UNUTMAK ÜZERİNE.

Ünlü filazof Nietzsche şöyle demişti, “ unutmak iyileştirir”. Ne kadarda doğru diye düşündüm. Bazı kötü şeyleri unutman gerekiyordu. Aksi taktirde, üzülen sen olurdun. Seni sevmeyeni, üzeni, hayatında istemeyeni sende istemeyecektin. Olay bu kadar basitti. Unutmak ayrıca seni özgürde kılardı. Bazen unutmak gerekiyordu. Unutmak şarttı.

ALTIN KALPLİ DOST.

CANIM KÖPEĞİM BENİM.

Hayatımın en büyük aşkını dört ayaklı bir dostta bulmuştum. Golden Retriever, cinsi köpeğimin ismi Luna idi. Ona bu ismi koymuştuk. O benim en iyi arkadaşım ve sırdaşımdı.Luna'nın yumuşak tüyleri, kocaman gülümseyen yüzü ve sevecen bakışları, benim daima kalbimi ısıtırdı. Kızdı. Ben, Luna ile birlikte hayatımın her anını paylaşmayı severdim. Sabahları birlikte kahvaltı yapar,parkta uzun yürüyüşlere çıkardık. Akşamlarıda birlikte kitap okurduk. Ben okur, köpeğimse yanımda yatarak beni dinlerdi. O benim en yakın dostumdu. Özellikle zor günlerimde, Luna'nın sıcak kucağı bana huzur verirdi. Benden eğer sevginin tanımını isteselerdi, hiç düşünmeden köpeğimi söylerdim. Çünkü o benim canımdı. O bizim ailemizin bir parçasıydı. Hayvanlarda bizim evladımızdı. O sadece bir hayvan değildi. Koşulsuz sevgisiyle bana hayatı öğreten bir öğretmendi.

Daima.

Bazen, köpeğimle birlikte geceleri yıldızları bile izlerdik. Biz iki kız birbirimizle aynıydık. Canım Golden tatlışım benim diyerek, onu daima severdim. Bazen birlikte uyurduk. Ona sarılıp uyurdum. Sıcacık tüyleri, beni sarardı. Ve içimi ısıtırdı.

Bugün Burcu, Elif, ve Ali ile Forum Bornova'da buluştuk. Vizyonda güzel bir film vardı. Onu seyrettik. Çok uzun zamandır sinemaya gitmiyorduk. Bugün bizim için iyi olmuştu. Filmi beğenmiştik. Keyifle izledik. Dışarıda güzel bir hava vardı. Çiçekler, güneşe doğru yüzüyor, kuşlar ise sevinçle cıvıldaşıyordu. Güneş, yürürken yüzümüze ılık ılık vuruyordu. Kuşların ötüşü hoşumuza gidiyordu. Hele rüzgarın yaprakları oynatışı bir senfoni gibi kulaklarımızda yankılanıyordu. Çocuklar bu esnada bisikletleriyle dışarıda pedal çeviriyorlardı. Güneşli havanın tadını çıkarmak için bisiklete binmek, yürüyüş yapmak oldukça elverişliydi. Geçtiğimiz parkın önünde, salıncakta sallanmakta olan çocuklar vardı. Ne kadarda mutlu görünüyorlardı. Seyretmekte olduğum bu manzara hoşuma gitmişti. Çocukluk, en güzel çağdı. İçimden bunun değerini bilmelerini diledim. Çocukluğunu özlemekte olan orta yaşta bir kadın olarak diledim, bunu. İçimdeki çocuk ruhumu halen daha korumamın nedeni ise, o masum çağı özlememden kaynaklanıyordu. Çocukluk özlenmez miydi hiç? özlenir dedim içimden. Elbette çocukluğu kötü, tramvalarla dolu olan kişilerde vardı. Onlardan çocukluğunu özlemeleri beklenemezdi. Hatta çocukken ailesini kaybedenlerde vardı. Dünyada mutluluk olduğu kadar, bir o kadarda acı vardı. Hayat dediğimizde böyle değil miydi zaten?. Bu gece bana gene ilham geldi. Akşam eve varınca yapacağım ilk iş yazı yazmak olacaktı. Böylece hem mutlu olacaktım, hem de rahatlayacaktım.

ANNELİK DUYGUSU.

Canım annem koca kadın olmuştum, halen daha arada bana bebeğim, güzel çocuğum, yavrum diye seslenirdi. Anne- babanın gözünde kaç yaşına gelirsen gel çocuksun diye boşuna demiyordum. Ben anne olmamıştım. Evlenmemiştim, ama, bir sürü öğrencim olmuştu. Onları yetiştirmiştim. Yetiştirmeyede devam ediyordum.İyi ki öğretmen olmuştum. “Sen doğduğunda güzel kızım derdi, bana hayatıma bir güneş ışığı gibi girdin. Hayatıma anlam kattın”. Bana hep böyle seslenirdi. Hiç unutmam. Beni şarkılar- ninniler söyleyerek uyuturdu. Anne olmanın mutluluğunu yaşamak diye buna denirdi. Annelik çok güzel bir duyguydu. Annelikl duygusunuda sadece yaşayan bilirdi. Annem banada, kardeşimede sevgi dolu bir yuva vermişti. Ayrıca bize iyi bir eğitim vermişti. İkimizide okutmuştu. Kardeşimde yakında mezun olacaktı. Ayrıca annelik sadece doğurmak değildi. Bakmak, büyütmekte bir nevi annelikti. Yan komşum bir kızı evlat edinmişti. Onu büyütmüştü. Ona bakmıştı. Oda anneydi. Ve tatlı bir kızı vardı. Annem ben bebekken, çocukken ne zaman ninni okusa, masal anlatsa ona sarılmış bir vaziyette kollarında huzur bulurdum. Annemin sıcaklığı, benim için dünyanın en güvenli limanıydı.