lisemin ilk günü karmaşık duygular içindeydim yani anksiyetem tavan psikiyatrist henüz bi tanı koymamıştı ama fazla utangaçtım ve arkadaşım olması benim mutluluğum için öncelikli çünkü yalnızken kafam çok daha dolu oluyor üstüne üstlük 8 saat yalnızlık umarım kimse bu durumda kalmaz . Okula vardığımda herkes oradaydı geç kaldım diye çok korktum ve sıranın en arkasında müdürün konuşmasını bekledim yine her zamanki şeyler kimse dinlemiyor bile neyseki çok uzun sürmedi sınıflara geçtik. Benim aklım hep cam kenarı en arka sıradaydı tabi ,göz koymuştum bir kere oraya kapalı bi kız cam kenarı tarafına oturmuş bende yanına oturdum . ön sıradaki kız ve yanımdaki kız yurttaydı hemde aynı odada tabi ben 3 lü grublardan korkuyorum napicam bilemedim ve başka bir kıza arkadaş olalım mı dedim evet yanlış okumadınız ARKADAŞ OLALIM Mİİ????? tam bi fiyaskoydu yani Allah belamı verseydi de söylemeseydim keşke dedim sonradan neyseki gün bi şekilde bitti 10 ton ağırlığında kitaplarla eve nasıl gideceğimi düşünmeye başladım çünkü okul tenha bir yerde ulaşım sıkıntılıydı sonra bildiğimi zannettiğim bir yerde otobüs beklemeye başladım ...

30 dakika sonra

sictimben napicam durdurmaya çalıştığım dolmuşlar gerçekten dolmuşlardı ve benim telefonum garantiden olduğu için evdekileri de arayamıyordum ağlamaya başladım ama ağlayamazdım yüzümde kapatıcı vardı akmamalıydı öyle olunca daha çok ağladım ve karşıya geçen bi kız görünce durdum kıza sordum;

-acaba nereye gidiyorsunuz sorabilir miyim?

- çarşıya

bu lafı duyunca mutluluktan ağlıycaktım aynı yere gidiyorduk ve ben en başından beri yanlış yerde bekliyormuşum kafamı seveyim . kızın peşinden gittim sonra bilmediğim bir yerde indim aslında hiç bir yeri bilmiyordum çünkü yeni taşınmıştık. yanlış dolmuşa bindim orada en sonunda doğru dolmuşa binip eve vardım Bi daha o okula gitmek istemiyordum .

1 hafta sonra

Evvett hayatımda birşeyler yerine oturmaya başlamıştı ama yemekhanede tek başıma yemek benim için çok zordu ve arkadaş grupları arasında yalnız yemek kötü hissettiriyordu yemekten erken çıkıp okula doğru yol alırken bi çift çekik göze aşık oldum öyle güzel gözleri vardı ki o da beni sever miydi acaba ? artık her günüm onu düşünmek , uyumak ve yanımdakilerle arkadaş olmaya çalışmakla geçiyordu ara sıra cama çıkıp konuşuyorduk aslında kaynaşmamıza vesile olan bu çocuktu yani o çocuğu kızlara anlatmaya başladığım zaman kaynaşmaya başladık yanımda oturan kızın arkadaşıymış meğer böylelikle konuşucak konumuz vardı artık şimdi düşünülünce bi erkek üzerinden konu açmak kötü gelebilir ama 9. sınıfta kurtarıcı oluyor başlarda ,konu bulamayanlar için tavsiye değildir. Lisede kimseye sır verilmemesi lazımmıs . Okul sonrası servise geç kaldım bensiz gitmişler?? Yine o rezilliği çekicektim ve hava kararınca korkmaya başladım dolmuşta zar zor geçiyordu birden bi karartı gördüm telefonun ışığını açamadım fark etmemeleri için gizlice peşlerinden gidiyordum bu saatte kim halı taşır böyle bir yerde diye düşünmeyi bırakıp kamerayı açıp olanları çekmeye başladım korkudan elim ayağım titriyordu izlemeye cesaret ettim yerde boylu boyuna bir insan gördüklerim karşısında nefes bile alamayacak kadar korkmuştum ilk defa ceset görmenin şaşkınlığıyla kalakaldım ve şuan sakince düşünüp birşey yapmam gerektiğine karar verdim . Adamların yüzünü çekmeye çalışıyordum ama yüzleri yoktu polisi de arayamazdım onların gitmesini bekledim . Birden bire akıllarına etrafı kontrol etmek geldi lan zaten gömdünüz kadını bunların gerizekalı olduğuna yemin edebilirim. Birisi olduğum yere doğru yaklaşmaya başladı sanırım son anılarımı yaşıyordum elveda yaşanmayan lise hayatım .

- Ne yapıyorsun lan orada çabuk buraya gelde Bi an önce gidelim dedi gülerek

- ses geldi sanki abi

- lan olm başlatma sesine kim ne yapsın bu saatte burada şu halının tut Bi ucundan da eve gidelim bi an önce

- derin Bi nefes aldım ama göz yaşlarıma engel olamadım istemsizce süzülüyordu daha fazla geç olmadan gittiler mi önce emin oldum çevrede kimse olmadığından ,sonra polisi arayıp ağlayarak olanları anlatmaya başladım .

polisler beni karakola götürdü o zaman gördüm ki anneme cevap vermek aklımdan çıkmış akşam o da benim mezarımı kazıcak. Sorguya çekildim çektiğim videoları gösterdim ben suçlu olmadım ama suçluları da yakalamanın imkansız olduğunu öğrendim çünkü sadece okul da kamera vardı çevresinde neredeyse hiç yoktu akşamı böyle kapatıp polislerin evime bırakmasıyla odama çekilip ağlamaya başladım o kadını öyle görmüştüm canım çok yanıyordu ve tek tesellim annemin uyumuş olmasıydı.

1 yeni mesaj!

NE YAPTIĞINI BİLİYORUZ KENDİNİ KORU

NE???