Hastahaneye geldiğimizde barın yine beni kucağına aldı ve ben yine gözlerimi kapattım uykudan araba durunca uyanmıştım ve hala uykum vardı . Her an barın'ın kucağında uyuyabilir dim.

Acil'den girmiştik hastahaneye ayağımdaki kanlar ve yaralara baktı doktor pansuman falan yaptılar ve röntgen çektirdik ayağım için.

Ayak bileğim biraz kötü durumdaymış o yüzden sargıya aldılar aslında iki ayağımda sargıdaydı baya kesikler vardı bir ara kaçarken cam batmıştı sanki ama o anki durumda bunu düşünememiştim genellikle de taşlar mahvetmişti ayağımı.

Bir hafta ayaklarıma basmamam lazımmış yani yine birilerinin taşımasına muhtaçtım of of

Hastahanede işlerimiz bitmişti miranda omzuna pansuman yaprtırmıştı.

Şuan yine ben barının kucağında miran arkamızda arabaya gidiyorduk

Barın beni arabaya bıraktığında direkt gözlerimi kapatıp uykuya geçiş yaptım

***

Yine havalandığımı hissettim ve uykum yavaş yavaş açılıyor du bir kaç mırıltı çıkarttıktan sonra esneyip gözlerimi açtım .

Yine aynı şeyle karşı karşıyaydım barın'ın kucağındaydım

Hemen gözlerimi kapattım sanırım barına da alışıyordum ama yinede gözlerimi kapalı tutmam gerekir yani kriz geçirmek istemiyorum bıktım zaten bu krizlerden,aksiyondan,acıdan, hüzünden. Bıktım gerçekten

Babamın önüne atladığımdan beri hayatımda gün yüzü görmedim zaten babamında beni düşündüğü yoktu belkide beni unutmuştu ama bilmiyorum

7 yaşımdan beri ben baba şefkatine hasrettim .

Sonunda sırtım bir yatakla buluşunca gözlerimi açtım.

Barın karşımda bana gülümsüyordu

Ne bakıyon der gibi bir gözümü kırpıp başımı salladım

Oda aynı hareketi bana yapmıştı bende göz devirdim çünkü hiç birşey anlamamıştı en sonunda

"Neden gülüyon koçum" dedim

"Ne he hic" dedi barın bu haline güçlü bir kahkaha attım

"Oradan bakınca bir koça mı benziyorum sen koçum dersin abim kedi der ama yavru olandan" dedi gülerek bende güldüm

Biran acaba abim veya kardeşim olsaydı nasıl olurduk diye düşündüm ama maalesef bu bir düşüncede kaldı

Biran da pat diye barına "benim kardeşim olurmusun" diye sordum

"Çünkü benim hiç kardeşim veya ablam abim yok ve ben bu duyguyu çok merak ediyorum "dedim vardı babamın oğlu vardı ama o benim kardeşim değil

Barın biraz afallamıştı ama hemen toparladı

"O... olurum" dedi kekeleyerek

Bu haline gülesim gelsede gülmedim.

"Benimde bir ablam yok zaten bir kız kardeşim birde 3 tane dalyan gibi abilerim var "dedi gülerek bir eli de ensesindeydi

Bu sefer ben şaşırmıştım ne güzeldi 5 kardeştiler.

"İsimleri ne ben bir tek ikinizi biliyorum "dedim

"Yaman , Kağan, Miran ,ben yanı Barın, birde kız kardeşim aslı, he birde ablam Asya "dedi gülümseyerek

Bende gülümsedim ablam demesi çok hoşuma gitti

"Asya sana sarılabilirmiyim" dedi

"Sarılabilirmiyim ki"dedim

"Denemekten zarar gelmez " dedi

"T...tamam hadi "dedim ve kollarımı açtım

Belkide buna ihtiyacım vardır benim biraz şefkate ihtiyaçım vardır

Barın yavaş yavaş yaklaştı ve yavaşça sarıldı bende kafamı onun boynuna gömdüm ve kollarımı belime sardım bu o kadar güzel bir duyguydu ki barın bana hep sarılsın istedim



Şuan gözlerimden yaşlar akıp barın'ın boynunu ıslatıyor du

Barın biranda çekilip göz yaşlarımı sildi ve "ben sana ağla diye sarılmadım abla " dedi

"Bunlar mutluluk göz yaşları benim küçükken hiç arkadaşım yoktu hep bir kardeşim olsun isterdim ama oda olmadı"dedim

" E ben varım ya bak yıllar sonra bir kardeşin oldu " dedi barın gülümseyerek

Bende gülümsedim

"Ben sana birşey sormak istiyorum ama sorsam mı bilemiyorum kriz geçirmenden de korkuyorum" dedi barın

"Sorabilirsin sen benim kardeşimsin " dedim

"Annen öldümü" dedi aha kritik zamanlar astım krizi Tutmasa bari hadi bismillah

"E..evet" dedim

"Nasıl öldü" diye sordu bu seferde tamam asya sakin bak sen onu kardeşin olarak görüyorsun

"Eeee ben 7 yaşındaydım babam çıkmayın demişti o gün ama a..annem kıramadı beni "gözyaşlarımı tutamıyordum sesimde titriyordu bunları anlatmak beni o ana götürüyordu "gittik parka oynadım tam gidiyorduk " nefesim kesiliyordu sanki "bir tane siyah araba a...annem beni korumak için atladı üstüme tam tamına 13 kurşun yedi annem benim yüzümden benim sadece kolumu sıyırdı beni o gün babamda annemde terk etti ben o yaşımda öksüz ve yetim tek başıma bir evde büyüdüm" dedim artık nefes alamıyordum

"B...barın ne...nefesim nefesim ke...ke...kesiliyo" dedim zar zor

"Tamam bekle dayan lütfen ilacını bulmam lazım sakin ol "dedi barın başımı sallamakla yetindim

"Heh buldum "dedi ve ağzıma götürüp sıktı

Nefesim düzene gitmişti

"Daha iyimisin asya ben üzgünüm galiba o anları hatırlamak seni krize sokuyor kusura bakma lütfen " dedi barın

"Hayır gerçekten sorun değil birşey olmaz benim herzaman ki haller bu " dedim gülerek

Barın bana ciddimiyim diye baktı ama ciddi olduğumu gördü

"Tamam sorulara devam hadi" dedim

"Yok ya yine kriz geçirirsen bu senin bünyen için fazla olabilir daha sabah bir kriz geçirdin akşamına bir tane daha " dedi barın

"Sor "dedim ciddi bir şekilde

"Peki tamam neden psikolog tan kaçtın " dedi barın

"Tamam güzel soru " dedim ve alt dudağımı yaladım ve anlatmaya başladım

" Ben işte babam da beni terk ettikten sonra baya bir konuşmadım konuşamadım bazı geceler kabuslarla uyandım bazı geceler uyuyamadım o küçük yaşta sinir krizleri geçirdim hep o an gelirdi aklima annemin öldüğü gün bu kabuslarım falan 11 yaşıma kadar sürdü. Bana amcam ile halam bakıyordu ama onlarda artık bıkmıştı benim bu hallerimden ben baya bı süre okula gidemedim ben 7 yaşımda gitmem gereken okula 9 yaşımda gittim ama hala kötüydüm arkadaşım yoktu her derste ağlardım herkes beni dışlardı hatta bir gün bu yüzden sinir krizi geçirdim sınıfı dağıttım kendimde bile değildim o sırada o anlar vardı hep ben o anı yaşadıkça yaşıyordum işte o gün ambulans çağırmışlar benim küçük bedenime sakinleştirici yaptılar öyle duruldum yoksa cam çerçeve de kalmazdı odada gözlerimi işte hastahanede açtım işte psikolojik tedaviler gördüm ilaçlarla sakinleştim en son noktayıda intiharla koydum 12 yaşımda okulun tuvaletinde aynaya geçirdiğim yumrukla ayna param parca oldu ben de bir parçasını alıp bileklerimi kestim o gün beni akıl hastanesine yatırdılar çok kötü zamanlardı ben oradan 14 yaşımda çıktım bende çok şey değişmişti çok sakindim arada bir sinir krizi geçirirdim ama eskisi gibi değildi .

Bir gün ben babamı araştırdım nerede çalışıyor falan diye kayabey holdingteymiş 14 yaşımdayım yine babamla görüşmeyeli 7 sene olmuş gittim evden kaçtım şirkete gittim sekretere babamı sordum randevunuz varmı dedi yok dedim alamam dedi ben kızıyım dedim ama hakan beyin kızı yok dediler bende olay çıkarttım babam geldi güvenlik babama kızınız olduğunu iddia etiğimi söyledi

Babam dediki benim kızım yok siz bilmiyormusunuz benim bir tane oğlum var kızım yok dedi .

O cümle benim aslında hiç görmediğim erkek kardeşim var ama sadece var ben onu hiç görmedim

Babama yalvardım beni bırakma dedim bak ben mahvoldum nolur beni yanına al lütfen baba

Çıkartın şunu dedi babam güvenlik zorla çıkartmaya çalıştı ama ben direndim tutundum bir yere istemiyorum ben babamı istiyorum dedim ama nafile polisler geldi beni götürdüler ben çok yalvardım babama ben o gün çok acılar çektim işte karakola da ilk o zaman düştüm 1 gün kaldım orada bir köşeye oturdum ve sabaha kadar hıçkıra hıçkıra ağladım durmaksızın ağladım

Ben o gün yanlızlığa daha da mahkum oldum

Ertesi gün çıktım aklımda hala erkek kardeşim vardı demek babam annemi çabuk unuttmuştu he benide unutmuştu evini buldum babamın eski evimizden daha guzeldi içeri girdim 5 yaşındaki kardeşimle karşılaştım benden korkmuştu annesine çağırmıştı

O annesine çağırışı bile mahvetmişti beni o anne diyişi ve benim annemin vefat etmiş olması hemde benim yuzumden olması....

Annesi geldi bana bağırdı çağırdı işte sen nasıl girdin buraya ağzımı açtırtmadı

En sonun Yeteeer diye bağırmıştım ben babam için geldim banada söz hakkı ver dedim kadına

Kadın hemen babamı çağırdı babam dışarı geldi .

Bana senin ne işin var burada diye bağırdı

Kekelemiştim o gün A..ama b...baba diye

Benim kızım annesiyle birlikte öldü tamammı o yüzden kimse ben senin kızınım diyemez

Demek beni hem kalbinde hemde aklında öldürdün he baba 7 yıldır beni arayıp sormadın bile annemi unutup başkasıyla evlenip çocuk bile yapmışsın sen belki beni içinde öldürdün ama ben daha o kara toprağa girmedim hakan emir tamam mı bunu unutma dedim babama

Tam arkamı dönmüştüm ki başım döndü küt yere yığıldım

Son duyduğum ses babamındı Asya kendine gel asya diyişiydi.

Ve yine hastahanede uyanmıştım yine yanlızdım o gün bur umut doğmuştu içime babam beni unutmamıştı

Bende hemen okula başlayıp iyi puanlar aldım üniversiteyide okudum ve kayabey holdinge girdim 24 yaşında girdim 10 sene babamı gormedim sırf babamı görebilmek için girdim oraya 1 dk bile yeterliydi benim için

İşte en son vurulduğumda gördüm babamı ." Diye anlattım herşeyi.

" Bir dk bir dk sen vuruldun mu" dedi barın

Kafamı salladım

"Hemde iki kere bir omzumdan birde karnımdan "dedim gülerek o gülmedi

"İkiside aynı andamı " diye sordu barın

"Cık "dedim

"Birinde babamın önüne atıldım annem gibi ölmesin diye diğeride abinin adamı vurdu"

"Ama abin beni kurtardı biliyormusun ben o olmasaydı tecavüze uğruyacaktım son anda geldi abin ama ben o sırada fiziksel tacize uğramıştım erkeklerin bana dokunması beni mahvediyor du bir sen birde abin var sarıldığım dokunduğum erkek " dedim

İlk defa birisine bunu anlattım ve biraz olsun rahatladım

Barın biranda bana sarıldı bende ona sarıldım

Barın ne zaman aktığını bilmediğim göz yaşlarımı sildi anlımı öptü ayaklarımı pikenin altına soktu üstümü örttü" hadi şimdi uyu bakalım yarın yeni bir gun olacak seni bir yere götüreceğim hadi" dedi

İyi geceler asya ablam

İyi geceler kardeşim