Sabah erkenden uyandım banyoya girip duş aldım. Hazırlanıp odadan çıktım aşağıya indiğimde Arsen beni bekliyordu. Hiç vakit kaybetmeden arabaya bindik eve doğru ilerledik. Kimse konuşmuyordu ya da sesi çıkmıyor kendi kendine konuşuyordu. Aklımdan geçen düşüncelerden hemen kurtulup hasret kaldığım memleketimin ekmeğini almak için fırına uğrayalım dedim.

Fırında durduk ekmeklerimizi aldık

Ve sonunda evimdeyim baba ocağımda. Tahmin ettiğim gibi herkes buradaydı ablamlar yeğenlerim eniştemler. Özlediğim sıcacık aile ortamına kavuşmanın mutluluğuyla yüksek çıkmıştı sesim

Ben geldiiiim diye bağırdım 

Herkes şaşkınlıkla bana bakıyor kimse bir şey söylemiyordu

Sessizliği bozan babam olmuştu

Sen neden geldin 

İstemiyorsanız giderim dedim yarı ciddi yarı alay eder gibi

Çünkü biliyordum şaşırmıştı beni gördüğüne en iyi o bilirdi o tanırdı kızını çok sevdiği memleketinden kalbine gömdüğü yüzünden uzak kalmıştı.

Annem kollarını açtı küçük bir çocuk gibi heyecanla koştum sarıldım öptüm doya doya

Herkesle sarıldık trip atar gibi sevinmediniz ama toplantıya katılmak zorundaydım o yüzden geldim dedim. Sorun olduğunu düşünmesin rahat olsunlar istedim.

Annem sarıldı gel buraya dedi saçlarımdan öptü en güzel sevgi özlem belirtisiydi.

Keşke dedi hiç gitmesen hep burada kalsan hüzün kaplamıştı sesini oda biliyordu bu topraklardan başka bir yerde ne mutluydum ne de özgürdüm

Belki dedim annem belki

Özlediğim ailem bir aradaydı sohbetler kahkahalar eşliğinde kahvaltımızı bitirdik. Dünyanın en güzel yeğenleriyle güzel vakit geçirmek beni kendime getirmişti.

Kahvelerimizi içmek için ablamlarla balkona yöneldik bu bizim en keyif aldığımız bol dedikodu yaptığımız zamandı

Aysim’a daha fazla kendini tutamadı ne oluyor çabuk anlat sen aniden gelmezsin gelsen de bana haber verirsin dedi

Evet bu doğruydu her şeyi anlatırdım onlara ama bu defa konu ben değildim. Arsen gel dedi geldim dedim birkaç işimiz var halletmemiz gereken

İnanmasalar da inanmış gibi yaptılar

Keyifle geçen zamanın sonuna gelmiştik çünkü artık neler olup bittiğini öğrenmeliydim

Babam Arsen ve eniştemler çay keyfi yaparken annem tabi ki torunlarının yanındaydı

Hadi gidelim dedim bir anda tüm gözler üzerime döndü daha yeni geldin der gibi

İşler beklemez dedim daha buradayım bol bol vakit geçireceğiz bu cümlem biraz ikna etmişti onları.

Arsen'le evden çıktık otele doğru ilerledik.

Aklımda hala o soru vardı Uraz olabilir miydi? Eğer oysa ne yapmam gerekiyordu ne yapmalıyım hiçbir şey düşünemiyorum karar veremiyorum sanki büyük bir çıkmazın içerisindeydim.

Anlat dedim hadi neler oluyor

"Abla" bu ses tonu kalbimden bir parça kopardı sanki

Evet dedim söyle

Haklıymışsın soyadını değiştirmişler dedi.

Kendi söylediğimi şaşkınlıktan unutmuştum kim değiştirmiş soyadını dedim

"Uraz"

Hayır duyduğum doğru olamazdı binlerce kişi arasında onun kız kardeşi ve Arsen olmazdı.

Emin misin dedim 

Evet dedi 

Araç kiralama ve turizm işi yapmaya başlamış eski soy ismi komik olduğundan öyle tanınmak istememiş ve resmi olarak soy ismini değiştirmiş

Aslında haklıydı bende fazlasıyla dalga geçmiştim soy ismiyle

Peki dedim sabahtan akşama ne değişti

Uraz bizi bilmiyordu 

Sözünü kestim ciddi ciddi tavrımı belki eder gibi tıpkı benim gibi dedim

Haklısın ne desen haklısın ama bunu Sahra istedi abisinden korkuyordu bilinmesini istemiyordu. Okulda tanışmıştık ben mezun oldum ama devam ediyordu ailesinin karşı çıkmasından korktuğu için gizledik dedi.

Abisi için bunu düşünmesine saygı duyabilirdim ama bizim için bunu düşünmesi kabul edebileceğim bir şey değildi. Sustum söyleyecek onca şeye rağmen sustum. Haklıydılar belki geçmişin geçmeyen izleri onları da kül etsin istemedim. İnsan sadece nefes almayı bıraktığında ölmez yaşarken de ölür. Bende ölmüş sonra da kalbime gömmüştüm.

Sustum düşündüm ve devam ettim. Yıllar sonra bu ismi ilk defa söylemenin verdiği acıyla sesim titredi.

Uraz izin verdi mi 

Evet dedi mahcup çıkmıştı sesi

Sizin adınıza sevindim. Çok mutlu olun

Salondan çıktım odaya gidemezdim gidersem toparlayamazdım.

Orman evine geri döndüm bizimkileri arayarak bu gece burada kalacağımı söyledim ve İçeriye girdim kendimi öyle hissiz öyle yorgun hissediyordum ki camın önündeki sallanan sandalyeye oturup öylece dışarıyı izledim.

Tesadüf müydü tüm olanlar yoksa Uraz biliyor muydu her şeyi. Nasıl cevapsız kaldıysa geçmişte tüm sorular yine cevapsızdı. Nasıl bir girdabın içindeydim bilmiyorum ama kalbim dayanacak gibi değildi. Birkaç gün daha kalmam gerekiyordu gitsem merakta kalırdı herkes sorgularla da uğraşamazdım en iyisi uyumak. Uyursam gece biter uyumazsam ben biterim.