Ertesi sabah, Berfu gözlerini yorgun ve dalgın bir şekilde açtı. Gece boyunca yaşadığı kabuslar, onu bitkin bırakmıştı. Müzik kutusunun melodisi ve babasının sesi zihninde yankılanıyordu. Kalktı, elini yüzünü yıkadı ve mutfağa geçti. Elif her zamanki gibi kahvaltıyı hazırlıyordu.

"Günaydın," dedi Elif, kahve fincanını uzatarak.

"Günaydın," diye yanıtladı Berfu, düşünceli bir şekilde. "Dün gece pek iyi uyuyamadım."

"Rüyalar mı?" diye sordu Elif, Berfu'nun yüzündeki endişeyi fark ederek.

"Evet," dedi Berfu. "Babamı gördüm... ve annemi."

Elif bir an duraksadı. "Berfu, belki de artık o anıları geride bırakmanın zamanı gelmiştir."

Berfu, başını salladı. "Bilmiyorum, Elif. Müzik kutusu bana çok şeyi hatırlattı."

Kahvaltılarını hızlıca bitirip, Berfu konservatuvara gitmek üzere hazırlandı. Kapıdan çıkmadan önce müzik kutusuna son bir kez baktı. Onun melodisi, babasının o korkunç gecede ona verdiği son hediye olan müzik kutusunun melodisiyle aynıydı. Babası, annesini öldürmeden hemen önce Berfu'ya bu müzik kutusunu vermişti.

Konservatuvarda, Berfu'nun kafası karışıktı. Notalar birbirine karışıyor, melodiler dağınık geliyordu. Arkadaşları bile onun bu değişimini fark etmişti.

"Bugün pek iyi değilsin Berfu," dedi öğretmeni, endişeli bir şekilde. "Ne oldu?"

Berfu, derin bir nefes alarak cevap verdi. "Biraz karışık şeyler yaşıyorum."

"Anladım canım, umarım bir an önce eski pozitifliğine dönersin." Dedi öğretmeni.

Berfu Ayla hanıma gülümsemekle yetindi.

Ayla hanımda annesi gibi yetenekli bir müzisyendi.

Hatırlıyordu da annesi küçükken ona hep müzik aletleriyle masallar anlatırdı. Ne de güzel zamanlardı. Ama eskide kalmıştı.

Berfu'nun elindeki bütün güzellikleri babası bir bir elinden çekip almıştı.

Halbüseki Berfu babasını çok severdi. Lakin babasının ondan nefret ettiğini bilmeden.

Bir sabah gözlerini huzursuzlukla açmıştı.

O huzursuzluktan her şey belliydi aslında ama küçük Berfu içindeki hissi bir kenara atıp mutlu olmaya çalışıyordu.

Berfu yatağında oturur pozisyona geldiğinde kapısı çalmıştı.

Gelen babasıydı. 

Canından çok sevdiği çocukluk aşkı olan babası.

Annesinin katili olan babası.

"Meleğim, gelebilir miyim?" Diye sormuştu babası. Berfu sadece kafasını sallamıştı.

İçindeki sıkıntı babasının elindeki kutuyu görene kadardı.

"O nedir?" Diye sordu.

Berfu her ne kadar 5 yaşında olsa da her şeyin farkındaydı. Hiçbir zaman saf bir çocuk olmamıştı.

Halbüseki çocuklar saf ve temizdir. Berfu hiçbir zaman saf ve temiz olamamıştı.

"Bu bir müzik kutusu meleğim." Dedi ve kutuyu Berfuya uzattı.

Berfu küçük elleriyle babasının elindeki kutuyu aldı ve merakla içini açtı.

Kapak açılır açılmaz kulaklarını hoş bir melodi sardı Berfu'nun balerin bir kız vardı kutunun tam ortasında ve hemen altında da plaklar vardı.

"Baba bu çok güzel" dedi berfu heyecanla ve babasına koskocaman sarıldı.

Bunun son sarılışı olduğunu bilmeden sımsıkı sarıldı.

Zaten kutuyu verdikten sonra babası da odadan çıkmıştı ve bir kaç dakika sonrada o ses kulakları doldurmuştu.

Silah sesi.

İki adet kurşun.

Biri Berna hanıma, diğeri Ahmet beye isabet eden iki kör kurşun.

Babası canından çok sevdiği kızının sonu olmuştu.

Gece boyunca Berfu'nun zihninde babasının yüzü ve o korkunç gece canlanıyordu. Aslan'ın hediyesi, geçmişin acılarını hatırlatmıştı. Ama aynı zamanda, belki de bu hediye geçmişin yaralarını iyileştirmek için bir fırsattı.

Berfu, yatağına uzandığında gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Geleceğin getireceği güzelliklere odaklanmaya çalışarak uykuya daldı. Ama bilirdi ki, geçmişin hayaletleri her zaman peşindeydi ve onlarla yüzleşmek zorundaydı.

🍯🍯🍯

Hello balım, bölüm nasıldı? Yorumlarınıza cevap veremesemde bol bol okuyorum.

Instagram: orendakalbimolmus 

Berfu'nun hesabı:@berfu._aksoyyyparodi hesabı açmak isteyen olursa bana yazmanız yeterli 🤍