Korkularımla ben kitabına hoş geldiniz.

O Gece yaşananlar tüm hayatını değiştirecekdi.

İçeriden gelen sesle irkildim, tam yatacakken içerden gelen gümbürtüyle yatakdan fırladım, sesin geldiği yere gittiğimde karşılaştığım şey,

-Aaaaaaaaaaaaaa!!!+

- Başlangıç -

Doğdum yılım (21/11/2007) benim hep ölüm yılım oldu.

Benim adım Lena. Lena; ay ışığı ve gün ışığı anlamına gelmekte ama benim için hiç öyle olmadı. Ben hep karanlık taraftaydım ve hiç gün ışığı kadar yaygın, ay ışığı kadar mutluluk yayan biri olmadım.

Okudukça anlayacaksınız.

Her gün sabah 07:30' da kalkar okula giderdim burslu okuyordum tabi herkes gibi dışlanıyordum. Onların kendilerini herkesten üstün görmeleri beni o kadar çok sinir ediyordu ki bazen bana karışan o sarışının saçından tutup bir güzel dövmek geliyordu içimden ama bursumu yakamazdım. Şöyle ki onlarında bizden farkları yokdu.

Saat 17:35'de okuldan çıkar direk eve giderdim. Okulum uzak olmadığı için şanslıydım.

Ben, bu okulu kazanmak için çok çaba sarf ettim, gece gündüz çalıştım emeklerimin karşılığınıda aldım. Ve bundan asla pişman değilim. Aksine kendimle gurur duyuyordum.

Ablam:

Ablamın adı Lera 19 yaşında' dır. Tek ailem, tek varlığım o' dur.

Annem ile babam bizi küçükken terk etmişler. Bizim bildiğimize göre de bize bakacak durumda olmadıkları için bizi terk etmişler.

Ablam Lera sabah 07:30 da okula gider, saat 16:20 de okuldan çıkardı. Bir cafe de gece vardiyasında çalışırdı. Bende bazen o cafede şarkı söylerdim.

Okul çıkışımız ayrı olsada zamanı denkleştirirdik. Ablam benim çıkışıma gelirdi, ordan aldığımız maaşla ev araç gereçlerini yeteri kadar alır. Sonrada eve giderdik.

Eve gelir, yemek hazırlardık. Ablam yemek hazırlarken bende sofrayı kurardım. Masada yerdik.

Yemek bittikten sonra sofrayı toplar, bulaşıkları yapar sonra da bazen film gecesi yapar bazen de kitap okurduk. Sonrada dersimizi yapar, biraz telefonla vakit geçirir uyurduk, daha doğrusu uyuya kalırdık.

Kedimi asla unutmam onuda anlatim. Benim bir tane de kedim var. Adı ise Azman. Kedim benim en hassas olduğum konulardan biriydi. Ona olan bağlılığım o kadar büyüktü ki her dakka yanımdan ayırmıyordum. Okula gittiğimde ise kedimi tek bırakmak zorunda kalırdım ne kadar istemesemde.

16/11/2008(Tarihe dikkat edin)

Ablam bugün geç gelecek, ve tek kalıcam ne kadar kedim olsa da bu korkmayacağım anlamına gelmez. Yemeğimi yedim, biraz oturdum sonrada ders çalışıp, ödevlerimi yapıcaktım.

Aradan bir buçuk saat geçti ve dersimi bitirmiştim. Dersimi yaptıkdan sonrada telefonumla vakit geçirmeye başladım. Ve o an nolduysa yorgunluğuma yenik düşüp uyuya kalmışım.

Gece saat 03:00' da içerden gelen o ses ile irkildim. Uykumdan korkuyla kalktım, bir anda. İçimdeki o korku evimde bir kedim olduğunu anlayınca geçti ve birşeyler devirdiğini düşünerek geriden uykuya dalmaya çalıştım ama yatamadım döndüm durdum yatamadım. Tam yatacakken, gözlerimin kapandığı o an içeriden gelen gümbürtüyle bir anda yatakdan fırladım.

O kadar çok korkmuştum ki ablamı aramak için hemen telefonuma doğru yeltendim ve kapatma tuşuna uzun süre bastığım halde açılmadı. Ama ben yatmadan önce şarzı vardı, hatta hatırladığım kadarıyla telefonumun şarzı 56' ydı.Telefon açılmayınca korkarak yatağımdan kalktım. Bütün korkuma rağmen tüm cesaretimi toplayarak sesin geldiği yöne, odaya doğru ilerlemeye başladım.

Ufak ve yavaş adımlarla ilerliyordum. Nefes alış verişlerim hızlanmaya başlamıştı, kalbimin atış hızını, o güm güm eden tınısını duyabiliyordum. Adımlarım gittikçe hızlanmaya başladı ve o kapkaranlık olan odaya vardım.

İçeriye girdiğimde gördüğüm görüntüyle şok oldum. Kanım dondu, dona kaldım, o an bedenim sanki kitlenmişti. Hissettiğim o his bütün bedenimi kaplamıştı.

Kalp atışlarım o korkuyla daha çok hızlandı. O anki şokla attığım çığlık bütün apartmanı inletmişti.

- Aaaaaaaaaaaaaaa!!!+

~~~~~~~

Acaba ne gördü de o kadar şok oldu?

Kitabı nasıl buldunuz?

Devamı gelsin mi?

Yorumlara bekliyorum.

🖤🖤🖤🖤