16 Kömür kokusu

Bazen acı gerçekler vardır gerçek olduğunu bile bile kabul etmek istemediğin içinde tutuğun ama yüreğinin kaldıramadığı kaçtığın kaçacağın bazense yüzleşemek zorunda kaldığın .

İnsanlar duymak istediklerini duyar görmek istediklerini görür ve anlamak istedikleri kadar anlarlardı ve ben bunu bildiğimden dolayı kimseye bir şey anlatmadım gerçi ben kendime bile kendime açıklayamadım ki bağzı gerçekleri kaçtım korkaktım komik değil mi insanların kendi açılarından kaçmaları kaçması..

Ben kim olduğumu bilmezken ne yapabilirdim ki düşünsenize anne baba bildiğiniz aslında sizi daha bebekken düşman bellemiş bir yere kadar büyütmüş sonra size katlanamamaya başlamış ev işlerini de sizin yapmanıza rağmen tonla işkenceyi de siz görüyorsunuz

Bu da komik değilmi hayat bize birkaç takım oyun oynar sanırım bana tonlarca oynamıştı . Yerden havaya yükselmemle daldığım düşüncelerden sıyrıldım gözlerimi aralamamla alperin gösüyle birleşen başımı hafif kaldırdım

"Noluyo be "

"Eve gidiyoruz ahu denizin orda uyumaya karar verdiğini düşünmüyorum"

"İyi de uyumuyordum ki"

"Uyumadığının farkındayım ama öyle güzel duruyordun ki "

"Ne bu türk klişesisi mi öyle güzelsin ki dokunmaya kıyamadım falan filan"

"Öyle sözler klişe mi"

"Kısmen"

💫

Eve girer girmez beni koltuğa fırlatmasıyla ufak bir inilti döküldü dudaklarımdan, sanki kızmışçasına kaşlarımı catıp ufakcık sesimi yükseltim ufak tatlı tartışmadan zarar gelmezdi bence

"Oha"

"Noldu be"

"Hödüksün Alper hödük yada odun aman bi git ya"

"Ne yaptım ki güzelim"

"Yontmaya kalksam 40 gün sürer ama odunluğundan zerre bir şey kaybetmezsin Alper "

Bir yandan söyleniyor bir yandan da mutfağa doğru ilerliyordum ki bir kaç adımda yanıma gelebilceğini fark ettiğimde adımlarımı hızlandırıp mutfağa geçtim ne olcağını tahmin edebiliyordum çünkü yeni fark ettiğim bir detayla kendime sövdüm bu mutfak niye bu kadar küçüktü tek başımayken kocaman gelirdi gözüme şimdi dapdardı, Alper ise tam karşımdaydı ben bir adım gittim aynı anda o da bir adım geldi bir kaç tür aynı şekilde ilerledikden sonra dayanamayıp söylendim

"Ay yeter"

"Ne yeter ?" Derken de bir yandan elleri belimi kavradı ve tezgaha oturtup bir karış mesafe kalana kadar dibime sokuldu bakışlarımı yere çevirdiğimde ufak bir kıkırtı döküldü dudaklarından

"Git artık sen"

"Kovuyor musun beni?" Tek kaşını sorgular gibi kaldırdığını biliyordum mesela beş yaşından beri her hareketini ezberlediğim gibi ama son dediği bir anda ürpermeme neden oldu başımı kaldırıp elimi boynuma attım

"Hayır hayır kovmak değilde şey as-" cevap vermeme izin vermeden dudakları dudaklarımın üzerine kondu ve geri çekildi eli boynumdaki elimi tutu aşağı çekti elimi avcunun içine aldı ve gülümsedi

"Sakin ol ahu yanlış anlamadım yanlış bir şey de demedin bir şeyleri ayrıntılı açıklamaya zorunda hissetme kendini lütfen hemde benim yanımda hiç hissetme sevgilim gel şimdi ben gitmiyorum ama ilk önce sen bir kendine geliyorsun"

"Kendine gelmek derken"

"Denizde saatlerce yüzen ben değildim ahu"

"Benim bilmediğim başka sevgilin mi var Alper "

"Ha ne alaka"

"Denizde saatlerce yüzerken sende vardın ya hani ondan bahsediyorum"

💫

Banyom bittiği gibi lavaboda üstümü giyinmeye başladim altlı üstlü giyip saçımı havluya sarıp çıktım hemen ardımdan Alper girdi koltuğa oturup saçımı taramaya koyuldum bir kaç dakika sonra gölgesini ve hemen ardından sakinliğine inat kömür kokusu saçma bir şekilde huzur veriyordu .

Bakışlarım yerdeyken yanıma gelip oturduğunu hisede biliyordum elimde olan tarağı hiç zorlanmadan çekip aldı biçimli eli narin bir şeye dokunurcasına saçlarımda gezinirken bir yandanda saçımı tarıyordu hemen yanında duran saç kurutma makinesiyle sakin bir şekilde saçlarimı kuruturken beklemeyi sevmeyen ben ufakdan sinirlenmeye başladim

"Biraz hızlı kurutur musun "

"Hanımefendi bundan da memnun olmuyor şuna bak sen"

"Memnun olmamak değil sadece senin gibi sabırlı değilim aşkm "

"Bitti zaten"

Kıvırcık saclarımı gelisi güzel topladikdan sonra bakışlarım içi gecmiş ve boyu yüzünden koltuğa sığmayan o adama takıldı saatlerce sıkılmadan baka bilecegim bir yüz vardı benim karşımda ve öylede yaptım koltuğun yanına çöktüm ve Belki dakikalar belki saatlerce onu izledim sonunda bir karanlık beni içine çekti

Gözlerimi araladığımda odamda olduğumu fark ettim ama nasıl diye düşünürken Alper tam bana doğru dönceken gözlerimi kapayıp uyuyo takıldı yaptım

💫

Kaçıncı defa çaldığını bilmediği halde solona telefonunu almaya gitti Alper arayan annesiydi telefonu açmadan önce tekrar yatak odasına dönüp uyuyan güzelinin yanına oturdu ve telefonu açtı

"Efendim anne "

"Ahu gelmez anne, ahu şuan eve dönmez "

"Neden mi gerçekten mi kırgın ve kızgın çünkü o kadar hata yapmanıza rağmen kız size patlamamak icin evden çıkıp gitti anne "

Alper ahunun bunları duyduğunu bilmediğinden ufak sinir kıvılcımıyla konuşurken ahu ilk defa sevgilisinin sinirlene bildiğini gördü daha fazla konuşmaya dahil olmak istemeyen ahu yeni uyanmış gibi yaptı

"Aşkım"

💫

"Aşkım" Alperle göz göze geldiğimde yüzümde kocaman gülücük yer etti çatık kaşlarımın akisne "kapatım anne" elimi eline hapas ettim

"Sen sinirlenir mıydın ya "

"Konu sen sen benim gözüm hiçbir şeyi görmez ahu " kocaman gülümsemeye engel olamadım olmak isteyen de yoktu zaten Alper yatağa kurulup sırtını yasladığında iyice yaklaşıp yanında yok olmak istercesine başımı gösüne gömdüm huzur denildiğinde sizin aklınıza ne gelir bilmem ama benim aklıma Alper deniz ve orman geliyor

Hayat kısaydı ve biz insanlar bunu bile bile bazen yaşamayı bile unutuyorduk aslında bir kitabı okurken anlamayıda unutmak gibi