Sonbahar

Sonbahar denilince akla ilk ne gelirdi ?

Yazın bitimi kışa ilk adım mı? Sadece bu kadar mı yoksa daha fazlası mıydı?

Bence sadece bu kadarı ile sınırlı değildi olmamalıydı.

Sonbaharın da duyguları vardı yansıttıkları yansıtamadıkları içine hapsettikleri ...

Neden sonbahar denilince akla ilk hüzün gelirdi ağaçların yaprak dökmeleri insanların gözyaşları ile eş değer miydi ?

Kim bilir belki de öyleydi

Bu günde günlerden 30 kasımdı. Son baharın bu yılki son günü...

Bu arada ben Nahire.

İsmimi kim koydu bilmiyorum . Daha üç günlükken yetimhanenin kapısına bırakılmışım muhtemelen o zamanki yurt müdürü falan koymuştur. Ama ismimin anlamını biliyorum. Ayın ilk günü ve son gecesi demek bugün ve yarın olduğu gibi gerçi daha henüz gece olmadı ama hava yavaştan kararmaya başlıyordu.

Şuan ne mi yapıyorum hocanın 5 kişilik gruplar için verdiği insan sağlığı için faydalı 50 farklı çeşit bitkiden oluşan daha sadece yirmi yedi tanesini bulduğumuz bitkileri şehrin ormanlık alanında arıyorduk. Herkes farklı yerlere dağılmıştı. Ve herkes gördüğü her bitkiyi alması için anlaşmıştık. Ama zaman kısıtlıydı çünkü yarına yetişmesi gerekiyordu. Ama havanın kararmasına bir saatten az kalmıştı.

Bir süre daha çevreme bakındıktan sonra karşıma tehlikeli girmeyiniz yazısı çıktı ormanın diğer tarafı teller ile çevrilmişti. Şehrin her yerinde tellerin karşı tarafı ile ilgili olan uydurma hikayeleri herkes bilirdi. Ama henüz elimizde 27 bitkinin olması havanın kararmaya yakın olması ve elimde hiçbir bitkinin olmaması beni ormanın diğer tarafına yönlendiriyordu.

...

Bir süre düşündükten sonra ormanın diğer tarafına geçmeye karar verdim

Elimde bitkileri kesmek için olan makasla telleri zorlayarak kestikten sonra işte tellerin karşı tarafındaydım.

Tellerin karşı tarafında çok uzaklara gitmemeye dikkat ederek bitkileri arayacaktım ve şimdiden bir bitkiyi görmüştüm bile onu hemen kesip çantamın içine attım. Biraz daha gezindikten sonra bir bitki daha gördüm onuda hemen kesip çantamın içine attım.

...

Bir süre sonra 6 farklı bitki toplamıştım ama havanın kararmasına daha yirmi dakika falan vardı ve ben bitkilerin bu tarafta olduğuna emin olduğum için bir müddet daha gezinme kararı aldım

Biraz yürüdükten sonra karşımda 50 bitki içerisinde neredeyse bulunması en zor bitki olan ve çoğu grubun bulamadığına emin olduğum bitkiyi gördüm ve ona doğru yürümeye başladım ama çevresi hep dikenli bitkilerden oluşuyordu zar zor her yerime dikenler batsada o bitkiyi de keserek çantama attım. Ve yürümeye başladım.

Neredeyse on beş dakikadır yürüyordum ve hep aynı yerlerde dolaşıyormuşum gibi hissetmeye başlamıştım biraz daha zaman geçtikten sonra artık karar vermiştim kaybolmuştum.... Ve evet havada kararmıştı elimdeki feneri yakarak geldiğim yolu bulmaya çalışarak yürümeye devam ettim.

Yarım saattir yürüyordum ve artık dahada fazla kaybolduğuma emin olmuştum feneri etrafa tutarak artık durmam gerektiğine karar verdim. Feneri etrafımda gezdirdigimde hiç rastlanmayacak birşey ile karşı karşıya kaldım.

Sonbahara ve tüm ağaçlara inat yemyeşil yaprakları olan çok büyük bir ağaç ile karşı karşıyaydım iyice uzaktan inceledikten yapraklarında ufacık bir sararma dahi olmadığına kanaat getirdim. O kadar güzeldi ki dokunmak için beni kendisine çekiyor gibiydi ağaca doğru ilerleyerek önünde durdum ve dokunduğum anda sert bir rüzgar esmeye başladı ve kafamın içinde farklı sesler duyulmaya başladı ve gözümün önü yavaş yavaş kararmaya başladı ...