~toprak sevdiklerimizi aldığı içinmi bu kadar güzel kokuyordu~

Günümüz

Bugün annemin cenazesi vardı dün gece vefat etmişti yoğun bakımdaydı uyanmadı beni bu hayatta tek bıraktı.

bugün onu o kara toprağa koyucaklardı bu hayatta tek kalmıştım benim meleğim kansere yenik düştü ve melek oldu dün geceden beri ağlamaktan harap bi haldeydim şuan evdeydik kendi evimde öylece dalmış boş duvara bakıyordum. Evde benimle birlikte doruk abimde vardı ve ben sayıklayıp duruyordum arada bir bu sayıklamalar bağırmalara dönüşüyor du ve şuanda o analardan birindeydim

"ben annemi istiyorum" diye fısıldadım.

"Ben annemi istiyorum" diye Yavaş yavaş sesimi yükselttim.

"BEN ANNEMİ İSTİYORUM"diye bağırdım ağlıyordum bi insan annesini kaybedince mahvoluyor du .

"Eslem sakin ol lütfen abim lütfen"dedi doruk abi .

Kafamı hayır anlamında salladım.

Nasıl sakin olacaktım ki annem gitmişti hayattaki tek tutunduğum dalım kırılmıştı . Ben ona söz vermiştim onu bırakmayacağıma dair ama o beni bıraktı .

Ben şimdi kime derdimi anlatıpta dizinde uyuyacağım ki kimle dedikodu yapacağım kiminle ağlayıp güleceğim ki .

****

Hastahaneye gelmiştik şuan morga doğru ilerliyorduk doruk abiyle .Doruk abi annemi görürsem daha kötü olabileceğimi söyledi ama ben itiraz ettim annemi son kez de olsa görmek bana iyi gelirdi .

Doruk abi benim saldalyemi itiyordu evet ben hala yürüyemiyordum.

Bize kapıyı açtılar ve annemin olduğu dolap gibi yerden çıkarttılar

"Meleğim" dedim kısık bir sesle

yüzü bembeyazdı dudakları mosmor

Ona dokundum "meleğim çok soğuksun üşümüşsün sen "

"Niye gittin kızın bu koca dünya da tek kaldı ben sensiz nasıl yaşayacağım annem uyan annem ben ölmedim de seni bırakmadım kızım de buna ihtiyacım var"

Ağlayamıyordum o kadar ağlamıştım ki artık tek damla akmıyordu .

"Hadi gidelim eslem "

"Biraz daha kalalım doruk abi daha yeni geldik lütfen bu benim annemi son görüşüm olacak "

"Peki 5 dk tamammı"

Kafamı sallamakla yetindim.

"Annem beni yanlız bırakma lütfen uyan annem bu 15 günde yanlızdım ama en azından senin yaşadığını biliyordum şimdi ben ne yapacağım annem "

"Hadi eslem gidelim "

5 dk ne kadar da çabuk geçmişti bu benim 18 senelik arkadaşımı son görüşümdü o benim hem annem hemde arkadaşım,dostumdu .

"Gitmeyelim doruk abi ben daha ona doyamadım "

"Üzgünüm eslem ama gitmemiz lazım tamammı "dedi ve sandalye mi ittirip beni morgtan çıkarttı .

"Annem , kim şimdi benim saçımı koklayıp öpecek " diye fısıldadım elimle oynuyordum parmaklarıma odaklanmıştım .

Sessiz sessiz hıçkırıyordum gözlerim yanıyordu yaş dökemiyordum .

"Eslem " dedi doruk abi ama ben kendimi dünyaya kapatmıştım

"Eslem" annemin sesini duydum

"Annemm"

"Eslemim"

"Meleğim "

"Efendim kızım"

"Sen neredesin ben seni göremiyorum " etrafıma bakmaya başlamıştım annem yoktu

"ANNNEEE neredesin"

"Buradayım kızım yanındayım"

"Ama ben seni görmüyorum"

"Ben her zaman senin yaninda olucam eslemim sen belki görmüyeçeksin ama ben buradayım " dedi

Annem bana veda ediyordu ben onu görmesem bile.

Ben sesli konuşuyordum doruk abi ne dediğimi duyuyordu ama annemi duymuyordu.

"Eslem ,eslem iyimisin eslem duyuyor musun beni eslem" diyordu doruk abi ama ben cevap veremiyordum konuşamıyordum.

Dilim lal olmuştu boş bakışlarla deli gibi etrafa bakıyordum annemin sesini artık duymuyordum ama annemi görebilme umuduyla bakıyordum.

Biri iki elini yanaklarıma koydu ve kendisine bakmamı sağladı

"Eslem parmaklarımı takip et eslem hadi bitanem" dedi bunu diyen doruk abimdi

Parmaklarını takip ettim yavaş yavaş kendime geliyordum.

"D..doruk abi "

"Eslemim iyimisin annenimi gördün"

"Hayır abi annemin sesini duydum onu göremedim etrafta yoktu ama sesi geldi ben duydum konuştu benle yanındayım dedi bana "

"Tamam eslemim sakin ol " dedi ve beni göğsüne bastırdı.

"A..abi ben ne yapıcam şimdi " dedim titreyen sesimle

Oda ağlamaya başlamıştı benimle ağlıyordu

"Eslem " diyen barışın sesi geldi arkamdan

"İyimisin fıstığım "

"Hayır barış abi değilim bundan sonra olabileceğimi de zannetmiyorum "

Doruk abi benden ayrıldı bu seferde acımı dindirmek istercesine barış abim sarıldı oda ağlıyordu

Abilerim benimle birlikte ağlıyorlar dı belki kan bağımız yoktu ikisiyle ama onlar beni kardeşleri olarak gördüler bende onları abim 3 sene dir abi kardeş olduk birbirimize .

***

Annemin cenaze namazı kılınmıştı ve tabutunu taşıyorlardı yorulan başkasına devrediyordu bende peşlerindeydim barış abi itiyordu arabamı mezarlığa girmiştik annemin mezarını açmışlardı .

Hoca kuran okuyordu annemi tabuttan çıkartıyorlardı . Annemin kefenlenmiş halini gördüm .

"Annnemmmm" diye bağırdım ve sandalyemden kendimi yere attım sanki bu annemi o kara toprağa girmesine engel olacakmış gibi yere düşmüştüm ona ulaşıp onları durdurabilecekmiş gibi.

"annem beyaz sana hiç yakışmamış annem"

4 yıl önce

Annemle güzel bir alışveriş yapmıştık şimdi ise evdeydik

"Hadi annem aldığımız beyaz elbiseyi giy de gel çok merak ediyorum"

"Tamam benim sabırsız kızım "

Annem elbisenin olduğu poşeti aldı ve odasına gitti heyecanla bekliyordum .

Annem odadan çıktı ve salona geldi ben anneme hayranlıkla bakıyordum .

"Annem sana beyaz çok yakışıyor annem melek gibisin meleğim benim"

Günümüz

Yerde uzanmış "anne "diye bağırıyordum

Sanki onu tutabilecekmiş gibi elimi uzatıyordum.

Ellerimi yere bastırıp kendimi sürüklemeye başladım daha az gitmişken biri beni belimden tuttu

"Bırak beni BIRAAAK" diye bağırdım.

"Sakin ol eslem" bu barıştı beni tutan barıştı.

"Bırak beni barış abi ben annemin yanına gidicem annem bensiz yapamaz bende onsuz yapamam benide gömün onunla"

"Eslem lütfen sakin ol sana sakinleştirici yapmak istemiyorum lütfen abim " dedi ağlamaklı sesi ile

"Hayır barış abi ben annemi istiyorum ANNEMMMM benide al yanına "

"Üzgünüm eslem" dedi barış abi neden demiştiki öyle .

boynumda bir acı hissettim o zaman anladım ne demek istediğini

hala barış abi tutuyordu beni onun kollarında kendimi saldım hareketim kısıtlanmıştı . Bayılmamıştım ama kolumu hareket ettirecek gücümde yoktu.

Barış abi beni kucağına aldı sandalyeme oturttu ayaklarımıda sandalyenin ayak koyma kısmına koydu ve örtümü bacaklarıma örttü.

Ben hala "annem" diye kısık sesle konuşuyordum

Yanımdaki teyzeler fısıldaşıyordu

"Yazık oldu kızcağıza tek kaldı babası sanırım o doğmadan önce ölmüş"

"Hee napıcak şimdi kimbilir "

"Şu yanındaki de doktormuş "

"Yaa o yüzden iğne yaptı kıza "

Artık susmaları nı istiyordum boş gözlerimi onlara çevirdim ben bakınca susmuşlardı .

Onlar susunca kafamı annemin mezarına çevirdim annemin üstüne toprak örtüyorlardı .

"Barış abi " dedim fısıldar gibi barış abi beni duymuştu

"Efendim fıstığım"dedi sesi bozuk çıkıyordu oda çok ağlamıştı.

"Bak annem üşümesin diye üstünü toprakla örtüyorlar . Benimde örtsünler bende üşüyorum abi ben çok üşüyorum"

"Seni eve götüreyim mi istermisin eslem"

"Hayır barış abi ben annemin yanında durucam sen git istersen"

"Ben seni asla burada yanlız bırakmam "

"Ama benimle sonsuza kadar burada duramazsın abi" hala sakinleştiricinin etkisindeydim ve çok sakin konuşuyordum .

***

Artık herkes gitmeye başlamıştı herkes "başın sağ olsun" diyordu ben onlara boş gözlerle bakıyordum

hemen gitseler de bende annemle baş başa kalsam diye bekliyordum

***

Sonunda herkes gitmişti imam da son dualarını edip gitmişti ben, annem , barış ve doruk vardık.

"Doruk abi beni annemin yanına yatırır mısın"

"Peki " dedi ve beni sandalyeden alıp annemin yanına koydu hemen onun o üstünde ki toprağa sarıldım ve ağladım.

"Annem beni neden almadın ki yanına"

"Ama merak etme annem ben seni orada tek bırakmayacağım yarın bende seninle olucağım" bunu şöylerken doruk ile barış duymasın diye kısık sesle söylemiştim .

***

Akşam oluyordu hava kararmaya başlamıştı ve ben saatlerdir annemin kara toprağına sarılmış bir haldeydim yavaş yavaş uykum geliyordu

Annemin yanına yatınca hep uykum gelirdi bu sefer çok uzun sürmüştü uykumun gelmesi çünkü annemle aramda kara toprak vardı

Artık dayanamadım ve gözlerimi kapattım.

Biraz sonra havalandığımı hissettim mırıltılar çıkarttım ve beni kucağına alan kişinin göğsüne sokuldum .

Beni bir yere bıraktı sonra kapı sesi geldi arabadaydık sanırım . Araba çalışmıştı ve ben daha da uykuya daldım .

Yazardan.

Barış eslemi kucakladı uyuya kalmıştı annesinin mezarının yanında .

doruk ta sandalyesini aldı ve arabaya ilerlediler

Onlarda harap olmuştu Neslihan hanım çok iyi bir insandı bu üç senede çok iyi bir aile olmuşlardı ve bu ailenin bir üyesi gitmişti

Arabaya geldiklerinde barış eslemi arka koltuğa yatırdı doruk sandalyeyi bagaja koydu ve arabaya bindiler sürücü koltuğuna barış oturmuş tu yanına da doruk.

İlk lafa başlayan doruk oldu

"Kız çok harap oldu barış, ya onu toparlaymazsak "

"Evet ben kendine zarar vermesinden çok korkuyorum doruk her an onun yanında olmamız lazım "

"Ama işte onu nasıl yapıcağız ikimizde işe gidiyoruz mesaimiz oluyor barış"

"Acaba söylesek mi babasının yaşadığını annesinin mektubunu verelim mi doruk ne dersin"

"Neslihan hanım başka bir mektubu da kocasına kendisi ölünce yollaması için avukata vermişti bence bir hafta geçsin sonra verelim " dedi barış

"Aynen biraz toparlar en azından ne kadar toparlarsa "dedi doruk

"Ben ondan ayrılmak istemiyorum ona çok alıştım ve neslihan hanımın dediğine göre adanadaymış babası biz istanbuldayız he arada gideriz ama ben onu çok özlerim" dedi barış

"Aynen be barış biz ona çok alıştık ondan ayrılmak çok zor olacak o bizim kardeşimiz " dedi doruk.

"Buldum doruk bence tahinlerimizi adana'ya aldıralım hem eslemi sık sık görürüz" dedi barış

"Çok iyi bir fikir "

Eve gelmişlerdi eslemi doruğun evine getirmişlerdi kendi evine götüremezlerdi bir kaç gün onlarda kalmasının iyi olacağını düşündüler.

"Doruk biz eslemin üstünü nasıl değiştiriceğiz mahvolmuş kızın üstü başı"

"Ben aşağıda ki sevil abladan rica edeyim zaten eslemin kıyafeti var burada " dedi doruk

"Tamam bekliyorum"

Doruk hemen alt kata gitti ve sevil abladan ricada bulundu hemen kabul etti ve yukarı çıktılar

Sevil abla kızın o halini görünce içi gitti kız mahvolmuş bir haldeydi

"kıyafeti varmı doruk bey "

Dedi sevil abla

Barış "burada" dedi ve eliyle koltuğu işaret etti .

"Tamam Siz çıkın "

"Tamam " dedi barış ve dorukla çıktılar odadan

Sevil abla eslemin üstünü değiştirip ellerini de ıslak mendil ile sildi yüzünüde sildikten sonra işi bitmişti.

Eslemin anlını öptü ve "ah benim bahtsız kuzum" dedi ve odadan çıktı.

Eslem bilmiyordu ki sevil ablanın halası olduğunu.

Sevil hanım Neslihan'a iftira atmıştı sırf abisiyle arası bozulsun diye .

Ve başarılı olmuştu eslemin babası yani yunus uyar Neslihan hanımı kızına hamile olduğunu bilmeden dövmüştü ve evden kovmuştu . Ve eslem yinede annesini bırakmamıştı.

Neslihan hanım arkasında 4 çocuğunu bırakmıştı karnında ki canı bilmiyordu tek onu almıştı yanına kocası bilseydi dövmezdi.

Aslında eşini çok seven adamdı yunus bey aşıktı ona.

onu o kadar çok doldurdular ki inanmıyordu hiç bir zaman eşinin başka biriyle olmayacağını bilirdi

Ama bunlar durmadı ve fotomontaj ile kumpas kurdular ve yunus beye gönderdiler.

Bir fotoğraf yüzünden o mutlu evlilik bitti ve sevil buna çok pişman oldu çünkü masum birinin ahını aldı .

Yıllar sonra gördü sevil hanım Neslihan ve kızını .

Tekerlekli sandalyedeydi kız neslihanda arkasında .

Arada gelirlerdi üst komşusuna neslihan ve kızı hep izlerdi camdan sevil hanım yüzü yoktu karşılarına çıkmaya.

Bugünkü cenazeye de gitmemişti kendinde o yüzü bulamıyor du.

Ve şimdide yeğeninin üstünü değiştirmişti .

Kızın o halini gördükçe kendine lanet etti .

Kız perişan bir haldeydi yüzü gözü çamur içindeydi .

Hepsi onun yüzünden di belki o ayırmasaydı bu kız şuan babasının yanında olurdu.

Ah sevil ah