Nereye gidiyorum,neredeyim bilmiyorum tek farkında olduğum şey şuan Koray'ın kucağında olduğumdu...

Konuşucak mecalim yoktu bu yüzden sadece Koray'ın beni nasıl bulduğunu düşünüyordum...

Koray gözlerimi açtığımı farkedince sinirli bir şekilde:"Gerçekten o kadar güçsüzmüsün,bari yüzüne yumruk atsaydın da sana atılan dayaklar boşa gitmeseydi."dedi.Yok paşam, ben güçlüyüm de sen beni kucağına al diye bişe yapmadım.Deli mi ne ya sorduğu soruya bak.

Kendimi zorlayıp konuşmaya başladım:"Nereye götürüyorsun beni?"dedim o da biraz bekleyip:"hastaneye." Dedi. Gururlu kız rolü oynayarak:"Sağol ama gerek yok indir kucağından beni, ben yürüyebiliririm" dedim. Sabır dilercesini yüzüme bakıp beni kucağından indirdi. Terbiyesiz, insan biraz ısrar eder şu halime bak nasıl yürüyim ben...Koray beni kucağından indirdikten sonra ilerlemeye başladı. Ben de ona yetişiyim dedim ama yere çakıldım.

O kadar komik durumdaydım ki yüzümü kaldırıp Koray'a bakmaya cesaret edemedim. Koray sinirli bir ses tonuyla:Yürüyemeyecektin niye indin, ben de seni taşımaya çok meraklı değilim" dedi. O an şans yüzüme güldü çünkü ablam koşarak yerde yatan bana doğru koşuyordu ve koşarkende:"Kim dövdü bu güzelim kızı." Diye bağırıyordu. Koray bana bakıp:"Tanıyor musun?" Diye sordu ben de:"Evet,ablam" dedim. O da konuşmadan ilerlemeye başladı. Arkasından:"Nereyee" diye bağırdım. Sakin bir şekilde:"Ablan seni götürür, hastaneye benim işim var." Dedi. Egolu şey, kalmadık senin hastaneye götürmene.

Bunları söylerken aklıma feci bir şey geldi...Koray onların beni dövdüğünü görüp bana yardım etmemişmiydi? Onlara neden vurmadın dedi yani beni görmüştü ve hiç bir şey yapmamıştı...

Egolu köpek ben orada dayak yiyim sen de izle Pislik.Bunları arkasından söylüyordum ama o çok ilerlediği için beni duymuyordu...

Ben sinirle Koray'ın arkasından söylenirken ablam yanıma gelmişti bile. Beni kendine doğru çevirip:"Kim yaptı lan bunu sana" dedi. Şimdi ne diyecektim?Gerçekleri söyleyebilirdim fakat kız bana sakın bunları birine anlatma demişti...

Şimdilik Koray dışında bunu kimsenin bilmesini istemiyordum bu yüzden ablama yalan söylemek durumunda kaldım ve :"Telefonumu çaldılar ben de karşı çıkmak isterken biraz dayak yedim." Dedim ablam kolumdan tutarak beni yerden kaldırdı ve "yürü başımın belası, hastaneye gidiyoruz" dedi.

Yarım saat sonra:

Sonunda hastaneye gelmiştik.Dayaklardan sonra serum yemek beni rahatlamıştı...

Biraz daha zaman geçtikten sonra arkadaşlarım hastane odasına akın etti...

Okan:"Kim ne yaptı ulan bestime." diye bağırıyordu. Ecrin Okan'ın kafasına vurup :"Hastane bura sessiz ol." Diyordu. Bu ikisi arasındaki çekişmeye bayılıyordum...

Dilara ve Betül yanıma gelip korkuyla iyi olup olmadığımı soruyorlardı ,Can ise saniyeler önce başlayan Ecrin ile Okan'ın kavgasını durdurmaya çalışıyordu...

Peki Caner? O burda yoktu nedenini merak etsem de kimseye sormadım.Arkdaşlarıma iyi olduğumu söyleyip onları bir nebze rahatlattıktan sonra burada olduğumu nasıl öğrendiklerini sordum.Onlarda ablamın onlara olayları anlatıp onları buraya çağırdığını söylediler.Ablam arkadaşlarımın hepsini tanırdı ve hepsiyle de samimiydi bu yüzdende ablam onları durumdan haberdar etmek istemiş...

Biraz bekledikten sonra merakıma yenik düşerek:"Caner'in nerede olduğunu biliyor musunuz?" Diye sordum.Can da:"Aradık,mesaj falan attık ama geri dönüş yapmadı." Dedi.Şuan az da olsa korkmuştum acaba bir şey mi olmuştu? Ben bunları düşünürken Okan ile Ecrin de kavga ediyordu:

Okan:Sarışın çiyan derslerin benden iyisin diye hava atamazsın.

Ecrin:Ne havası Okan kendi kafanda olaylar uydurup satşma bana, aynı zamanda sensin sarışın çiyan.

Okan:Ben sarışın değilim ki.

Ecrin:Napiyim

Okan:O zaman niye sarışın çiyan diyorsun

Ecrin:Canım istedi,canım sanane.

Okan:Deli misin nesin ya.

Ecrin:EVET DELİYİM BAŞIMIN BELASI SEN DELİRTTİN BENİİ.

...

Ayça:Yeter yeter ya.

Betül:Ne alıp veremediğiniz var sizin?

Can:Harbi lan susun artık

Okan:Ben gidiyorum.

Ecrin: Git kalmadık sana.

Okan:Abi bi sus ya, sana demedim gidip yiyecek bir şeyler alıp gelicem.

Ecrin:Umarım tır altında kalırsın.

Can:Çüş.

Okan:Beddua ediyorsan bari düzgün et hastanenin kantinine inicem ne tırı.

Ecrin:O zaman umarım insanlar sen yürürken kafana tükürür.

Okan:Sen öyle dedin ya kesin tükürürler manyak!

...

Okan odadan çıkar

Can:Lan senin bu çocukla alıp veremediğin ne Ecrin?

Betül:Harbi ya.

...

Arkadaşlarım konuşmayı sürdürürken hastane odamın kapısı aniden açıldı ve yine o siyah gözleri gördüm...

"Koray?" Diyebildim sadece o da bana bakmadan:" Çıkın odadan,Ayçayla özel bir şey konuşacağım." Dedi.Yok ya, bu çocuk kendini ne sanıyordu! Birde emir veriyor. Köşede oturup yaşanılanları annemlere anlatan ablam bir anda Koraya bakıp:"Sen kimsin?" Dedi. Koray cevap verme tenezzülünde bulunmayarak tekrar:"Çıkın odadan."dedi.Can:"Kimsin lan sen?" Diye bağırdı Koray:"Zorlamı çıkariyim sizi" dedi.kavga çıkıcak gibiydi bu yüzden yine ezikliğimi koruyarak:"Koray benim basketbol kursundan arkadaşım izin verirseniz onunla baş başa konuşmak istiyorum." dedim ablam yüzüme sinirli bir şekilde baktı sanki bunun hesabını evde sorucağim der gibiydi...

2 dakikanın sonunda herkes odadan çıktı ben de Koray'ın yüzüne bakarak:"Ne kadar pislik birisin sen, hem ben dayak yerken beni izle ve yardım etme hem de burada hesap sor." Dedim o da dudaklarını iki yandan da kıvırarak:"O kadar kötü birisi değilim.Henüz" Dedi ve aramızdaki uzun diyalog burada başladı:

Ayça:Kusura bakma ya da bak ben orda canımdan oluyordum be.Hala iyi biriyim diyorsun.

Koray:Olayları bilmeden boş konuşman can sıkıcı.

Ayça:Neymiş olaylar efendim,anlatta bilelim.

Koray:Ağzımı yoramam.

Ayça:Of ego yapmada anlat.

Koray:Eğer olayları anlattığımda beni suçsuz bulursan istediğim bir şeyi yaparsın.

Ayça:Kabul,anlat

Koray:Ya,zor bir şey istersem?

Ayça:Suçlu olduğuna o kadar eminim ki.

Koray:İyi dinle o zaman ama lafımı kesersen anlatmayı bırakıp giderim.

Ayça:Tamam anlat egoist.

Koray:Bana egoist demen hoşuma gitmiyor haberin olsun neyse anlatıyorum:basketbol maçının ortasindaydık ve yanına 3 kız geldi.Merak edim oynamayı bıraktım ve sizi izledim...

Daha sonra kızların peşinden gittin. Bir sorun olduğunu anladım çünkü korkmuş görünüyordun,ben de oyunu bırakıp size yetişmeye çalıştım fakat sizi bulamadım daha sonra kameraların olduğu odaya gittim ve senin dayak yediğini gördüm koşarak senin yanına geldim ama iş işten geçmişti sen dövülmüştün.

Koray bunları anlatınca kendimden utandım çocuğun bir suçu yoktu...

Koray:Şimdi söyle hala suçlumuyum gözünde?

Ayça:Özür dilerim,yanlış anladım.

Koray:Özrünü istemedim.

Ayça:Tamam sen kazandın ne istiyorsun?

Koray:Şuan onun sırası değil.

Koray'ın benden ne isteyeceğini açıkçası merak ediyordum. Bana ne isteyecegini söylemedi ama cebinden bir şey çıkarıp bana uzattı...

Ayça:Bu bu benim telefonum,kızlarla mı konuştun nasıl aldın bunu?

Koray:Telefonu almam tek yumruğuma baktı.Senin kadar güçsüz değilim o yüzden şaşırma buna.

Ayça:Ne?

Koray:Bu kızlar senden ne istiyorlardı?

Koray'ın yaptıkları karşısında şok olmuştum,ona nasıl teşekkür edecegimi bilmiyordum, tam bir şeyler söyleyecekken kapı açıldı...

Gelen Okandı,Okan Koray'ın yüzüne bakarak:"Kuzen? Senin burada ne işin var?" Dedi...

Yazardan Not:

Canlarım bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz?

Umarım seviyorsunuzdur...