Not; Arkadaşlar karakterin içten söylediklerini pek tercüme edememiş olabilirim. Yeni başladım kitap yazmaya şimdiden özür dilerim.(İlk bölümü az olacaktır sonraki bölümler çoğaltacağım)

Rümeysa Güneş

"​​Rümeysa Güneş" Bugün yoklamanın sonunda olmak için en şanslı gümdü.

"Burdaa!" Dedim heyecanla, beklemediğim bir anda bir çocuk kahkaha ile gülmeye başladı.

'Burdaa!'diyerek taklidimi çıkardığı an onu görmezden gelmenin en iyisi olduğunu düşündüm ve ağzımda birşeyler geveleyerek önüme döndüğüm an hoca kendinden bahsetmeye başlamıştı bile.

"Hepinize iyi bir üniversite yılı diliyorum çocuklar, ben bu üniversitede 7 yıldır edebiyatçıyım. İsmim Bahar soy ismim Aksoy 42 yaşındayım evli iki çocuk annesiyim oğlumun biriside sınıf arkadaşınız olan Akay Aksoy'dur."

Daha yeni benimle dalga geçen grubun içinde olan çocuk muydu? Hızla arkama dönüp büyük bir şaşkınlıkla baktım annesi bu kadar eğitimli bir çocuğun böyle cahil, ergen, zorba bir arkadaş grubuna dahil olması içler acısıydı.

Çokta yakışıklı sakin bir çocuğa benziyordu. O ve arkadaş grubunun gözünde ben ise ön sırada dört gözlü bir inektim sırf öbürleri gibi açık saçık giymiyorum boktan işlerin peşinde değilim diye inektim ama inek olmamak böyle ise inek olmayı yeğlerim. Ben bunları düşünürken ilk okul gününün ilk zili çaldı. Tam su içecekken suyumun olmadığı farkına vardım. Ayaklanıp kantine doğru yol aldım. Sonra okulun içinde küçük bir anasınıfı gördüm çok güzeldi çok süslüydü boş olmasını fırsat bilerek kapıdan biraz içeri girerek etrafı inceledim. Her şey çok güzeldi oyuncak bebekler, arabalar, legolar, oyuncak meyve sebze seti her çocuğun çocukluk hayal-

"Napıyorsun burada burası senin yerin değil!" Diye bağırdı anasınıfı öğretmeni

Düşüncelerimin arasında birden o sesi duyunca irkildim ve arkama döndüm.

"Pa-pardon" diyip öğretmenden sıyrılıp tam çıktım ve kedimi yerde buldum. Hızlı olayım derken gene o zorba çocuklardan birisine çarptım ve şuan 3 dakika 24 saniyedir her şeyimle dalga geçti ve yerde salak salak ona bakıyordum.

"Hahahahahaha şuna bak ağlayacak gözleri dolmuş dayanamadı sözlerime." Sonra acınası bir şekilde bana bakarak "Doğru ben unutmuşum senin yerin burası burda olmadığın için ağlıyorsun." Dedi ana sınıfını işaret ederek. Ve iki çift mavi gözle göz göze geldim Akay Aksoy'du sadece bakıyordu ne gülüyordu ne başka bir şey yapıyordu.

Sonra hızla yerden kalkarak üstümü başımı düzelttim ve hızlıca kantine gittim ağlamamak için kendimi sıkıyor gözlerimi yumamak için uzun bir uğraş veriyordum. Hemen suyumu alıp okulun en ıssız bölgesindeki kolonun arkasında sindim ve ağlamamak için kendimi daha fazla sıktım. Aslında bu kadar canımı yakan söylediği şeyler değildi çocukluğum gelmişti o sınıfı görünce gözümün önüne yalanlar üzerine inşa ettiğim çocukluğum. Bir kış günüydü anasınıfı öğretmenim boyama ödevi vermişti. Yapmamıştım babam eve alkollü gelmişti o gün. Yapardım aslında ama bana bir şey yaparsa diye korkudan dolabımın arkasından çıkamadım o gün o yüzden yapmamıştım. Tabiki rezil olmamak için "Annem hastaydı" demiştim öğretmenim de

"Baban nerdeydi" diye sormuştu.

Bende "babam polis olduğu için gece de çalışıyor" demiştim. Bunun gibi bir çok yalanla sürdürmüştüm her şeyi, bana dair her şeyi arka plana attım, yalanlarımı ise ön planda tuttum daima. Liseden sonra ise kedime yeni bir hayat kurmayı planladım. Yaz tatilinde çalışıp para biriktirdim. Antalyada bir üniversite kazandım bölümüm ise biyolojiydi. Ama sabah erkenden kalkarak yine işe giden, dar ve rahatsız şeyler giyen birisi olmaktansa kadın girişimci olmayı yeğlerim. Okulu bitirip girişimci olmayı düşünüyorum ben aslında birazda finansal özgürlük seviyorum ama okumakta benim için ön planda girişimci olamazsam en azından kendine zengin koca bul derdi olmaz. Aşk bana göre değil hele para için evlenmek hiç bana göre değil çünkü.

Son ders bitmişti eve gitmek için çantayı toplayıp sınıfı terk ettim. Eve kendimi zor attım hemen makarna yapıp yedim. Öğrenci evinde zaten başka ne yenir ki? Biraz evimi temizleyip kedime biraz zaman ayırdım. Sonra akşam işine çıktım. Küçük bir kafede garsonluk yapıyordum.

Önlüğümü giyiyip hemen çalışmaya atıldım.

​​​

​​​