Sinema olayından sonra 1 hafta geçmişti.O günden sonra demiri daha görmemiştim,bunda benim ondan kaçmamında payı var tabi.Ama oda beni görmek istemiyodu sanırım çünkü bu bir haftada hiç karşıma çıkmamıştı.Sahi bu kadar kolay mıydı ? ne saçmalıyodum ki sonuçta onun için daha dün tanıştığı bi kızım.Peki ya ben ? niye böyle düşünüyodum onun için daha yeni tanışmamış mıydım onla.Tanışmamız ne kadar da kötüydü oysaki ben bana yapmicağını bırakmicak sanırken o hiç birşey yapmamıştı saçma bi ceza vermek dışında.Demir aklıma bulandırmak dışında hiç birşey yapmıyordu bana en kötüsü de buydu ya zaten.Ben bunları düşünürken zilin çalmasıyla kendime geldim,yan tarafıma baktığımda buğlemin ağzı açık bir şekilde uyudunu gördüm.Bu kız cidden alemdi öyle bir uykuya pardon kış uykusuna yatmıştı ki dünyadan haberi yoktu.Yavaş bir şekilde buğlemi uyandırmaya çalıştım yavaş yavaş gözlerini açmıştı ilk başta ne olduğunu algılayamadı ama "Ooo uykucu sonunda kalktınız bakıyorumda hadi çok açım kantine gidelim de birşeyler atıştıralım" diyip buğlemi sınıftan dışarıya sürükleyerek çıkarmıştım.

Hem yemek yiyip hemde sohbet ediyoduk biz böyle kendi aramızda konuşurken sınıftan bir kaç kişi de gelip katılmıştı bize.Pek isimlerini hatırlamıyodum,bunu içlerinden bonus kafalı olan anlamış olmalı ki hafifçe sandelyesini bana doğru çevirip," Şimdi aselcimm biz böyle geçerken uğradık gibi olduğu için kendimizi tanıtalım sana , ben sınıfın en yakışıklısı,en mükemmeli,en komiği olan kişiyim adım Samet" diyip hepimizin gülmesini sağlamıştı.O sırada onun yanındaki uzun düz saçlı kız sametin kafasına vurup" Sen ona bakma asel kendisi sınıfımızın gerizekalısıdır.Benim adım ece çarprazında olan kişi ada onun yanında olan ise hakan," diyip gülümsemişti.Ecenin dediklerine samet homurdanmaya başlayıp eceyle uğraşmaya başlamıştı.

Hepsiyle iyi anlaşmıştım kafa çocuklardı,biz böyle kendi aramızda konuşup gülerken kafamı tam kapının oraya çevirmiştim ki onu görmüştüm.Uzun bir aradan sonra ilk defa görmüştüm onu arkadaşlarıyla beraber kantinden içeri girip bir masaya oturmuşlardı.Hala gözlerimi onlardan çekmiyodum aslında çekmiyodum değil çekemiyodum.Ben onlara dalmış bir şekilde bakarken burak beni fark edip ismimi seslenip el sallamasıyla bende ona el sallamıştım.Ama buna rağmen demirin gözleri beni bulmamıştı, sanki bana bakmamak için özellikle benim olduğum tarafa bakmıyodu.Bu durum beni üzmüştü yüzümün düştüğünü gören buğlem,"asel iyimisin birşeymi oldu"diyip sorgulayıcı bir şekilde bana bakıyodu.Tam ona birşey olmadığını söylicektim ki demirin masadan kalktığını gördüm.Hemen ayağa kalkıp masaya doğru"Tuvalete gitmem lazım hemen dönerim" diyip hızlı demirin peşinden koşmaya başladım.Ben koridorlarda demire bakınırken sağ tarafımdan "Niye beni arıyosun asel? Benden saklanmam bitti mi yoksa" dedi.Sağ tarafıma bakarken demirin duvara yaslanmış bir şekilde bana baktığını gördüm.

Ne diceğimi bilemedim ilk başta ama cevap vermem gerektiğini biliyodum.O yüzden ona doğru yaklaşıp,"Senden saklandığımıda nerden çıkardın hem beni görmezden gelen sensin baksana bakmaya tenezzül bile etmiyosun"dedim sinirle.

"Benden saklandığını ne zaman itiraf ediceksin asel demirhan.Hem benden saklanıp hemde bana sinirleniyosun."

"Saklanmıyorum dedim ya anlamıyo musun hem senden niye saklanıcakmışım ben"dedim ona yaklaşırken.

"Sen neden olduğunu biliyosun bence ama kendine itiraf edemiyosun"

"Ben mi ? ahahah kendime itiraf edemediğim birşey yok demir kendini bu kadar büyütme benim gözümde yabancıdan farksızsın"dedim kendime hakim olamadan.Söylediğin an pişman olmuştum ama iş işten geçmişti,çünkü ben bunu dediğin an demirin yüzü ciddi bir hal alıp bana dahada yaklaşıp yüzünü yüzümü yaklaştırıp,"Bundan sonra sende benim için yabancısın asel,nefret ettiğin birisiyle bu kadar zaman geçirdiğin için üzgünüm"dedi sinirli bir şekilde.Sinirlendiğini ses tonundan değil ellerini yumruk yapışından anlamıştım.Tam ona öyle birşey olmadığını söylicektim ki demir daha fazla beklemeden omzuma çarpıp gitmişti.Lanet olsun resmen kalbini kırmıştım demirin ve haksızdım,ben bunu nasıl telafi ediceğimi düşünürken ayaklarım beni demirin gittiği yere götürmeye başlamıştı.Amacım demiri bulup ondan özür dileyip aslında onları söylemek istemediğimi söylemekti.Fakat ben demire bunları söylemeyi planlarken hayatın bana başka planı vardı.

Demir yanında daha önce görmediğim uzun boylu,fiziği güzel,esmer bi kızla samimi bir şekilde gülerek konuşuyolardı.Acı,hüzün ve pişmanlık şuan hissettiğim duygular tam olarak böyleydi.Ben onlara gözümü bile kırpmadan bakarken arkadan bana birinin bana bişeyler dediğini duyuyodum ama dikkatim demir ve o kızdaydı.Sanırım arkamdaki kişi de öyle olduğunu düşünmüş olacakki beni kolumdan tutup içeriye sokmaya çalışmıştı,engel de olmamıştım zaten beni içeri çekmesine.Hala dalgın bir şekilde yere bakarken beni sarsmasıyla kendime gelip karşımdaki kişiye baktım.Buğlem hafif endişeli bir şekilde bana bakıp iyi olup olmadığımı soruyodu."İyiyim"dedim sakince.Bu dediğime inanmamış olmalı ki beni direk sınıfı çıkarmıştı.Daha fazla soru sormasını engellemek için,

"İyiyim cidden buğlem sadece tansiyonum düştü sanırım birşey yok"

"Sadece o olmadığını biliyorum ama şuanlık bişey sormuyorum kendine gelince herşeyi bana anlat ama yanında olmak istiyorum"dedi sevecen bir şekilde.Ona tamam dememle o sırada zilin çalmasıyla hocanın gelmesi bir olmuştu.Matematik hocamız zil çalar çalmaz geldiği için herkes sınıftaydı o yüzden direk derse geçiş yapmıştık,bende kafamı derse verip dinlemeye başlamıştım.

Zilin çalmasıyla herkes eşyalarını toplamaya başlamıştı.Buğlemle eşyalarımızı toplayıp ecelerle beraber sınıftan çıkmıştık,sohbet ede ede evlerimize gidiyoduk ama aklım hala demirdeydi.İstesem bile konuşmalara odaklanamıyodum bunuda ece fark etmiş olmalı ki yanıma gelip,

"Asel dalgın görünüyosun iyi misin ?" dedi sesi kısık bir şekilde.Sanırım diğerlerinin duymamasını isticeğimi düşünmüştü ve haklıydıda

"Sadece biraz ağrım var ondan böyleyim sorun yok yani"dedim endişesini azalmak için.İşe yaramış olmalı ki gülümseyip arkadaşlarının sohbetine katılmıştı.Ayrılma noktasına geldiğimizde herkesle vedalaşıp evin yolunu tutmuştuk.Kısa bir süre sonra direk eve gelip odama geçmiştim.Buğlemi dahada meraklandırmamak için onunla biraz telefonla konuşup kapatmıştık.Aklım hala demirin yanındaki kızdaydı.Mutlu gözüküyolardı kız onu güldürebilirken ben ise sinirlendirip kalbini kırıyodum.

Uyuma pozisyonumu alıp uyumaya çalıştım,ama aklımdan tek bir şey geçiyodu.Belkide demir haklıydı,bazı şeyleri kendime itiraf etmenin zamanı gelmişti.

Keyifli Okumalar :)

Yıldızlayıp yorum atmayı unutmayınn aşklarrr