Sabah erkenden uyandım banyoya girip duş aldım. Hazırlanıp odadan çıktım aşağıya indiğimde Arsen beni bekliyordu. Hiç vakit kaybetmeden arabaya bindik eve doğru ilerledik. Kimse konuşmuyordu ya da sesi çıkmıyor kendi kendine konuşuyordu. Aklımdan geçen düşüncelerden hemen kurtulup hasret kaldığım memleketimin ekmeğini almak için fırına uğrayalım dedim. Fırında durduk ekmeklerimizi aldık.

Ve sonunda evimdeyim baba ocağımda. Tahmin ettiğim gibi herkes buradaydı ablamlar, yeğenlerim, eniştemler. Özlediğim sıcacık aile ortamına kavuşmanın mutluluğuyla yüksek çıkmıştı sesim

“Ben geldiiiim” diye bağırdım. Herkes şaşkınlıkla bana bakıyor kimse bir şey söylemiyordu.

Sessizliği bozan babam olmuştu.

“Sen neden geldin.” Titreyen sesinde artık buradayım geri dönmeyeceğim dememi isten bir hasretlik vardı.

“İstemiyorsanız giderim.” dedim yarı ciddi yarı alay eder gibi. Çünkü biliyordum şaşırmıştı beni gördüğüne en iyi o bilirdi o tanırdı kızını çok sevdiği memleketinden kalbine gömdüğü yüzünden uzak kalmıştı.

“Katılmam gereken önemli bir toplantım var. Sürpriz yapmak istediğim için haber vermedim.” Annem kollarını açtı küçük bir çocuk gibi heyecanla koştum sarıldım öptüm doya doya.

“Keşke” dedi annem “hiç gitmesen hep burada kalsan.” Hüzün kaplamıştı sesini oda biliyordu bu topraklardan başka bir yerde ne mutluydum ne de özgürdüm.

“Belki annem belki.” Özlediğim ailem bir aradaydı sohbetler kahkahalar eşliğinde kahvaltımızı bitirdik. Dünyanın en güzel yeğenleriyle güzel vakit geçirmek beni kendime getirmişti.

Kahvelerimizi içmek için ablamlarla balkona yöneldik bu bizim en keyif aldığımız bol dedikodu yaptığımız zamandı.

Aysim’a daha fazla kendini tutamadı “ne oluyor çabuk anlat Deren sen aniden gelmezsin gelsen de bana haber verirsin.” Evet bu doğruydu her şeyi anlatırdım onlara ama bu defa konu ben değildim. “Arsen gel dedi geldim dedim birkaç işimiz var halletmemiz gereken.”

İnanmasalar da inanmış gibi yaptılar. Keyifle geçen zamanın sonuna gelmiştik çünkü artık neler olup bittiğini öğrenmeliydim. Babam Arsen ve eniştemler çay keyfi yaparken annem tabi ki torunlarının yanındaydı.

“Hadi gidelim.” dedim bir anda tüm gözler üzerime döndü daha yeni geldin der gibi.

“İşler beklemez daha buradayım bol bol vakit geçireceğiz.” Bu cümlem biraz ikna etmişti onları.

Arsen'le evden çıktık otele doğru ilerledik. Aklımda hala o soru vardı Uraz olabilir miydi? Eğer oysa ne yapmam gerekiyordu ne yapmalıyım hiçbir şey düşünemiyorum karar veremiyorum sanki büyük bir çıkmazın içerisindeydim. “Anlat hadi neler oluyor.”

"Abla" bu ses tonu kalbimden bir parça kopardı sanki.

“Haklıymışsın soyadını değiştirmişler.” dedi. Kendi söylediğimi şaşkınlıktan unutmuştum “kim değiştirmiş soyadını” dedim.

"Uraz" Hayır duyduğum doğru olamazdı binlerce kişi arasında onun kız kardeşi ve Arsen olmazdı.

“Emin misin?” emin olma lütfen buna hazır değilim.

“Evet, araç kiralama ve turizm işi yapmaya başlamış eski soy ismi komik olduğundan öyle tanınmak istememiş ve resmi olarak soy ismini değiştirmiş.” Aslında haklıydı bende fazlasıyla dalga geçmiştim soy ismiyle.

“Peki sabahtan akşama ne değişti?”

“Uraz bizi bilmiyordu. Sahra abisinden korkuyordu bilinmesini istemiyordu. Okulda tanışmıştık ben mezun oldum ama devam ediyordu ailesinin karşı çıkmasından korktuğu için gizledik.” Sesindeki mahcubiyeti canımı yaksa da cevaplar bu değildi.

Sustum söyleyecek onca şeye rağmen sustum. Haklıydılar belki geçmişin geçmeyen izleri onları da kül etsin istemedim. İnsan sadece nefes almayı bıraktığında ölmez yaşarken de ölür. Bende ölmüş sonra da kalbime gömmüştüm.

“Uraz izin verdi mi?”

“Evet” mahcup çıkmıştı sesi.

“Sizin adınıza sevindim. Çok mutlu olun.” Arsen’i otele bırakarak orman evine geri döndüm bizimkileri arayarak bu gece burada kalacağımı söyledim. İçeriye girdim kendimi öyle hissiz öyle yorgun hissediyordum ki camın önündeki sallanan sandalyeye oturup öylece dışarıyı izledim.

Tesadüf müydü tüm olanlar yoksa Uraz biliyor muydu her şeyi. Nasıl cevapsız kaldıysa geçmişte tüm sorular yine cevapsızdı. Nasıl bir girdabın içindeydim bilmiyorum ama kalbim dayanacak gibi değildi. Birkaç gün daha kalmam gerekiyordu gitsem herkes merakta kalırdı. Sorgularla da uğraşamazdım en iyisi uyumak. Uyursam gece biter uyumazsam ben biterim.