Ayrılık ateşi yüreğimi kavuruyordu."

1 sene sonra

Nehir'den

Operasyondan dönmüş karşımızda oynayan Can ve Ege'ye bakıyordum.

Tim kahkahalarla gülerken ben Barlası düşünüyordum acaba ne yapmıştı?

Operasyonda biz tugaya dönerken o Suriye'ye gidiyordu.

Şimdiden özlemiştim acaba ileride napacaktık?

Aramızda 662,6 kilometrelik bir yol vardı.

Aşılabılecek yollar ama görevimiz sayesinde aşamıyacağımız bariz belliydi.

Can ve Ege üst üste düşünce bizimkilerin gülüşüne benim kahkahalarım da karıştı.

Ayağa kalktım.

"Ben odamdayım sizde çıkın isterseniz siz bilirsiniz."

"Sağolun komutanım" dedi Pars gülümsedim ve odama çıktım.

Telefonumu elime alıp WhatsAppa girdim.

"Sevgilim gittin mi?"

"Gittim güzelim"

"Eee nasıl oralar?"

"Sen olmayınca pek bir tadı manzarası yok."

" Dbdbdbhddh kadın var mı?"

"Var"

"Bakmıyorsun umuyorum."

"Senden başkasına bakmak ve ben? Senden önce ben kendi gözlerimi oyarım."

"Aferin aferin"

"Güzelim ben şimdi gidiyorum sana tekrar yazarım."

"Pekii görüşürüz"

Telefonumu kapattım ve albayın odasına gittim.

"Gel Karadağ otur"

"Sağolun komutanım benim bir maruzatım vardı."

"Suriye'ye gitmek istiyorsun?"

"Evet komutanım."

"Tamam dilekçeni hazırla"

"Tamam komutanım."

Selam verip odadan çıktım. Yaklaşık yarım saat sonra dilekçemi vermiştim.

Kartal timine bunu söylemem gerekiyordu.

Oturdukları çardağa geldiğimde hepsi bana baktı.

"Sizinle bir şey konuşmam lazım"

Bazıları bana abi, kardeş olmuşlardı hepsinin yeri bende ayrıydı.

"Tayinini istedim... Kabul edilirse Suriye'ye gidicem edilmezse sizleyim..."

Yüzlerine bakınca kasları çatıktı hepsinin.

"Kızmayın bana hem belki kader tekrar bizi bir araya getirir?"

Yutkundum ve devam ettim.

"Hepiniz benim için çok değerlisiniz. Abi, kardeş oldunuz hepinizin yeri bende ayrı ama sanırım ayrılma zamanımız geldi."

Gözlerim dolmuştu. 9 senedir beraberdik kolay değildi.

"Canınız sağolsun be komutanım." Dedi can hepsinin gözleri dolmuştu.

Gülümsedim ama gözümden yaşlar çoktan dökülmeye başlamıştı.

Can başımı göğsüne dayayınca daha çok agalamay başladım.

En çokta candan ayrılmak üzüyordu beni.

Kendisini 12 sene önce tanıdım. Yetimhanede annem ve babam yetimhaneden evlat edinmek istemişti o esnada tanışmıştık.

Lakin kabul edilmemişti istekleri.

Ama yinede canı çocukları gibi severlerdi.

5 saat sonra

Karşımdaki karargaha baktım. Gerçekten güzeldi.

Kimliğimi uzattım ve içeri girdim.

Albayın odasına geldiğimde içeri girdim.

"Hoşgeldin Nehir"

"Hoşbuldum komutanım."

"Senin odan Barlas Komutanla aynı odada olacak sorun olmaz değil mi?"

"Yo hayır olmaz."

Anahtarını alıp çıkmıştım. Barlas'ın odasını öğrendiğimde üstümü değiştirdim ve eğitim alanına gittim.

Askerler hizzada durmuş karşılarına bakıyor barlasda birseyler anlatıyordu.

Yavaşça Barlas'ın biraz ilersine geçtim ve askerlere susun işareti yaptım.

Hızlıca koşup sırtına atladığımda küfürlerini göz ardı edip sıkıca sarıldım.

"Özledimm" demiştim.

"Bende özledim güzelim"

Benden ayrılıp askerlere döndü.

"Bunları birinin ağzında duyayım yakarım çıranızı."

Elimden tutup odasına pardon odamıza gittik.

"Ne işin var senin burda?"

"Seni yanlız bırakamadım."

Güldü ve sarıldık.

Nerden bilebilirdim ki son gülüşümüz olacağını?

....

Bölüm nasıldı?

Yavaş yavaş düğün hazırlıklarımıza başlayalım biz.

Kısaydı kusura bakmayın lütfen...

Sınır: 5 vote 20 yorum

İyi günler dilerim.

Bu arda Instagramda yazardan onay almam için @doruk.ege.tengiz hesabının takipçisinin yükselmesi lazım takip edene @orendakalbimolmus hesabında GT yapıyorum yazmanız yeterli

🤍🌼