~Karakterler~

Su Yıldırım : Olivia Christe

Ateş Harmanlı : Evans Nikopoulos

Işık Çaplı : alexia_etz

Egemen Soylu : Thomas hilaire

~Bir başka zaman,

Bir başka yerde~

~☆~

Yarışın başlamasına son üç saniye vardı. Herkes bir yandan deli gibi bağırıyor bir yandan eğlenmeye devam ediyorlardı.

Herkes bir ağızdan "Üç!" diye bağırdı gür sesiyle.

"Bol şanslar güzellik yarışı kazandığım da yanıma gel lütfen." Yağız yandan bana kendi çapında bana göz dağı vermeye çalışıyordu ama başarılı olamazdı. Olmayacaktı.

Motorum'a gaz verdikçe heyecandan kalbim çıkacak gibi atıyordu ."İki!" bu sefer kaşlarımı çatık bir şekilde önüme döndüm.

Ayaklarım zeminden havalandı."Bir!" Düdük çaldı ve yarış başladı.

En önden ben ilerliyor oluşum beni daha da hırslandırdığı için gaza daha fazla yükleniyordum ve hız benim en zevk işim di.

Aynadan benim arkamdan hırs ile gelen Yağız'ı çok net bir şekilde görebiliyordum o kadar hırs yapmıştı ki bu hırs sadece bu kadarı ile kalmıyordu öfkesinin bile buradan kokusu geliyordu, ve ben bundan daha fazla zevk alıyordum

Bir nevi insanların öfkeleri bana zevk veriyordu psikopat mıydım neydim arkadaş, sanki ben sinir hastası değildim de insanların öfkeleri ile zevk al alacakmış'ım

Benim için bitiş çizgisi görünmüştü ve son imzamı atmak bana kalmıştı. Daha da hızımı artırıp motorumu tek tekere kaldırdım ve hızlıca bitiş çizgisini geçtim.

Herkes benim için tek bir ağızdan tezahürat yapıyorlardı. Bunun sevinci gözlerimi yaşartacak cinstendi.

Motorum'dan hızlıca inidim ve motorum'a sayısızca övgü yağdırmaya başladım çünkü 5 yıl boyunca beni yalnız bırakmadan benimle pistlerin kraliçesi olarak hitap ediliyordu.

Kendisi pek kraliçe olmasa da tam bir canavar dı kendileri . Kendileri Ducati paingale V4S olan bir canavar dı.

Yağız ise benim ikinci olmuştu. Resmen çocuk sinirden suratı patlıcan moruna dönmüştü. Şimdi gel de öfkeden zevk alma .

"Sen!" Dedi öfkeyle Yağız. Beklemediğim bir hareketle saçımı kavradı ve tüm gücü ile çekmeye başladı.

Ben o an ki şaşkınlığı mı geride bırakıp suratının tam ortasına oklalı bir yumruk geçirdim .

Yumruğun etkisiyle geriye doğru sendeleyerek kendimden uzaklaştırdım .

Resmen bizim kavgamız da ortalık savaş alanına dönmüştü. Benim ise tek düşündüğüm buradan kaçmak tı.

Yağız tekrardan üzerime doğru gelmeye başlamıştı ama hiç beklemediğim bir şey daha oldu.

Sıcacık bir el belimi sıkıca kavrayıp beni kucağına aldı.

Aman tanrim didim. ANANİİİ Sİ...

Beni kucağına alan şahısın yüzünü göremiyordum çünkü adam olacak goril beni omuzlarından aşağıya sarkıtarak taşıyordu.

"İndir beni be! Sen kim olduğunu sanıyorsun?" Hem bağırıyor hem de adamın omuzundan inmeye çalışıyordum .

Ben daha da hareket ettikçe beni daha sıkı tutuyordu adi goril.

Yarış alanından uzaklaşmıştık ve o adi goril'in arabasının önüne geldiğimizi anlamıştım.

Beni kırılacak bir eşya gibi narince yere bıraktı. Yere bırakması ile birlikte göz göze geldik

Vayy! anasını sayın seyirciler, analar neler doğuruyor! Allahım bu goril'in fazlada yakışıklı olması suç değil mi?