Violet balo bitiminde yanından ayrılmayan Lord Stanford'un yardımıyla arabaya binmiş onu Leonardın balosuna davet etmeyi de ihmal etmemişti. Ne var ki genç kızın içi içini yemiş tüketmişti. Yıllarca düşünse Ryan'ın karşısında başka bir adam ile samimiyet kurmaya kalkışacağı aklının ucundan geçmezdi. Hoş onun istediği buydu lakin rahat da vermemişti. Ardından da orada bulunan leydilerin bir kısmı ile flörtleşmiş Violet yanak içlerini kemirmekten parçalamıştı. Genç kız odasına ilerlemek için peşinde Meredith ile ilerlerken canı sıkkın omuzları düşmüştü. Halbukieğlendiğini itiraf etmeliydi. Özellikle de fincanları satıldığı an.

"Meredith. Hızlı olalım bir mektup yazmam gerekiyor. Acil! " Violet eteğini kaldırıp adımlarını hızlandırırken Barones Mosleye bizzat teşekkür etme niyetindeydi. Kadının yaptığını hala aklı almamıştı.

"Halbuki henüz ayrıldınız... " Ryan diş gıcırdatarak adımlarını hızlandırıp Violetin önünden yürümeye koyuldu.

"Ne? " Violet kaş çattı.

"Jason... Henüz ayrıldınız... " Genç adam istese de çenesini tutamıyordu. "Demek bu kadar çok hoşlandın heriften" Ya da it! Demek isterdi.

"Ryan! " Violet olduğu yerde durdu.

"Neden ciyaklıyorsun! " Ryan da hışımla arkasını dönüp kadının karşısına dikildi.

"Konuşmak zorundayız! " Violet o bu şekilde kendisini zorlarken hareket edemezdi.

"Neyi konuşacağız leydim. Herşey harikaydı. " Genç adam kafasındaki şapkayı çıkarıp flarını gevşetti. "Finxanların satılmasına çok sevindim. İnsanların içine karışmana da öyle... Şimdi izninle gidip üzerimi değiştireceğim. "

Violet yanaklarındaki havayı üfleyerek Meredith'e baktı. O varken konuşamazdı ve ne yazık ki o her zaman vardı.. Violet refakatçi olayından hiç haz etmiyordu. Gözleriyleadama refakatçisini işaret etti. "Israr ediyorum"

"Müsait değilim. " Ryan kadına selam vererek arkasını dönüp yürümeye devam etti. Gururuna yediremiyor lakin kıskançlık krizlerinin en büyüğünü yaşıyordu. Bu şekilde olmaması gerekirdi. Böyle hissederken nasıl önüne bakacaktı ki Ryan? Direnmek zorundaydı. Hızla arkasını dönüp yeniden kadının karşısına dikildi. "Biraz stres yaptım hepsi bu. "

"Tamam. Pekala... Akşam yemeğinden sonra biraz vaktini alacağım" Violet kaş çatarak fısıldadı. "Kütüphaneye git hemen! "

"İyi... Olur... Ne vakit isterseniz leydi Wellbourn" Ryan başını iki yana sallayarak geri dönüp yolunu değiştirdi.

---

Meredithi atlatmak hiç de kolay değildi lakin söyleyeceklerini bilmemesi gerekirdi Bee aynı şeyi Ryandan velki Leodan da isteyebileceğinden ona söylemek zorundaydı. İstemese dahi Ryan'ın yanlış anlamadan onu rahat bırakmasının başka bir yolu yoktu. Üstelik Violet ondan çabucak vazgeçmiş izlenimi vermek de istemiyordu. Nasıl yapsındı ki. Hem belki Ryanın aklı biraz olsun başına gelmişti de kıskanmıştı onu... Belki o da başkalarıyla mutlu olamayacağını anlamıştı. Genç kız hızla kütüphane kapısından girip ardına dayandıktan sonra derin bir nefes çekerek pelerini armaları ve boyunluklarını çıkarıp atmış koltukta yayılıp içkisini yudumlayan adama baktı.

"Hemen sözcüğünün anlamını unutmuş gibisin" Ryan kaş çatarak Violetin üzerindeki elbiseye baktı. Fazla gösterişliydi.

"Refakatçimi geride bırakmak kolay olmadı. "

"Ona aynı yatakta uyuyup yanımdan sağlam çıkan yegane kadın olduğunu smyleseydin o halde" Ryan dudak büktü.

"Çok komik" Violet adamın yanına gidip eteğini kaldırarak oturdu ve odasında ayağından fırlattığı papuçların kestiği noktaları ovalayabilmek için ekbisesi ile çetin bir savaş vermeye koyuldu.

"Bu kadar önemli olan ne Violet? "

"Beni rahat bırakmak zorundasın"

Ryan yüzüne çarpan görünmez kütük yüzünden silkelendi. "Rahat mı bırakayım seni"

"Evet! Özellikle de ben bir lord ile konuşurken" Violet sonunda ayağına ulaşıp sıvazlamaya koyuldu.

"A böldüğüm için özür dilerim leydim. Birdaha olmaz! ” genç adam öfkeyle ayağa kalkıp geçmek istedi lakin violetin sehpaya uzattığı ayağı yüzünden takılıp sendeledi. Az kalsın yere kapaklanıyordu. Üzerine kadın neşeyle gülünce ise çileden çıktı. " Benimle eğleniyor musun? "

"Evet" Violet omuz silkti.

"Öyleyse öfkemi hiç tatmadın"

"Ryan dinle" Genç kız ayaklanıp adamın yanına giderek yeleğinin açılan bir düğmesini ilikledi. "Lord Stanford ve bir takım lordları geri çeviremem çünkü bunu benden Bee istedi. Bazı düşünceleri varmış. Benden aralarına girip elimden geldiğince kulaklarımı açık tutmamı istedi. Lakin sen korumacı davranırken bunu yapamam" Genç kız kızarıp bakışlarını kaçırdı. "Hoşuma da gitmedi değil... "

Ryan bir müddet anlamaya çalışması ardından havalanan kaşları ile başını eğip Violete baktı. Bedenini saran rahatlama ile iç geçirmesi ardından bugün cilve yapmaktan bir hal olmuş gibi görünen kadına odaklandı. Şimdi saçını çekiştirecek. .. Diye düşündü. Zamanzaman şirin olmaya karar verdiğinde yaptığı birşeydi. Yaptı da... Genç adam siyah buklelerden birini tutup geriye atarken onun için yıllardır doğal olan her tavrına dikkat kesildiğini fark ettiğinde hislerini öfkesine yoğunlaştırarak ellerini beline dayadı. "Bee aklını mı kaçırmış! Böyle birşeyi senden ne diye istiyor" Diye söylendi.

"Bilmiyorum lakin ricasını geri çeviremezdim" Violet omuz silkti.

"Sormalıydın, bana, bize... "

"Neden? Ben özgür bir leydi değil miyim yoksa? " Violetin içinden şu dakika ileri gitmek geliyordu. Ryanın parmağındaki yüzüğe yavaşça dokundu. Ardından parmaklarını onunkilere değdirdi.

Ryan göğüs kafesinin hararetle kalkıp inmesiyle ellerini ardında bir ederek bir adım geriledi. Hislerine engel olamazsa ikiside küçücük dünyalarına sıkışıp kalmaya mahkum edecekti. Birtakım merakları dinmemişti. Şüphesiz Violetin attığı her adımdan hoşlanıyordu her sözünden her hareketinden peki ya kadınlar hakkında tek bildiği bununla sınırlı kaldıysa. Ya farklı şeylerden de hoşlanmaya başlarsa... O vakit ikisine de yazık ederdi. "Korumacıyım çünkü.... Hatırlatırım Joselyne de böyle yaklaşıyordum. "

"Joselyn senin kardeşin... Bende mi? ” Violet dehşete kapıldı.

"Sen ailedensin kurukafa! ” Ryan kardeş kelimesini aralarından savuşturmak için elini salladı. Bir vakitler uğraşmış fakat öyle görememişti. Genç adam panikledi. " Seni korumak benim görevim . Beeye kızgınım çok! Senden böyle bir istekde bulunamaz! "

"Pekala bulunabilir! O da aileden... Alec de Isobelde " Genç kız birkez daha üzerine binen hayal kırıklığı ile omuzlarını düşürerek geriledi. "Umarım anlamışsındır Ryan. Balolarda yahut toplu ortamlarda korumacı tavrını istemiyorum ve Bee sana da Leoya da sormadan söyleyeyim. Sizde kulağınızı iyi açın"

"Bana öyle bakma Violet! "

"Nasıl! "

"Gözlerini öyle düşürme bunu konuştuk! " Ryan kaş çattı.

"Biliyorum. " Genç kız dudaklarını dişledi. "Üzerine alınma Ryan... Sanki yıllardır" Violet bir müddet duraksayıp elini göğsü üzerine kapattı. "Burada öylece hayat süren birşeyi salıvermek için görünmez bir kapı açıldı. Hüzünlenişim ondan. Birbirimizi yeterince iyi anladığımıza göre artık gidip diğer işlerime odaklanabilirim"

Ryan kadının kapıdan çıkmasıyla bir müddet ardında bıraktığı boşluğa bakarak sarf ettiği cümleyi toparlamaya çalıştı. Üzülmeyebaşladığını fark ettiğinde ise sehpadaki şişeyi alıp kafasına dikti ve kendini koltuğa bıraktı. Ryanın o kapıdan çıkışı Violetin şansı olurdu çünkü o aptal bir adamdı. Bir çeşit yüktü... Doğrulup yüzünü sıvazlarken ayaklarını şiddetle titretti. Öyle aptaldı ki çıltığı kapıyı örtmeyi başaramaz dışarıdan gelecek olanlara aralık bırakırdı. Pekioradaki konforu kendisinden başka fark eden biri olsa ne yapardı?

---

Ryanın ikilemleriyle sinir krizi yaşatacağım size sanırım ama bu aileden çok da normal kişilikler çıkmaz hepsi berbat tramvalarla dolu.