13 Yalandan gülümseme

Oturduğum yerden doğruldum akmak isteyen gözyaşlarıma inat ayağa kalktıp suratıma buz gibi suyu bir kaç defa çarptıkdan sonra odama yöneldim odama vardığında ise Alperle bakışlarımız birbirine değeydi bir kaç adımda yatağıma varıp uzandım ve hiç umursamadan gözlerimi kapadım. Oysa uyuyacak göz dahi yoktu bende hatta uykuya dalırsam bu bir mucize olacaktı

Yüzüme gelen saçlarımı çektiğini hissettiğimde içimde gülme isteği doğduğunda dudaklarımın üzerine konmak üzere olan tebessümü zorla durdurdum elini saçımdan çekmemiş aksine saçlarımı okşuyordu sonra hafif eğildiğini hissettim kulağıma yaklaşan dudaklarını hisetim

"Yoruldun dimi ahu bende yoruldum yorulduk ama sen her zaman olduğun gibi vazgeçmiyorsun şunu unutma ben senin her dakika ve her saniye yanındayım güçlüdurmak veya durmaya çalışmak zorunda değilsin sen benim en gerçek gülümsememsin "

Eli hala saçımı okşarken kulağımın yanındaki dudaklarını yanağıma götürdü hisedilmeyecek kadar narin öpücüğü içimi kıpır kıpır yaparken bunla da yetinmedi aynı şekilde diğer yanağıma da bir buse kondurdu burnuma ,çeneme ,anlıma ve avuç içlerime

Hayır gitmedi sağıma döndüm elimdeki eli ayrılmadı soluma döndüm saatlerce uyumak için ekstra çaba gösterdim fakat gitmedi saatler olmuştu belkide açmadım gözümü araladım sonra geri kapadım. Hafif bir eğilme hisetim yine kulağımın orda "uyumadığını biliyorum" diye fısıldadı

En sonunda ona doğru olan tarafa doğru döndüğümde gözlerimi araladım "uyuyamadım" diye mırıldanım derin bir nefes aldım "neden gitmedin".

"Neden gideyim insan yuvasından başka bir yere gidebilir mi" diye soldu boş bakışlarımı sürdürmek den başka bişi yapmadım komidinde duran telefonumu alıp saate baktığımda 6.30 olduğunu gördüğümde hızla doğuldum hala el ele olan ellerimize bakış atıp elimi elinden çektim.

Ayağa doğruldum elimi yüzümü yıkadım odamı toparlayıp mutfağâ yöneldim Alper ise cafeyi erkenden açıcağını söyleyip evden ayrılmıştı

Ekmek arası sadevic yiyip diğerlerini teker teker uyandirmadan masanın üstüne not yazdım

"Cafeye geçiyorum dikkatli olun"

Cafeye vardığımda karşı karşıya duran iki kişi Alper ve gördüğüm gibi beni sarsan o kişi, annem ne işi vardı burda ve Alper niye annemle konuşuyordu anlamış değildim kafam uyuşmaya başlamış ellerim her zaman ki gibi titriyordu şakaklarim çıkarcaşına vururken bakışlarım buğulanmasina rağmen hızlı adımlarla yanlarına ilerledim