" Kalbimin Göğünde Işıldayan Tek Yıldız

Aşk; Tüm dünyaya kafa tutacak kadar güçlü olup bir gülüşe yenilmekmiş..

Ben senden önce serseri, okulun kötü çocuğuydum.. Güçlüydüm, hiç kimse bana karşı gelemezdi; korkarlardı benden..

Sonra sen geldin, benim deli köşemde durdun..
Ve ben bir gülüşüne yenildim..
Kabul etmedim, kaçtım..
Ama senden değil, bu hislerimden.. Sonra fark ettim ki..
Yanımda olmadığın her saniye daha çok özlüyordum seni..

Kaçarken daha fazla tutuldum yağmurlarına..

Rüzgarlarına..
Bakışlarına..

Ama en çok da

Merhamet ve sevgi dolu kalbine; Kalbinle şifa oluşuna..

Kalbin; Acılarıma, yaralı kalbime şifa..

Sonra bir gün okula gelmedin. Annen kaza geçirdiğini hastanede olduğunu söylediğinde kalbim sızladı..

Hastaneye geldim; uyuyordun.. İzin alıp yanına girdim; baktım yüzüne.. Ve yanındaki makineden çıkan her ses için şükrettim..

Ben bir insanın kalbinin her bir atışına şükretmeyi senden öğrendim..

İyileştikten sonra sana bakmaya bile kıyamadım..

Ben senin kalbimdeki yerini; kalbimden bile gizledim..

Sen.. 

Kalbimdeki Giz'im..
En derinim..
Can içim..

Sevdiğim... "

"Sevdiğim.."

Aklımda canlandı bakışları ve o gün bana söylediği her bir kelimesi..
Her bir saniyesi..

Kalbime bir ok saplandı; Gözyaşlarım süzüldü bir bir yanaklarımdan usulca, kalbime.. Ama içimdeki yangını söndürmedi..

Şimdi bana değil bir başkasına sevdiğim diyordu..
Yanlış duyduğumu düşünmek istedim. Kabus olsun istedim..

Ama değildi.

O bana özel dediğini başkasına söylüyordu.
Sadece sana ait dediği kalbinde şimdi başkası vardı.

Yalan mıydı aşkı?

Ama öyle şeyler söylüyordu öyle bir bakıyordu ki..

İnanmıştım..

Bakışlarına ben inanmıştım.

Gidip hesap sormak istedim, bağırmak çağırmak istedim..

Ama istedim sadece..

Onlar uzaklaşırken izledim.. El ele uzaklaşmalarını.. Kulağımda "Sevdiğim" diyişi yankılanırken onlarca kez..
İzledim..

Bir zamanlar benim elimi sımsıkı tutan ellerinin şimdi başkasının elini tutuşunu..

Eskiden bana aşkla bakan gözlerinin başka gözlere değişini..

İzledim..

Ve kalbime batan oklarla anladım..

Ondaki anlamımı kaybettiğimi..

Anladım...

Peki ben şimdi nasıl veda edecektim ona?

Bu kadar zor olabilir miydi bir veda? Ben diyemezdim ki Ona Elveda..

Neden beni sana veda etmeye mecbur bıraktın Efem?

Hani beni hiç bir şeye mecbur bırakmayacaktın?
Neden sensiz bir hayata mahkum bıraktın?

Fısıltı gibi çıkmıştı sesim..
Halbuki çığlıklar atıyordu içim...

Hoşça kal İlk Kavgam..
Hoşça kal İlk Sevdam..
Hoşça kal İlk Aşkım..
Hoşça kal İlk Gözyaşım..
Hoşça kal Sol Yanım..
Hoşça kal Kalp Sızım..

Hoşça kal İmkansızım...

Elveda Ela Gözlü Sevdiğim..

Elveda...

~1.Bölüm Son~

______________________________________________________

Eveeet, yeni bir kurguyla karşınızdayım.

Aşk'a Sürgün✨

Aslında bunu atmak ile atmamak arasında çok kararsızdım.

Öylesine karaladığım bişeydi bir ara, devam edip etmeyeceğimi bilmiyorum. Daha doğrusu edebilecek miyim?

Bu yüzden atmak istemedim başta ama sonra sizlerle de paylaşmak istedim.

Umarım beğenirsiniz ❣️

Yorumlarınızı bekliyorum, devam etmemi isterseniz yazacağım inşallah ☺

Ha bu arada oy vermeyi de unutmazsanız çok sevinirim ☺

Şimdiden teşekkür ediyorum, herkese..

Allah'a emanet olun 🤗