​​​​​​Ben Çağla, 18 yaşındayım. Ankara'da her saniye durmadan kavga eden ailemin yanında yaşıyorum. Bugün okula gideceğim herhangi bir gün işte, annem babama bağırmayı bırakmadan banada çantanı hazırladınmı diye bağırıyodu, bende kahvaltımı yapmaya çalışıyordum. 5 dakika sonra hemen annemle babamı öpüp evden çıkmışdım. Sırtımda okul çantası, elimde atmam gereken çöpler vardı, çöpleri atıp otobüs durağına yöneldim. Otobüs durağında çok beklememişdim, otobüsdeki insanlar beni ittire ittire geçiyordu o an birisi çok sert bi şekilde ayağıma basdı kendime engel olamadan "Ah, yavaş be ayı" dedim, sonra bianda gözlerini bana çevirdi "Pardon ama, ayı biraz ağır oldu." Dedi ve önüne döndü, utanmıştım herşeye utanan biriydim. Bu olaydan sonra hiç konuşmadan okula varmışdık, kulağımda kulaklık vardı kulaklıkla, "Nerdesin?" çalıyordu. Okula girdim, 12/D'ye girdim, en arka cam kenarına geçtim. Ders daha başlamamışdı kulaklığımda buseferde "Yorgunum" çalıyordu sıraya kafamı koymuş yatıyordum ki, yanıma biri oturdu. Evet o kişi en yakın arkadaşım Esra'ydı. Başımda bişeyler mırıldanıyordu, beni ittiriyor, saçımla oynuyordu. Sonra kalkdım ona bakdım "Günaydın uykucu kız" Dedi kıkırdadım ve "Uyumuyodumki, şarkı dinliyordum."

"Olsun aynı şey"

"Nasıl aynı şey sen uyanıkken, uyuyormusun?"

​​​​​​" Yoo, olsun aynı şey"

En sonunda pes ettim ve konuşmayı bırakdımki o anda sınıfa o girdi "BUGÜN AYAĞIMA BASAN ÇOCUK!" bianda bana bakdı hem Esra, hemde O.

"Esra, ben bunu dışımdan mı söyledim..."

"Eee, evet... Ve şuan o sana bakıyor..."

Bianda ona bakdım, cidden bana bakıyordu, gözlerimiz birbini bulduğunda gözlerini yere çevirip sırıtarak yerine geçtiğini gördüm.

"Ama, ama nasıl olur, o bizim okulda bile değildiki?"

"Galiba artık hem aynı okuldayız hemde aynı sınıfda..."

O an çok Pis kızardığımı hissettim. Esra bianda yanımdan hızlıca kalkmıştı çünkü öğretmen gelmişdi.

"Haydi bismillah dünyanın en sıkıcı Türkçe dersi başlıyor" diye içimden söylendim. Ve kafamı sıraya koydum, gece okadar geç atmışdımki kafamı koyduğum gibi uyumuşum. Uyandığımda çok büyük bir sarsıntı ile uyandım, Esra başımdaydı olduğu gibi beni kaldırmaya çalışıyordu sınıfda öğretmen bile bizden hızlı çıkıp gitmişdi sarsıntı saniyeler içinde sona ermişti ama sınıfda sadece 8 kişiydik kapıya yöneldiğimizde kapı açılmıyordu kapıların önüne Enkaz yığınları dökülmüşdü.

"O an anladık ki burdan çıkış yokdu..."