DÜZENLENECEK! "Benim çocukluğum oyun parklarında değil, duvar diplerinde geçti. Ne biri saçımı okşadı ne de düştüğümde kaldırdı. Herkesin `anne` diye ağladığı yerde, ben içime susmayı öğrendim. Çocuk değildim hiçbir zaman... Sadece küçük bir bedendim, büyük yaralarla yaşayan." Kurgunun bütün hakları bana aittir,en ufak çalıntı da gerekli işlemler başlatılacaktır.

Bazı intikamlar, nesiller boyu süren bir lanetle başlar. Ve bazı aşklar, o lanetin en karanlık köşesinde yeşerir. ​Boris Arslan Karaşah, zenginliğin ve soğuk bir intikam arzusunun hüküm sürdüğü bir dünyanın acımasız prensiydi. Geçmişten gelen bir ihanetin gölgesi, ruhunu öylesine karartmıştı ki, vicdanı bir zamanlar attığı sigara izmariti kadar önemsizdi. Onun için hayat, kusursuzca tasarlanmış, özenle kurulmuş bir tuzaktan ibaretti ve bu tuzağın hedefinde, adını bile bilmediği masum bir kadın vardı. Kadın, ailesinin günahlarının bedelini ödeyecek bir piyon, Boris`in ellerinde ezilecek bir Masumiyet İzmariti olacaktı. ​Elfida Siyâ. Adının anlamı "fedakârlık ve ölüme yakın" olsa da, hayatı boyunca yalnızca bir kurbandı. Acılarla dolu bir geçmişin gölgesinde yaşamaya çalışan, her yeni güne yeniden tutunmaya çalışan genç bir kadın... Ta ki Boris`in gölgesi hayatına düşene kadar. Tek suçu, yanlış bir soyadını taşımasıydı. Tek laneti, Boris`in intikamının en hassas noktası, en acı verici hedefi olmasıydı. ​Boris, onu acımasız bir planın parçası olarak kaçırdığında, Elfida`nın dünyası paramparça oldu. Ancak kader, bazen en karanlık oyunlarını oynarken bile beklenmedik kapılar açardı. Boris, Elfida`nın çaresizliğinde kendi geçmişinin yansımalarını mı görecekti? Yoksa intikam ateşi, her şeyi küle çevirene kadar yanmaya devam mı edecekti? Peki, bir zamanlar ezilen masumiyet, küllerinden doğup intikamcısına meydan okuyabilecek miydi? ////// Tüm hakları saklıdır.

Kıdemli Üsteğmen Fısıltı, soğukkanlı bir askerdi; duygularını susturmayı, acılarını gizlemeyi görev bellemişti. Ancak yeni operasyonunda yakalaması gereken adam, terörist olmakla suçlanıyordu.Deliller suçlu diyordu ama kalbi susmuyordu.Her kurşun bir anıyı deliyor, her emir eski bir yara açıyordu.Bu görev, yalnızca bir teröristi yakalama operasyonu değil; geçmişle, aileyle ve vicdanla yüzleşmenin sessiz savaşıydı.Fısıltı suskundu... ama bazen en tehlikeli ses, sessiz olandı. //Tüm hakları saklıdır.//