NOSTALJİNİN RİTMİYLE DANS EDEN GECELER.

Karanlık çökmüştü şehre. Neon ışıklar, yağmurlu camlara yansıyıp loş bir atmosfer yaratıyordu. Sokak lambalarının titrek ışığı altında, eski bir binanın ahşap kapısı dikkat çekiyordu.Üzerinde solmuş harflerle yazılmış isim: “ Ritm”. İçeri adım atar atmaz , zamanın durmuş gibi olduğu bir dünyaya adım atmıştım.

Duvarlar, 90ların popüler afişleriyle süslüydü. Barın üzerinde döner duran bir ayna topu, ışıltılı parçacıkları odada dans ettiriyordu. Masalar, kırmızı kadife örtülerle kaplıydı ve loş ışıklar altında romantik bir hava yaratıyordu. Havada, sigara dumanı ve eski pop şarkılarının kokusu iç içeydi.

DJ kabininde, gençliğinden eserler kalmamış, sakallı bir adam vardı. Elleri, eski bir pikap üzerinde dans ediyordu. Hoparlörlerden yükselen müzik, kalbimin derinliklerine dokunuyordu. Tarkan'ın enerjik sesi, hüzünlü melodisi, ve üçümüzün geçmişe giden bakışları, hepsi bir arada iç içeydi. Masalardan birinde oturan genç bir çift, yavaşça dans ediyordu. Kızın gözleri kapalıydı ve şarkının ritmiyle sallanıyordu. Erkek, kızın elini sıkıca tutmuş, ona doğru eğiliyordu. O an, zamanın durduğunu hissettim. Bir köşede oturan yaşlı bir adam, bardağını elinde sallarken şarkılara eşlik ediyordu. Gözlerindeki yaşlar, geçmişe duyduğu özlemi anlatıyordu. Belki de bu müzik, ona gençlik yıllarını hatırlatıyordu.

O gece, “Ritm” de unutulmuş anılar canlandı. Kalpler, 90'ların ritmiyle yeniden atmaya başladı. Ve ben, o gece, zamanın durduğu bu mekanda, kendimi evimde hissettim. Yaşasın 90lar diye düşündüm. Şarkıları beni benden alıyordu. 90Lar hep dinler, aslada bıkmazdım. Çünkü şarkıları kesinlikle çok güzeldi.

Herkes zamanda yolculuk yapıyor aslında dedim içimden. Anılarıyla geçmişe, hayalleriyle ise geleceğe...

Hayatımız biriktirdiğimiz anıların toplamından ibaret değil mi sizce de?. Bence öyle diye düşündüm. Şarkılar eşliğinde gözüm uzaklara dalıvermişti.

Ah güzel olan anılar daima kalbimizdeydiler öyle değil mi? Kötü anılarıysa bence zihin kendiliğinden bazen siliveriyordu. Benim geçmişteki kötü anıları beynim silmişti. Kaybettiğim sevdiklerim hariç elbette. Onları daima kalbimde yaşatacaktım.

Akşam eve döndüm. Annem merak etmişti. Aramıştı. “Geliyorum” demiştim, ona. Kardeşime de böyle sık- sık mesaj atar, arardı. “Kötülük çok arttı kızlar, dikkat edin” derdi.Endişelenirdi. Ana yüreği işte dedim, içimden.