştu. Etraftaki sesleri az çok ayırabiliyordum. Terörist adam beni arka kapıdan çıkaracağı esnada kapı gürültüyle açıldı. Gözlerimi varla yok arası açmaya çalışıyordum. Karşımda dağ gibi kocaman bı adam duruyordu. İlk başta onuda terörist sanıyordum lakin kolunda ki ay-yıldızlı bayrak gerçeği gösterdi. Gelmişti. Özel harekat beni kurtarmak için gelmişti. Beni belimden tutmaya çalışan terörist silahını kaldiriyodu ki karşımızdaki dağ hızlı bı şekilde elini çevirip silahın yere düşmesini sağlamıştı. Aynı hızda dışardan gelen bı kurşun teröristi kafasının arkasından vurmuştu. Adam yere yığılırken bende yeri boyluyodum. Ama dağ adam hızla beni belimden tutup kucagina aldı ve telsize şöyle konuştu " baykuşu aldım. Ersin beni koru dışarı çıkıyoruz. Kalanı sizde ve kadının dibinden bı kurşun geçsin sizin ecdadınızi sikerim." Kimdi bu adam? Kucağındayken sanki yıllardır hasret kaldığım bı kokuyu bulmuştum. Barut kokuyordu aslında ama o kokunun altında saklamaya çalıştığı kokuyu almıştım ben. Gözlerimi tekrar varla yok arası açmaya çalışıyordum ki dağ adam " gözlerinizi açmaya uğraşmayın küçük ajan. Beni daha sonra da goruceksiniz zaten" dedi. Bu adam kendini ne saniyordu. Ama haklıydı ugrasmamaliydim. O an öyle bı ağırlık üstüme çökmüştü ki gozlerimi kapattım ama neye açacağımi hiç düşünmemiştim. Hayal meyal tek hatırladığım o hasret kaldığım kokudan ayrılışımdi. Gerisi uzun bı karanlık...