Mahallede yol alırken yanıma biri geldi benim boyumda kumral ve kıvırcık saçlı ela gözlü birisiydi.Onu daha önce buralarda görmemiştim yeni taşınmış olmalı.

''Günaydın''dedim söze başlayarak

''Günaydın''

''Buralarda yenisin galiba seni daha önce görmedim''

''Evet ,buraya yeni taşındım.Bu arada Karan ben ''

''Bende Araf''

Kısa bir süre sessizlik oldu mahalleden çıkıp okulun olduğu tarafa yönelirken sessizliği bölen Karan oldu.

''Galiba aynı okula gidiyoruz''

''Öyle''

''Peki bana sınıfımı gösterebilir misin''

''Olur,hangi sınıf''

''12/I''

''Benim sınıfımdansın''

''İyi o zaman''

Okul merdivenlerini çıkıp sınıfa yöneldik.Aslında biraz mutluydum daha doğrusu baya mutluydum ama belli etmiyordum çünkü bir arkadaşım olmuştu.Eh ben küçük şeylere sevinirim...

Cam kenarında baştan ikinci sıraya geçtim Karan da yanıma oturdu.İçimde nedense hoş bir his vardı.Sınıfta henüz Karan ve ben dışında kimse yoktu bir iki kişi gelmiş ancak belli ki çantalarını bırakıp çıkmışlar.Sonra Koluma değen bir el ile aceleyle geri çekildim .Gerildiğimi hissediyorum çünkü Hafefobim vardı.Karan bu hareketime belli ki şaşırmıştı.

"Bir şey mi oldu?"

''Fazla temas sevmem de.Dokunmadan önce söyle.''

''Ne diyeyim Araf şöyle mi 'Araf sana dokunuyorum az sonra' mı desem'"
dediğinde ciddi yüz ifademi takındım.o ise yüzüne küçük bir gülümseme yerleştirdi şu anda fark ediyorum da gamzeleri var ve ona yakışıyor cidden.

''Biraz hava almak ister misin?dersin başlamasına 10 dakika var.''

''Olur''diye ekledi ve sınıftan çıktık.Biraz ilerleyince arkadan tanıdık neşeli bir kız sesi geldi.

''Arf'' 

a evet bana bu şekilde seslenen tek kişi o idi.Arkamı döndüm ve düşündüğüm kişi olduğunu görünce çok sevindim.

''Ooo kimleri görüyorum böyle.Hangi rüzgar attı seni buraya?''

çünkü bildiğim kadarı ile İstanbul da yaşıyordu ama şu an burada.

''Buraya taşındık Arf, Ada abla bana 12/I şubesinde olduğunu söyleyince sınıfımı 12/I yaptırdım''dedi neşeyle.

Biz konuşurken Karanda sessiz bir şekilde bizi izliyordu.Karan'a dönüp.

''Karan bu kuzenim Işıl Aker''

Karan ışıla gülümseyip elini uzattı.

''Bende Karan Dinçer memnun oldum''

''Bende memnun oldum''dedi elini uzatıp tutarken.

Son dersteydik şu ana kadar iyi gibiydi her şey ama bir sorun vardı birileri sürekli bana değiyordu ve ben daha fazla dayanamayacağımı hissediyordum.

Toplamda belki de 3-4 kişi değmişti ve başımın çok fena ağrıdığını hissediyordum.

Işıl ön sıramda oturuyordu bir şey soracakmış gibi arkasına döndü ancak duraksadı sorgular bir şekilde baktığımda

''A-Arf burnun kanıyor''

Farkında bile değilim kahretsin burnum kanıyordu.

Hocadan izin alıp doğruca lavaboya gittim ağh burnum çok fena kanıyordu ve başım çatlayacak gibi ağrıyordu daha önce hiç böyle olmamıştı.4-5 dakika sonra burnumun kanı durmuştu aynada kendime baktığımda dağılmış görünüyordum saçlarım dağılmış gözlerim kıpkırmızı, solgun.
Bu kadar şanssız olunmaz ki ilk günden şu olay her şeyi mahvediyor.Daha sonra lavabodan içeri birinin girdiğini duydum kafamı kaldırıp bakınca bu kişinin karan olduğunu gördüm elinde ikimizin de çantası vardı bana yavaşça yaklaştı .Endişeli görünüyordu...

''Araf iyi misin? Hastaneye gidelim mi?''

''Evet iyiyim iyi''

''yüzün öyle demiyor ama.Hastaneye gideceğiz hadi.''

"yok istemiyorum ya."

"yok istemiyorum falan ya,madem istemiyorsun neden böyle oldun bir anda?"

''Galiba yorgunum o yüzden solgunumdur burnumun kanaması da zaten sık sık kanıyor''

''Dostum yalan söyleme konusunda berbatsın''

''Ne ne yalanı ciddiyim''

''Eğer birşe-''derken sözünü kestim.

''Bir şey yok Karan sakin ol normal bir durum değil mi illa bir şey mi olması gerek ''

''Tamam''

''Hocadan izin aldın galiba eve gitmek için''

''Evet iyi olmadığın için seninle birlikte geleceğim''

''Buna gerek yok''

''Var gerek''

''Yok''

''Var''

''Yok''

''Var''

''Var''tüh dilim dolaşmıştı.

''Bak gördün mü benim dediğime geldin''dedi gülerek.

İlk günden Karan a o kadar ısınmıştım ki iyi biriydi.Umarım aramız kötü olmaz.Gerçi ben kime böyle desem düşman oluyoruz.Şom ağızlıyım ya.

Okuldan çıkıp eve yöneldiğimizde ikimizden de ses çıkmıyordu.Galiba son olan şey ortamı durgunlaştırmıştı.

''Yanında gelmemi ister misin''dedi Karan sessizliği bozarken.

''Yok gerek yok teşekkür ederim''

''Araf''

''Efendim''

''Kiminle yaşıyorsun?Yani annen,baban yada kardeşlerin var mı?''Bu soruyu sorarken yere bakıyordu sesi de sonlara doğru kısık ve hüzünle çıkmıştı.Belli ki bu konuda bir sorunu var.

''Hayır annem yada babam yok.Ablam ile yaşıyorum''

''Hmm anladım''

''Peki sen?''

''Ha?"

''Sen kiminle yaşıyorsun diyorum yani''dedim ekleyerek.

Durdu biraz düşündü ve;

''Abim var onunla yaşıyorum''

''Anladım''

Sonra telefonum çaldı ekranda 'Ayşıl Aker' yazıyordu Işılın ablası ve evet insanları isim ve soy isimleri ile kayıt ediyorum.telefonu açtım.

''Evet?''

''Merhaba Arafcığım nasılsın kuzum''Üff halen bana kuzum diyor ya kendimi minik kuzu gibi hissediyorum..Kurban Bayramı'nda beni alabilirsiniz.

''İyiyim Ayşıl abla sen nasılsın?''

''İdare ediyorum kuzum ya.Ben şey diyecektim benim evi taşıma işlerim var birkaç gün boyunca Işıl sizde kalabilir mi ablana bir sorsan.''dedi.

''Ablam izin verir yinede sorar Işıla haber veririm''dedim.

''Tamam sağ ol kuzum kendine iyi bak görüşürüz''

''Görüşürüz''

Telefonu kapatıp cebime koydum bizim mahalleye gitmiştik.If eve girmesem oluyor mu,anlamdan başka bir kız ile aynı evde olmak istemiyorum ve rahat edemem.
Bir bahane bulup evden mi kaçsam acaba.

''Araf galiba arayan kişi kuzuları çok seviyor''dedi kıkırdayarak.

''Dur sen nasıl duydun''

''Duyum iyi diyeyim.Neyse benim evim şu tarafta görüşürüz yarın Araf''

''eh..görüşürüz''dedim kısa keserek.

Daha sonrasında ablamı arayıp Işılın kalıp kalmayacağını sordum ve kalsın dedi.Ondan sonra ise Işılı arayı bize gelmesini söyledim 1 saat sonra geleceğini söyledi.Eve girince odama gidip sıcak bir duş aldım.Ferahlamaya ihtiyacım vardı.Bu gün olanlar,kanamam,o kadar kişinin bana dokunması..Aman ya rabbim ya ben ne yapacağım illa birileri bana hep değecektir bir şeyler yapmalıyım.
Ablam eve gelmişti kapı çalınca da o açtı zaten.

''Hoş geldin Işıl''

''Hoş buldum Ada ablamm"dedi içeri girerken.

Ablam mutfağa geçince fırsattan istifade İşıl'ın yanına gidip bu gün olanları anlatmaması için uyardım.

Zamanı gelince ben anlatırım zaten ne gerek var onun anlatmasına.Ablam panik falan yapar of uğraşamam.Halim yok.

Beraber akşam yemeğini yedikten sonra direkt odama çekildim.Yorucu bir gündü ama atlattım.Sonrasında kendimi yatağa bırakıp gözlerimi kapattım.
Bu gün olanları bir kenara bırakıp dinlenmem gerekiyordu.
.
.
.

Bu daa 3. bölüm.bu arada bölümelri okumadan watpadde olan hesabımdan alıp atıyorum,arada sorunalr olabilir görmezden gelin,yorum bırakmayı unutmayın :)