9 Anne

(bir hafata sonra)

Herkes gelmiş ve kafeye gitmek için hazırlanmaya koyulmustuk her kes den önce hazırlanıp çıkmaya koyulmuştum ki abim bağırdı "nereye " diye bağırdı

"Cafe açma sırası bende ya hani" dedikten sonra kapıya doğru yöneldiğimde peri de seslendi

"Abla beraber gidelim mi icim hiç rahat değil"

"Peri güldürme beni"

Evet sonunda dışarı çıkmayı başardikdan sonra kaldırım da yürüyor bir yandan da telefondan bir kaç şeye bakıyordum ki biri belimden çekip tam ağzımı kapiycakdi ki bileğini tuttuğum gibi çevirip dirseğini karnına geçirdim bileğini bıraktığım gibi kaçan adama sadece güldüm bakışlarımı yere sabitlediğim de ise zihnimin oyunlarına geldim.

(Geçmiş)

Sabahın köründe kafeyi açmak için kafeye doğru yol koymuştum ki bir de ağzım kapatıldı gerisi koca bir boşluk gözlerimi açtığımda bembeyaz bir oda karşımda annem bana ürkütücü gözlerle bakarken bir anda silah çıkartı ve bana doğru doğrultu

"Seni ta bebekken gebertmeliydim ilk başta ölmeliydin benim çocuğum benim yavrum böyle hayırsız bir evlat olmaz "

"Anne ne yaptım ben sana"

"Doğdun" annem yavaş yavaş adımlarla yanıma geldiğinde boğazimdan tutuğu gibi s*m*ya başladığın da bir süre sorna elini çekti nefes nefese kalmamla hızla öksürmeye başladım

"Alın bu kızı yok edin ve sonra napıyorsanız yapın " odaya götürüldüğüm de karşım da gökçe vardı

"Selam bebeğim"

"G -gökçe" sonra gökçe geldi silahı uzatı tetiği çekti gözlerimi kapayıp ölümü beklerken bir anda kolumdan tutulduğu gibi bağlandığım sandalyeden çözülmeyi denerken

"Geliyorlar geliyorlar " diye bağirlimasiyla sandalyenin kenarından tutulup itilmemle yere düşmem bir oldu başım zongluyor ve gözlerim kapanıyordu

Gözlerimi açtığımda hastane odasında karşımda Alper ve kuzey duruyordu doktor odaya girmesiyle abim ayaklandı ve doktorun yanına ulaştı

"Merhaba ilk önce geçmiş olsun hastamızın son durumu mallesef hafıza kaybı olabilir ilk bir ayı ve yaşadığı olayı hatırlayamama ihtimali var"

Polisler gelip işin aslını öğrenmek için sorular sorarken ne diyeceğimi bilemediğim için saçma sapan cevaplar vermiştim

Alper yeniden odaya girdiğinde koca bir sessizlik oldu hızlı adımlarla yanıma geldiğinde "nasıl oldu hatırlıyor musun neler yaşandı falan" hatırlamıyorum anlaminda başımı sakladığım da derin bir uykuya daldım

( Günümüz)

Omzuma dokunulduğunda irkilerek önüme döndüğümde Alperle göz göze geldik her şeyi hatırlamıştım ve bunu hiç saklamak zorunda hisetmeden "Alper hatırladım"

"Anlamadım"

"Beni kaçırdılar hani siz buldunuz her şeyi hatırlıyorum"

"Yüzlerini görmüşmüydün peki"

"G-gökçe beni kaçıran annemdi ama öldürmeye çalışan gökçeydi Alper "

Gözlerim nehir misali dolarken ben onları içime akitmayi tercih etmiştim Alper bana inanmayan gözlerle bakıyordu "doğru hatırladığına emin misin ahu"

"Bana inan mıyorsun dimi tabi sevgilin varken bana niye inanasın" kaşlarını çatığı gibi belimden tutuğu gibi beni kendine çekti bir eliyle çenemi tutup başımı hafif kaldırdığında iyice bir birimize çekiliyorduk sanki ...