Sabahın erken saatlerinde kalktım güzel bir duş aldıktan sonra her zamankinden daha özenli hazırlandım. Otele vardığımda Devran çoktan gelmiş toplantı odasındaydı. Bir kahve söyleyip yanına gittim.

“Günaydın.” Evrakların arasında kendini kaydetmiş planlar yapmaya çoktan başlamıştı.

“Günaydın müsaitsen öğleden sonrası için bir toplantı planlıyorum?” Kendimi olacaklara hazırlıyordum ama bu kadar hızlı olmasını beklemiyordum.

“Sen nasıl istersen müsaidim.” Er ya da geç olacaktı netice de ertelemenin ikimizi de faydası olmayacaktı.

“Toplantıdan önce son detayları haber verirsen sevinirim.” Toplantı odasından çıktım odama geçtim. Kendimce planlar yapıyor neler yapmak istediğime karar veriyordum.

Birkaç dakika sonra asistan arkadaşımız bir dosya getirdi. Devran Bey gönderdi diyerek çıktı odadan. Detayları incelemeye başladım son sayfaya geldiğimde ihaleye katılacak dört kişinin ismi bulunuyordu. Sanki benim için hazırlanan en kötü sürprizlerden biriydi bu. Son zamanlarda karşıma çıkan isimler benzerliktir desem de ta kendisi oluyordu. İki isim dikkatimi çekmişti.

“Dinçer Demirkan”

“Uraz Saraçoğlu”

Tanıdık gelen iki isim vardı. Uraz geçmişimin kendisiydi ve son zamanlarda olmadık yerlerden karşıma çıkıyordu. Hemen Devran’ın odasına gittim. İki ismi sordum tanıyor olabileceğine ihtimal vermesem de tanıma ihtimali de olabilirdi. Tanımadığını sadece bir davette karşılaştıklarını ikisinin de Trabzonlu olduğunu ve turizmle ilgilendiğini söyledi.

Toplantı saati gelmiş hazırlıklar tamamlanmıştı. Hazırlanan dosyayı alıp toplantı odasına ilerledim. Hala gelen olmamış beş dakika gibi bir süre kalmıştı.

Önce iki kişi geldi daha önce hiç karşılaşmadığımdan emindim oturmalarını beklerken ihaleden çekildiklerini, vazgeçtiklerini söyleyip cevap vermemi dahi beklemeden çıkıp gittiler. Gariplik seziyordum olması gerekenin dışında ilerliyordu her şey son zamanlar da anlamsız olan her şey başıma geliyordu bunlar tesadüf olamazdı. Yerimden kalktım kapıya yöneldiğim sıra da Devran geldi.

“Neler oluyor iki kişi daha teklifimizi dahi duymadan çekildiğini söyledi ve gitti.” Şaşkınlıkla bakmasından haberi olmadığı belli oluyordu.

“Merhaba.” Bu ses Uraz’a aitti artık kaçmak yoktu. “Merhaba Uraz Bey buyurun oturun”. Kararlıydım benim için sadece geçmiş olarak kalacak ve bunu anlayacaktı.

Ve bir “Merhaba” daha. İsim gibi sesi de yabancı gelmemişti. Elini uzattığın da artık merakımı gidermeye karar vermiştim hiç düşünmeden sordum.

“Sizi bir yerden tanıyor olabilir miyim?” Tanıdığıma eminim ama nerden hatırladığımı asla bilmiyordum.

“Trabzon ortaokulu 7-D sınıfı belki hatırlamana yardımcı olur”. Ben hatırlamıyordum ama yüzündeki gülümsemesinden beni hala hatırladığı belliydi oysa aynı sınıfta bile değildik. Sadece iki yıl aynı okulda okumuştuk.

“Çok zaman geçti kusura bakmayın hatırlamam biraz zor oldu ama hatırladım okulumuza sonradan gelmiştiniz değil mi?” Hatırlamam onu daha çok mutlu etmiş yüzündeki gülümseme daha da artmıştı. Konuşmamızı bölen Uraz’ın öksürmesi olmuştu.

“Buyurun başlayalım.” Karar vermem gereken bir noktadaydım ama ne yapacağımı bilmez bir haldeydim ya ikisiyle de ortak olacaktım ya da biriyle.

Uzun süren toplantımızın sonucunda anlaşma sağlanmıştı. Kabul etmeme hakkım vardı ama Uraz’ın ondan kaçtığımı düşünmesini istemiyordum. Yenilmeyecektim kalbimde ona ait bir yer olmadığını anlamalıydı artık. Benim için sadece çocukluk aşkım ilk sevdam olarak kalacaktı. Kararlıydım sonum olmayacaktı evlendiği gün benim için ölmüştü. Daha sık bir arada olmak zorunda kalacaktık ve bu defa beni yerle bir etmesine izin vermeyecektim. İmzalar atılmış artık resmi olarak üç ortak olmuştuk hisse çoğunluğu benim olduğu için son söz hakkı benimdi ama bugüne kadar hep ortak karar verilmişti ve bu düzen böyle devam edecekti.

Toplantı bitti herkes birbirini tebrik etti ve yanlarından ayrılarak odama geçtim. Çok zordu yıllardır tüm acılarımı paylaştığım bana bir ortaktan çok dost olan Devran artık yanımda olmayacaktı. Nelere alıştım buna da elbet alışırım.

Hayatım yeniden şekil almaya başlamıştı sanki kader ağlarını örüyor ben sadece seyrediyordum.

Artık üç kişi olarak devam edecektik çalışma hayatımıza her son bir başlangıçtır. Belki de bu yeni hayatım başlangıcı olacaktı.

Acı kahvemi hazırladım cam kenarındaki sandalyemde yerimi aldım. Yüzleşmekten korktuğum ne varsa gün yüzüne çıktı sanki. Yılların yorgunluğu tüm bedenimi esir aldı.

Çölde su arayan Bedeviler gibi hasret kalmıştım kokusuna. İnsan unutur mu sevdiğin kokusunu ben unuttum. Bir an olsun istemedim unutmayı yel esti kokusu burun kemiklerimi sızlattı. Bakışlarını söylemeye dilim varmıyor. Uçsuz bucaksız denizin derinlikleri gibi eşsiz, batmaya yakın güneş ışınlarının yansıması gibi keskin.

Kayboldum yokluğunda zaman durdu mevsimler kendini unuttu.

Her yara bir kabuğa sarılır. Sarmıştım bende tüm yaralarımı izlerini kalbimde taşısam da dik durmak zorundaydım. Bencillikti kimine göre oysa bencil değildim benciydim. Kendinden emin, başarılı, güçlü ve güzel bir kadındım.

Kurduğum hayallerin bir bir yıkılışını izlemiştim ölümü saymazsak eğer kaybetmekten daha ağır bir şey yoktur. Bir günde kaybetmiştim tüm umutlarımı ne olursa olsun yenilemezdim yenilmemeliydim. Geçmiş demek kolay geliyor insana peki ya geçmeyen acılara ne söylenmeli.

Bir günde kaybettiğim hayatımı bir günde geri alamazdım ama başarmak zorundaydım.

Döktüğüm her göz yaşım için bir adım attım geleceğime ve ben bugün aynanın karşısına geçtiğim de güçlü bir kadın görüyorsam kaybetmeyi kabullenmediğimden.

Aylarca kendimi suçladın sevmekten başka suç işlemedim oysaki. En başa dönmüştü sanki hislerim o küçük kız çocuğunun kalbi kırıktı hala. Bir günde değişmişti benim hayatım sanki tarih tekerrür ediyordu. İhanetle yüzleştiğimde daha yirmi iki yaşındaydım. Kolay olmadı toparlanmam koca bir enkaz bırakıp gitmişti. Affedebilir miydim?

Affederdim belki de ama o gün ki aklımla. Gidenler gittiği yerde mutlu olsun. Başkasına değmişti bakışları ben bir daha bakamazdım aynı gözlere aşkla. O gördüğüm gün içimde depremler olsa da kararımdan geri dönmek bana yakışmazdı. Sebebi ne olursa olsun ihanetin bahanesi yoktur. Her ihanet sevgiyle başlasa da nefretle biter.