16/Ekim/2022

Çiftlikönü

O KADIN'A

Çocuktum ben senden de çocuk

Acıyan ve acıtan dikenlerim vardı

Çocuktum sırılsıklam ağlamaktan

Çocuktum yalnızlığa sarılmaktan

Çocuktum gözyaşlarında boğulduğum

Çocuktum hiç sevmemiş, hiç sevilmemiş gibi

Çocuktum bağrına bastığın

Çocuktum sızlaya sızlaya kalbin ve gözyaşların

Çocuktum geçmişten öte gelecek gibi

Çocuktum rüzgarımda tek başına savrulduğun

Çocuktum seni sen yapan koca bir adam

Çocuktum gözlerinde sarıp sarmalayan

Çocuktum sımsıkı sarılıp koynumda uyutan

Çocuktum ben ve olabildiğince çocuk

Bıraktığın yerde hala oradayım, O Kadın,

Kalıcam orada, hiç büyümeden, olduğum gibi

Kalbinde öylece oturan çocuk.

Çocuktum ellerin saçlarımda okşamaya doymadan

Çocuğum yanaklarım aldan pamuktan

Çocuğum elini tuttuğum ilk günkü gibi

Çocuğum ben ömründe hala büyümedim ki

Çocuğum masumdan bir göz, bir bakış...

Çocuğum ellerin kalbimde kuş olur sanki

Çocuğum, gelmeye gücü yetmeyen

Çocuğum ben ve ben de sana hiç doyamadım ki

Çocuğum ben senin gözünde tüm bakirliğimle.

Çocuğum avuçlarındaki bir kuş, yüreğindeki bir kıpırtı

Çocuğum tüm dünyayla savaşan yorulmadan

Çocuğum doğduğum gibi nurlar misali

Çocuğum hiç kirlenmedim tüm dünyaya rağmen

Çocuğum ve sen alnıma yazılmış derin bir mühür gibi...

Çocuğum, çocuk kaldım

Çocuktum sırlarla geldim ve sırlara erdim

Çocuktum tek bir gözyaşın kalmasa bile

Çokcuktum güldüm güller açtı yüzümde

Çocuğum ben her şeye rağmen zırhlarımın içinde

Çocuğum ben, çocuk kalıcam, beni sevdiğin gibi…

Çocuğum ben dünya dursa bakisin ömrümde...

Çocuğum yanaklarım al pembeden tebessüm

Çocuğum ben öfkem susar, gözlerim büyüdüğünde

Çocuğum adımlarım kuş, kanatlarım gökyüzünde

Çocuğum güleceğim... Hiç gülmediğim kadar

Çocuğum seveceğim... Hiç sevmediğim kadar

Çocuğum geçmişte bırakıyorum bütün gözyaşlarımı

Çocuğum unutuyorum artık bütün karanlık bulutlarımı

Çocuğum ben gelemeyecek artık hüzünlerim ardımdan

Çocuğum hiç korkmuyorum artık sen varsın şu hayatta

Çocuktum emanettim meleklerin yanında...

Çocuktum yürüdüm gittim yolumda... Aydınlığa

Çocuğum ben bilmem canıma can katmayı

Çocuğum lâkin sen hep var mıydın ? Gerçekten. Canana sarılmayı...

Çocuğum ruhum hür, bedenim tutsak

Zincirler kimin için, vârlığa biz uzansak

Çocuktum masumdum sarıldım yalnızlığa

Kim beni alabilir ki korkmadan senden başka.