Ne garip değil mi? Küçükken büyümeye başlar düşüncelerimiz. Büyüdüğümüz de ise çocuk olmak isteriz.

Elimizdekilerin değerini kaybedince anlarız. Değişmeyen döngüde yoğrulan bir çok hayat.

Peki haklı mıyız?

Canım istedi, keyfim öyle uygun gördü, doğrusu bu… ard arda sıralanabilen bir sürü bahane cümlesi. O halde biz kimin bahanesiyiz?

Geçmişe takılı kalarak yaşadığım hayatım su gibi akıp yolunu buldu nihayetinde.

Paylaşım sürelerimi olabildiğince kısa tutmaya çalışıyorum. Bu yolda fikirlerinize bolca ihtiyacım var.

Bölüm uzunlukları sizce nasıl?

Merak ettiğiniz ve anlatmamı istediğiniz detaylar var mı?

Yorumlarınız ve beğenileriniz için de bolca teşekkürlerimi sunuyorum.

Kahvelerimiz hazırsa devam edelim…

Bazı sonlar güzel başlangıçlar yapmak içindir. Ben başlangıcı mı yaptım.

Bayraklar gönderin yarısında değil artık yas bitti. Çekin bayrakları en tepeye özgürce dalgalansın vakit mutluluk vakti…

…