10 bir tutam aşk

Belimden tutup çeken Alper şimdi ise beni geri itmişti ,itmesi ile sırtımı duvara çarpmamla ufak bir inleme çıktı dudaklarımdan ne yapmaya çalışıyordu anlamıyordum ama bir şey biliyordum beni öldürmeye çalışan Gökçe idi beni en baştan öldürmeye çalışan ise annem ben de isterdim annem saçlarımı okşasın sarılsın ama ben bildim bileli annem benden nefret ediyordu hem de öldüresiye nefret ediyordu

Ve şimdi nerede bir şey de olmamış olduk Gökçe anneme çalışıyordu anne demeye bin şayet isterdi gerçi çarpmanın etkisiyle kapadığım gözlerimi yavaşca açtım sırtıma hançer saplanmış gibi zonkluyordu Alper hala aynı yerde dururken birkaç hızlı adımda alperin karşısına geçmemle alperin suratına yumruk geçirmemle hızlı adımlarla yola devam etmiştim

Ama ben bir şeyi anlamıştım Gökçe vazgeçmeyecek ve ben de vazgeçmeyecektim savaşta savaştı ve Alperen sadece kafası karışıktı nasıl davranacağını bilmiyordu yada ben mi kendimi kandırıyordum anlamadım seven insan sevgilisinden ayrıldı

Cafeye vardığım gibi kapıyı açtım ve içeriye girdim saçlarımı dağınık topuz yaptığım gibi masaları silmek için iki ayrı bez alıp masları silmeye başladım

"Yardım edeyim mi" sesi duymamla irkilidim önümü döndüğüm de ise Batu karşımdaydı

"Lütfen çikarmisiniz Batu bey cafe daha açılmadı"

"Ben senin arkadaşınım fıstık bir şey olmaz"

"Olur cık hadi"

"Hadi amaa böyle yapma güzellik " diyerekden az daha yaklaşsa dibine gidicek olan batunun ne yapmaya çalıştığını anlamaya çaba gösteriyordum Batu elini uzatıp gözümün önüme gelen saçımı çektiğin de eliyle yanağımı avuçlamıştı ki bizim gurup gelmişti nerden mi anlamıştım yürüyüşleri den

"Noluyo lan"

"Sonunda sevgili yapmaya mi karar verdin abla" abim periye göz devirip batunun tüşöründen tutuğu gibi sürüklemeye başladı ve kapı dışarı etti

Masaları düzeltik ve teker teker üstümüzü değişip önlüklerimizi giyip iş başına koyulmuştuk sabahın sekizin de iş siz olduğunu düşündüğüm insan bireyleri gelmeye başlamış ve 30 saat içinde cafe dolup taşmıştı

En sonunda boş zaman bulduğumda kuzeyle periyi kenara çektim

"Abi ben hatırlıyorum beni bulduğuzda tüm olanları teker teker hatırlıyorum"

"Beni kaçıran annemdi öldürmeye çalışan ise gökçeydi"

"Yuh ama ya bu kadar da abartılıamaz tamam gökçe ablam abimi seviyor ama bu kadar da değil"

"Ayrıca o senin annen " ufak bir kıkırtı döküldü dudaklarımdan benim bir annem yoktu ne de bir babam annem beni hiç bir zaman istememiş babam ise bana bakmadığı için yurda bırakmışdı"

Saat 12'yi bulduğunda Alperle perinin doğum günü kutlamak için sahile gidecektik ve saat tam 12'yi gösteriyordu hazırlanmak için ilk önce ve geçtik

Elimi yüzümü yıkadım ve odama geçip hazırlanmaya başladım makyajımı yapıp üstümü giyindim ve hepimiz yola koyulduk

Kombin

Sahile vardigimiz da yere ince örtü serip hepimiz üstüne kurulduk pembe pastayı ben ellerime aldım alpere ayrı olan pastayı ise gökçe ellerine aldı iyiki doğdun fastını geçtikden sonra sıra hediye vermekteydi periye gül alpere ise araba koleksyonuna yeni bir araba almıştım her kes bir yerlere dağılmıştı peri ile gökce yürüyüş yapıyor Mete ve yiğit de hediyelerini verdikden sonra gitmişlerdi zaten

Alperle baş başa kalmamıza rağmen ne o konuşuyor ne ben konuşuyordum

Naif bir şekilde süzülen dalgaları izlerken bir anda alperin bana bir şey söyleyecekmiş gibi yöneldiğini gördüm kulağıma yaklaştı sonrasında;

"Senden olacak veya olmayacak ya da olan veya olmayan her şey için özür diliyorum en derinlerimle bir hatam varsa senden af diliyorum. yavrum."

Dedi, o soğuk serein etkisi yaratan nahoş nefesi tenime temas ettiğinde hissettiklerim dile getirilemezdi. düşüncelerimle oyalanırken alperin yumuşak dudaklarının boyun kafesimi kapladığını hissedebiliyordum bir anda göz bebeklerim sanki pul taşıymış gibi kos kocaman olmuştu o sırada kendimi ve senaryolarımı bir kenara bırakıp alperi geri itmiştim

"senin bunu yapmaya ne hakkın var söylesene bana" susmustu susmuştum zaman bizi kocaman bir derinliğin içine almıştı tek duyduğum denizin naif dalgalariydi ve elimdeki kitabın satırlarında dolanıyordu bakisilarim