Gözlerimin üstünde bir ağırlık vardı açamıyordum zorlayıp açmayı başardım. Etrafa bakınca bir cam vardı oranın ardında kılıç timi vardı. Yanımda bir tuş vardı ona basınca iki dakika sonra doktor geldi.

"İyimisiniz Eylül hanım"

Kafamla onayladım o sırada kapı ani bir şekilde açıldı Turan içeri bildiğimiz dalmıştı tabii doktor da şaşırmıştı hemen yanıma gelip elimi tuttu.

"Güzelim iyimisin? "

"İyiyim Turan alt tarafı kurşun bana öyle kolay kolay birşey olmaz"

"Sizi şimdi normal odaya alalım. "

"Tamam"

Beni odaya alırlarken bile elimi bırakmadı asla bırakmaz biliyordum çünkü.

Kılıçta tabi ne olduğunu anlayamamıştı.

Oda da yatıyordum kılıç'a bakmıyordum tavanı izliyordum oda da tık yoktu.

Sonra biraz sohbet etmiştik sonra gitmişlerdi Turan yanımda oturuyordu o sırada bir telefon sesi yükseldi. Turan telefonu alıp bana uzattı, telefonumu alınca annemin aradağını gördüm açıp kulağıma koydum.

"Kız sen yine mi yaralandı? "

Bismillah başlıyoruz.

"Yoo kim demiş yarbayım"

"Cidden çok yalancısın ha neyse kızım geçmiş olsun, birde sana iki bomba haberim var birincisi ankaraya tayinimiz çıktı ikincide gelince"

"Ay çok sevindim ama ikinci haberi niye söylemiyon yaa"

"Süpriz" hey allahım ya süprizden nefret ettiğimi biliyor daha da süriz diyor .

"Tamam o zaman bende sana bir bomba atayım"

"At ne atcan bakalım"

"Sevgilim var yarbayım"

"Ne ne ne kim miş bu baban duyarsa sevgilini nas-"

"Anne çocukluk aşkım Turan ya , Meliha teyzenin çocuğu"

"He iyi tamam o zaman başkası olsaydı benim elimden de geçerdi ama babanın geçirceği kesin onu söyleyim"

"Tamam anne tamam hadi görüşürüz"

"Görüşürüz yüzbaşı" Dedi kapatım Turana geri verdim. Bana soran gözlerle bakıyordu.

"Babam seni elden geçirecek haberin olsun"

"Bana birşey yapamaz alt tarafı elden geçirecekmiş"

Bir Hafta Sonra...

Annemle , babam gelmişlerdi. Annem süprizi daha söylememişti ne süpriziyse artık. Şu an ise babam Turana işkence çektirir gibi içtima yaptırıyordu gülmemek için zor duruyordum, artık dayanamayarak babamın yanına gittim.

"Baba bırak artık ya sevgilimi"

"Tamam kız biraz elden geçirdik. BİNBAŞI TAMAM YETER BU KADAR"

Turan durup kendini yere attı ben ise dayanamayıp kahkaha attım ardından annemde kahkaha attı sonra bir daha gülme sesi gelince kılıç timi bize doğru geliyordu o sırada annem benim yanıma gelip cebinden birşey çıkarıp bana uzattı.

Elinden aldım, baktığımda hamilelik testiydi yoksa kardeşim mi olcakdı.

"Anne... kardeşim mi olacak? "

"Evet kızım abla oluyorsun"

Gözlerimden yaşlar akıyordu bunca yıldır istediğim gibi kardeşim olacaktı. Her zaman bir tane olsun kardeş istemiştim ve olmuştu şu an o kadar mutluydum ki kimseye anlatamazdım.

Başımı kaldırıp anneme baktım kolumu açıp sımsıkı sarıldım o da bana sarıldı.

"Teşekkür ederim" diye fısıldadım.

Belki annem ilk defa ağladığımı görüyordur ama bu mutluluk gözyaşlarımdı.

Annemden ayrılıp babama sarıldıdımra ise ayrılıp ikisinede pardonüçünede baktım çok mutlulardı yani çok mutluyduk kardeşim olacaktı.

Hep beraber karargaha girdik, biz kılıçka dinlenme odasına geçtik annemle babamında işleri vardı onları halletmeye gittiler.

Derin bir nefes aldım annemi herşeyden koruyacaktım gerekirse bir sürü korumayla çevirirdim evin etrafını yeter ki kardeşimle annemi koruyayım.

"Komutanım Haktan albay sizi güzel elden geçirdi" dedi Güney.

"Eylül için herşeyi yaparım ben, sen asıl kendine bak allah allah"

"Komutanım şimdi siz abla mı olacaksınız? "

"Aynen abla olacağım"

Sonra biraz sohbet edip kalktım kendi odama girerek üstümü değiştirdim ve çıktım annemin odasına kapıyı tıklattım 'gel' sesi gelince içeri girdim annemde üstünü değiştirmişti.

"Hadi gel babamıda alıp çıkalım"

"Yok kızım babanın baya işi varmış biraz geç kalacakmış"

"Tamam gel gidelim o zaman"

Annemin elini küçük çocuk gibi tuttum beraber karargahtan çıktık arabama binip evimize doğru sürdüm.

"Anne"

"Efendim"

"Ben şimdi ciddi ciddi ablamı oluyorum"

"Evet Eylülüm sen çok iyi bir abla olacaksın"

"Sende çok iyi bir anne olacaksın. Doktora gittiniz mi? "

"Daha gitmedik yarın gideceğiz ve görev çıkmazsa sende geleceksin"

"Tabii gelicem anne, kardeşimin görüntüsünü, kalp atışını duymak istiyorum"

"Sence kız mı erkek mi? " diye sordu annem

"Benim için hiç fark etmez yeter ki sağlıklı dünya ya gelsin yeter annem"

Sonra biraz daha sohbet edip susmuştuk eve geldiğimizde salona geçip oturduk ben başımı annemin göğsüne kafamı yasladım bir elimde annemin karnını okşuyordu. Çok güzel bir histi.

On beş dakika sonra babam geldi kahve içip yatmıştık ama ben uyumuyordum kardeşimi düşünüyordum bir yandan da aklıma anne olamayacağım geliyor.

Dayanamayıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.

... ​​​

Sabah saat onda uyanmıştım anneme kahvaltı hazırlamıştı ama bende kızmıştım tabi hamile haliyle kahvaltıyı hazırlıyordu te allahım ya neyse şu an hastanedeydik ve sıra bekliyorduk içimde garip bir heyecan vardı.

"Sinem Öztürk"

Annemin adının seslenilmesiyle üçümüz ayağa kalktık doktorun odasına girdik. Doktor annemle birşeyler konuşup sedye ye geçti annemin başında dikeliyordum babamla ikimiz ultrasona odaklanmıştık gözümüzü bile kırpmıyorduk doktor annemin karnında biraz ultrasonu gezdirdi sonra ise bir noktada durdu.

"İşte burda"

"Eee bu fasulye'ye benziyor" dedim

Annem, babam ve doktor güldüler.

"Sekiz haftalık, kalp atışlarını duymak istermisiniz?"

Aynı anda "evet" dedik.

Doktor sesi açınça kalbim durcak gibi olmuştu öyle güzel atıyordu ki.

En son ise hastaneden çıkıp eve gitmiştik...

Eveeet nasıl olmuş bölüm güzelmi oy vermeyi unutmayın.