Sabah gözlerimi açıp etrafta gezdirdim Işıl ve Beril yerde yatıyorlardı. Demek ki bu gece bizde kalmışlardı. Yataktan kalkıp saate baktım yediydi. Yataktan kalkıp odamdan çıktım banyoya girip elimi yüzümü yıkadım aynadan bakınca turp gibi gözüküyordum ama içim öyle değildi.

Banyodan çıkıp geri odama sessizce girdim üstüme swit altıma eşortman giydim kulaklığımı alıp odadan çıkıp salona girip oturdum kulaklığımı takıp şarkı açtım.

Bir süre koltukta uzanıp dünyadan uzaklaştım şarkılarla...

Camlı balkondan güneşin doğuşunuda izliyordum hiç doğmak istemiyor gibiydi ama doğmak zorundaydı.

Hayat neden zor ki bakıyorum küçücük çocuklara hayatta dertleri yok tasaları yok keşke benim çocukluğum da böyle olsaydı keşke getirebilsem çocukluğumu zaten benim hayata gelmem kesinlikle hataydı niye gelmişim ki ben?

Düşüncelerimden sıyrılık kulaklığımı çıkardım ayağa kalkıp mutfağa ilerledim , kahvaltı hazırlamaya başladım bir süre sonra herşey hazırdı bir tek uyandırmam gerekiyordu.

"Günaydın"

"Günaydın" dedi arkamdaki sesler arkamı dönünce Işıl ve Beril duruyordu. Yüzüme hafif bir tebessüm koyup "Günaydın" dedim.

"Kız döktürmüşsün ya" dedi Işıl

"Aynen döktüresim geldi" dedim gülerek. O sırada kapı açılma sesi geldi abimler sırayla çıktılar.

"Ooo bu kahvaltıyı kim hazırladı" Dedi Hakan abim.

"Ne sandın abisinin gülü hazırlamış"

Abim gülerek yanıma gelip sarıldı bende ona sarıldım.

"Hadi hadi şekerim düşcek bak"

"Tamam geçelim güzelim"

Sandalyelere oturup yerken telefonum çaldı elime alıp açtım kulağıma koydum.

"Alo Gökçe hanım şarkı hazır çıkarayım mı? "

"Tamam çıkarabilirsin, iyi günler"

"İyi günler" dedi ve kapattım bana merakla bakıyorlardı.

"Şarkım çıkıyor o bakışlarınızıda üstümden çekin"

Miran abim "ismi ne? " dedi.

"Bekleyin açıcam" deyip telefonumdan şarkıyı açtım tabi şaşırdılar Işıl "Sesin çok güzelmiş" diye mırıldandı.

O sırada kapı çalınca ayağa kalkıp salondan çıkıp kapıyı açtım açınca Ömer ve Selin vardı...

Arkadaşlar lütfen yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın...