Taşınalı iki ay olmuştu ve biraz olsun iyi gelmişti bana bu taşınma. İzmirden Fethiyeye gelmek kolay olmuştu. Annemin biriktirdiği bir miktar para vardı ve onunla halletmiştim ev işlerini.

Evin eşyaları ikinci el ama çok güzellerdi.

Teyzemle sık sık olmasada arada konuşuyorduk.

Evi bulmama yardım eden lise arkadaşım olan Sevde ile arada birbirimize git gel yapıyorduk.

Evim 1+1 di. Çok tatlıydı evim tam hayallerimde ki gibiydi.

Baktığınız da annemi unutmuşum gibi görünüyor olabilir ama aslında hiçte öyle değil.

Çünkü ben annemi unutamam. Kendimi unuturum ama onun ölümünü asla unutamam.

Herkesin acıyı yönetme şekli farklıdır. Kimi anında eski haline döner kimi ise tamamen kendini dış dünyaya kapatır. Ben ikiside değilim. Sadece önüme bakmaya çalışıyorum. Bu değil ki annemi unuttum hayır. Unutmadım unutamam da.

19 yaşındayım ve annemin gurur duyacağı gibi bir kadın olmak istiyorum. Hayatta olsa benimle her zaman gurur duyacağını biliyorum ve bunu şimdi de yapmak istiyorum.

Belki bunlar onu geri getirmeyecek ama yine de o varmış gibi yapmaya devam edeceğim.

Sabah saat sekizden beridir apartmanda bir hareketlilik vardı. Kapının deliğinden baktığımda bir kaç tulumlu adamın yukarıya eşyalar taşıdığını gördüm.

Demek ki biri taşınıyordu.

Ne olduğunu öğrendikten sonra salona gidip televizyon izlerken kahve içiyordum.

Gece uyuyamadığım için uykum gelmişti.

Aslında kahve içince uykumun açılması gerekiyordu ama ben de ters işliyordu sanırım. Daha da uykumu getirmişti. Hava ne soğuktu ne de sıcak. Hafif serin bir hava olduğu için bacaklarımda ki ince pikeyi üstüme doğru çektim ve koltukta yatar hale geldim.

Gözlerim yavaş yavaş gidiyordu ve o mükemmel karanlık karşılıyordu beni.

《》

Derinden sesler geliyordu. Sanki biri bir şeylere vuruyor gibiydi. Zihnim yeni uyandığım için bulanıktı ve algılarım kapalıydı.

Bir kaç saniye sonra tamamen kendime geldiğimde evin kapısına tıklatıldığını anladım.

Koşarak kalktım ve kapıya koştum. Kapıyı sanki koşarak açmamışım gibi sakin bir şekilde gelene baktım. Erkekti.

Ne ?

" Merhaba. Ben Demir üst komşunuz bugün taşındık."

Beynim yavaş yavaş çalışmaya başlayınca neden çoğul eki kullandığını anladım.

Kucağın da bebek vardı.

Ben uykudan uyanınca neden mal oluyordum acaba ?

"Merhaba. Evet biliyorum duymuştum sesleri. Yade bende memnun oldum. Peki bu küçük adam kim acaba öğrenebilir miyim ?"

Bebeğe bakarak konuştuğum için utanıp babasının boynuna kafasını gömüp alttan alttan bana bakıyordu.

İstemem yan cebime koy diyordu çocuk.

Çapkın şey seni.

"Bu küçük bey Alaz Efe. Merhaba de bakalım hanımefendiye."

Demir beyin dediklerinden sonra Alaz Efeye gülümseyerek bakıyordum. Utansada kafasını kaldırım elleriyle oynarken konuşmuştu.

"Meba."

Ama yerim. Gerçekten yer yutarım bu çocuğu.

"Merhaba küçük adam. Sen ne kadar tatlısın öyle bakim."

Küçük kıkırtılar çıkartarak gülmüştü.

Ona bakmayı bırakıp Demir beye geri dönmüştüm.

"Umarım bir sıkıntı yoktur. Eşiniz nerde bu arada onunla da tanışmak isterim."

Eş dememle birlikte sanki adamın gözleri yoğun bir siyaha dönmüştü. İlk dikkat etmemiştim ama koyu kahveydi gözleri. Şimdiyse siyahtı.

"Eşim yok. Oğlum ve ben varız sadece."

"Anladım kusuruma bakmayın lütfen."

"Önemli değil. Ben bir şey sormak için gelmiştim aslında."

"Tabii ki buyurun."

"Sular kesikte açtırmıştım aslında ama belki genel bir kesinti olmuştur diye size de bir sormak istedim."

Dediği ile kaşlarım çatıldı.

"Hemen bakıyorum. Bekleyin lütfen."

Kafasını sallamıştı.

Mutfağa gidip baktığımda gerçekten kesildiğini farkettim.

Tekrar kapıya geldiğimde oğluyla gülerek konuştuğunu gördüm.

Babası oğluyla gülerek konuşuyordu.

Bir babayla gülerek konuşmak nasıl bir şey acaba ?

"Bende de kesik maalesef. Muhtemelen genel bir kesinti. Sabah gelir sanırsam. "

"Anladım. Teşekkür ederim. İyi geceler size."

Gülümseyerek arkasını dönüp asansöre binmişlerdi. Adamın gülüşü çok güzeldi.

Bir de sol yanağında belediye çukuru vardı.

Yade kendine gel kızım adamın oğlu var. Saçmalama. Git uykuna devam et mala bağladın iyice sen.

°

°

°

°

°

Eveeeet Yade ve Demir tanıştı. Hızlı gidiyor gibi gelebilir ama kitap muhtemelen mini kitap olucak o yüzden ne bölümleri ne de konuşmaları çok uzatmak istemiyorum. Ama ucu açık bi konu da kalmayacak emin olabilirsinizzzz 😽😽😽