Hayatımda bu kadar mutlu olmamıştım Hakan benim üzüldüğüm gün beni mutlu etmişti. Ama içimde bir his vardı bu kötü değil iyiydi abimle Berilin arasında sanki birşey vardı gözümden kaçmazdı abimin neler yaptığını.

Ben arabayla uğraşırken Miran abim ve abim mangal yapmaya devam ediyordu Gece yürüyüş yapıyordu, Beril ve Işıl voleybol oynuyorlardı.

Hakan da yiyecek birşeyler almaya gitmişti. Evet bir sorun vardı ama çözemiyordum arabayla ilgili her şeyi bilen ben bir anda beynimi kuşlar alıp gitmişti.

"Motorum bile senden daha akıllı lan" diye mırıldandım arabaya doğru.

"Sen az önce arabayla mı konuştun Gökçe" diye yanımda gülyabani gibi biten Gece yine benimle uğraşıyordu mal ya.

"Kanka bi git ya sankiaraba kullanıyon"

"Kusura bakma aşko ben motorcuyum"

"Siktir lan oradan o motoru bir yerine saplarsam görürsün"

"Yav he he" deyip kaçtı tabi ne yapcağımı biliyordu.

Heh sonunda bulabilmiştim yoksa arabaya dalacaktım arabaya binip abimlerin etrafında tur attım birde Gece'yi arabayla kovalamam yok mu bir iki dakika kovalamıştım. Arabayı tam güneşin battığı yere doğru koydum.

Arabadan inip kapıyı kapattım kafamı yukarı dikip gök yüzüne baktım çok güzeldi. O sırada arabada kitelefonumun çalmasıyla bakışlarımı o tarafa çevirdim. Arabadan telefonumu aldığımdan o Selin denen orospu arıyordu. Aramayk reddettim, engelledim telefonu arabanın üstüne koydum güneşin batışını izlerken tekrar çalınca sinirle elime aldım o sırada Hakanın sesini duydum.

"Gökçe... kim arıyor" Hakan dibime kadar gelmişti.

"Bir dakika belki şirketten olabilir" deyip telefonu açıp kulağıma koydum.

"Alo Gökçe Ada'ylamı görüşüyorum"

"Evet benim siz kimsiniz"

"Ben Elif, Hakanın sevgilisi"

"Eee be diye aradın? " sesim umursamaz bir şekilde çıkmıştı.

"Gökçe Ada benim sevgilimden uzak dur" telefonu sessize aldım Hakana fısıltılı bir şekilde konuştum.

"Aşkım sen şu Elif'le ayrıldın mı? "

"Az önce aradım ve ayrıldım ne ol-"

derken elimle azını kapattım telefonu sessizden çıkardım.

"Pardon da Hakan senle ayrılmış daha ne istiyorsun be, hem sanane uzak durup durmamam seni ilgilendiryor mu! " dedim sinirle. Hakan telefonumu alacakken elimle durdurdum.

"Nerden ayrılmışız yalan söylü-" derken sözünü kestim.

"Asıl sen benim sevgilimden uzak dur yoksa senin birinci sülalenden girip yedinci sülalenden çıkarım! " deyip yüzine kapatıp engelledim.

"O Elif mi aradı" dedi sinirle Hakan.

"Şşt tamam sakin ol şimdi duyacaklar" dedim mırıldanarak.

"Güzelim yemekleri yedikten sonra söyleyelim yoksa abin ikimizide uçurur"

"Doğru" diye mırıldandım.

Arabaya yaslanıp kollarımı göpsümde birleştirdim. O sırada bize abim seslenince kafamı o tarafa döndürdüm.

"Yemek hazır hadi gelin artık"

Hakan'la beraber ilerledik masaya oturup hep beraber yemeye başladık sonra her tarafı topladık ve ateş yaktık etrafında oturduk.

"Hakan, Gökçe size Beril'le birşey söyleyecez"

"Bismillah, yine söylicen" dedi Hakan.

"Biz Beril'le... " derken sözünü ben tamamladım.

"Sevgili oldunuz" dedim.

"Oha sen nerden anladın Gökçe" dedi Beril.

"Ne sandın" dedim gülerek.

"Eee biz de Gökçeyle sevgiliyiz"

"Ne ara lan? " dedi Gece.

"Geldiğimizde olduk yoksa ilk sana söylerdim Gece"

"Hakan senin sevgilin vardıya oğlum" dedi Miran abim.

"Ayrıldım onun için Gökçemden mi vazgeçiyim"

"Hadi ben size nir şarkı çalayım" deyi ayağa kalktım arabadan gitarı alıp tekrar Hakanın yanına oturdum.

Ve çalmaya başladım...

♪♪♪

"Koşarak kaçtığım hep

Kendimmişim meğer

İncinmez sandığım

Her yanımda kocaman keder

Belki durup dururken

Belki hiç beklemezken

Bir sarılsan geçer

Yollarım dikenli, taşlı, ellerimde

Fotoğrafın yüzünde aynı gülümseme

Sormadımneden sonumuz geldi böyle

Çok yazık

Kollarım yuvan, sarardı gökyüzünde

Yıldızım ağlarsan düşer ellerine

Korkmadım karanlığınla yüzleşmeye

Parladım

Yollarım dikenli, taşlı, ellerim

Fotoğrafın yüzünde aynı gülümseme

Sormadım neden sonumuz geldi böyle

Çok yazık

Kollarım yuvan, sarardı gökyüzünde

Yıldızım ağlarsam düşer ellerine

Korkmadım karanlığınla yüzleşmeye

Parladım"

♪♪♪

"Herşey yolundaymış, peki

Bu yalnızlık neden?

Belki gitmek zorundaydın fakat

Bu dünyaya bedel

Belki gelip geçerken

Belki yol üstündeyken

Bir kez uğrasan yeter

Yollarım, dikenli taşlı, ellerimde

Fotoğrafın yüzünde aynı gülümseme

Sormadım neden sonumuz geldi böyle

Çok yazık

Kollarım yuvan,sarardı gökyüzünde

Yıldızım ağlarsan düşer ellerine

Korkmadım karanlığınla yüzleşmeye

Parladım"

İşte bu şarkı biraz beni anlatıyor gibi geliyordu her zaman bu şarkıyı duyduğumda kendimi anımsıyordum.

"Ee nasıl? "

Hepsi birden "Çok güzel" dediler.

İki gün sonra

Bugün gitmek için toparlanmış gidiyorduk. Bu iki gün boyunca huzurlu geçirmiştim ve mutluydum...

Nasıl arkadar beğendiniz mi umarım beğenmişsinizdir oy ve yorum yapmayı unutmayın...