Henüz okulun ilk haftasıydı bu yüzden hiçbir öğrenci okula gitmiyordu çünkü henüz dersler başlamamıştı. Okula gitmek istiyor bir yandan da cesaret edemiyordum.Dün gidememiştim ama bugün gitmeliydim kafamı kurcalayan kalabalık düşüncelerle birlikte hazırlanmaya başladım.Kıyafetlerimi giydim,saçlarımı taradım.Zaten ne zaman korksam hep saçlarımla oynardım.
Bir altmış beş boylarında,beyaz tenli siyah upuzun saçlı,Çevremdeki herkes tarafından çok güzel olduğum düşünülen bir genç kızdım.Duyduğum iltifatlar beni mutlu etse de bazen de korkutuyordu ama her ne olursa olsun kendime bakmayı çok seviyordum. Kaldığım yerden devam ederek hazırlığımı bitirdim ve okula doğru yola koyuldum. okulun kapısına gelmiştim artık adımların beni geri çekse de annemin ve babamın beni burada görüp mutlu olabileceklerini düşünerek içeri girdim upuzun koridorda yavaş ve emin adımlarla ilerliyordum. Yukarı çıkıp Gül hocayla biraz sohbet etmek istedim.Merdivenlere doğru yöneldim. Elimdeki telefonu çantama koymak için çantamın içini açtım tam o sırada elindeki kağıt ve dosyalar olan bir adamla merdivenlerin köşesinde çok kötü çarpıştık.Çarpmanın etkisi ile yere düşüp kafamı duvara vurmuştum Daha ne olduğunu anlayamadan çarptığım adam;

- biraz dikkat etsene ne kadar sakarsın! Diye çıkışı verdi.Canımın acısıyla ayağa kalktım.
- Asıl sen dikkat et bu nasıl yürümektir böyle hiç mi karşıdan biri gelebilir diye düşünmüyorsun? Dedim

Karşımda son derece yakışıklı,uzun boylu,beyaz tenli,simsiyah saçlı ve İdeal uzunlukta sakalları olan bir adam vardı. Gözlerini dikmiş öylece bana bakıyordu.Gözlerinde anlam veremedigim bir derinlik vardı.Sanki beni yıllardır tanıyor,uzun bir aradan sonra ilk defa karşılaşmışız gibi bir şaşkınlık hakimdi yüzünde.
Beni baştan aşağı süzüyordu tekrar gözlerime odaklandı tam o sırada lafa girdim

-Hem suçlusun hem de üste çıkmaya çalışıyorsun birazcık yavaş olsaydın bunların hiçbiri yaşanmayacaktı. diye ekledim

-Sanki ben yavaş olsam çantasıyla uğraşan sen degilmissin gibi konuşuyorsun.

-Ne kadar terbiyesizsin özür dilemen gerekirken hala beni suçlamaya devam ediyorsun inan seninle uğraşcak hiç vaktim yok.

Diyerek söyleyeceği cümleyi dinlemeden koşar adımlarla yukarı çıktım...