Sude'den

Bugün günlerden cumaydı herzamanki gibi saat 6:30'da uyanıp kahvaltı hazırlıyordum. Nedenmi? hazırlamazsam ölene kadar dayak yiyeceğimde ondan bir çocuğun çocukluğunu, ergenliğini, gençliğini yaşıyamaması okadar kötü bir şeyki ben 5yaşımda sadece yanlışlıklıkla bardak kırdığım için vücuduma dayanamayacağım kadar yara almıştım o günden sonra anladımki ben hayatımı yaşayamacağım bundan kesinlikle emindim ben bu dünyaya hayatımı sessizlikle huzurla yaşayamıycaktım şiddetle kaosla yaşıyacaktım.

Kahvaltıyı hazırlayıp odama çıktım bide babamla annemin dırdırını çekemiycektim. Normalde kahvaltıyı hazırladıktan hemen sonra hazırlanıp okula giderdim ama yaz tatilindeydik bitmesine ise 1ay kalmıştı. Ama ben boş dururmuyum hayır bir restaurant da çalışıyordum.Geç kalıcaktım oyüzden hızlıca saçlarımı taramaya başladım.

Normalde sapsarı olan saçlarımı siyaha boyamıştım. Hayatımı temsil ediyodu saçlarım ne zaman güzel bi hayatım olursa işte ozman saçımı boyamayı bırakıcaktım buda kendime verdiğim bi sözdü. Saçlarımı tarama işim bitince lenslerimi takmaya başladım buda bir sözdü aslında ama benim değil annemin di masmavi gözlerim vardı ama annem herzaman gözlerimden nefret ettiğini dile getirirdi ben gözlerimi çok severdim ama annem işte normalde bana bir ekmeği hor gören annem üşenmeyip bana kahverengi lensler almıştı takmam için ise tembihlemişti yoksa herzamanki sözünü dile getirirdi "gözünü yerinden çıkartırım" yapardı biliyorum oyüzden lens takma işimde bitince hemen çantamı alıp evden çıktım makyaj yapmadım çünkü makyajda yapsam kendimi ben bile tanıyamazdım.

Hızlıca kapıda olan motoruma bindim kaskımı taktım ve restoranda sürmeye başladım yolda giderken fazlasıyla lüsk bi araba gördüm ne bu kardeşim cumurbaşkanımısın ne bu hava amk pek umursamadan yanlarından hızlıca geçtim camları açıktı oyüzden görmüştüm bir aile vardı ne güzel ama "mutlu aile tablosu" Hepsi gülüyordu şuan hepsini dikkatlice izliyordum çünkü ışıklardaydık neyse banane olum bunların ailesinden ama tek dikkat ettiğim içlerinde bir kız vardı anneme çok benziyordu utanmasam acaba annemin gerçek kızı sen olabilirmisin ya diye sorucaktım bu içimden geçirdiğim şeye birden gülme tuttuğu için kahkalarla gülmeye başladım kask olmasaydı sesim daha fazla çıkıp net bu delimi diye sorucakları haldeydim yeşil ışık yandığında hızlıca sürdüm ve restoranda geldim tek sıkıntı o dademin dalga geçtiğim aileninde burda olmasıydı neyse banane kardeşim yasak sanki gelsinler çünkü çalıştığım yer zaten genellikle kahvaltı için gelinen bir yerdi. Hızlıca arka odaya gidip önlüğümü taktım ben siparişleri alıp servis yapmakla uğraşıyordum ama ben bazen geç kadığım için ahmet abi benim için hallediyordu kendisi 26 yaşındaydı ama fazlasıyla yakışıklıydı ergenlik hormonlonlorum devreye girdiğine göre hemen ahmet abiye teşekkür etmem gerek mutfağa girdim ahmet abi siparişleri hazırlıyordu "abi çok teşekkür ederim vallaha bizim aileye kahvaltı hazırlamaktan işi unutuyodum" ahmet abi ailevi problemlerimi bildiği için pek sıkıntı etmiyodu "rica ederim kardeşimde yeni bir masa geldi git siparişlerini al önemli kişilermiş sakın yine tuhaf tuhaf konuşup kaçırma kimseyi vallaha bizi paralarıyla alırlar çok zenginler" zenginler demek ha çokda sikimdeydi sanki kafa sallayıp çıktım mutfaktan ve masalara göz attım boş bir masa vardı ama onlar lan bunlar yolda gördüğüm mutlu aile taplosu ayyy hiç gülesim yoktu yedi kişilik masaya gittim hemen "hoş geldiniz efendim ne isterdiniz" Bu dediğimle herkesin gözü bana döndü ne bakıyonuz amk söyleyin siktirip gidiyim işte benden en fazla bir iki yaş büyük olan çocuk "yedi tane kahvaltı tabağı dedi" Hemen kafamı kaldırıp "içecek bişey istermisiniz" diye sordum annemin kopyası olan kız konuştu "canım benim sen bana bitane bira getir hadi bakalım" dedi cidden annemin kopyası sabah kahvaltısı ve biramı hem ne gezsin bira burda bunu demesiyle masadaki tüm gözler kıza döndü sonra bana "kusura bakmayın bira bulunmuyor" Dedim kız hemen fazlasıyla gür bir kahkaha attı ve ayağa kalktı "NE DEMEK BULUNMUYOR BU BENİ ALAKADAR EDERMİ HEMEN BULUN VE GETİRİN" Ben ise sırıtmaya devam ediyordum çünkü sinirlerim iyice atmıştı bulunmuyor dediysem bulunmuyor amk napıyım yaratıyımmı kızın ailesi ise hemen kalktı yerlerinden büyük ihtimalle abisi olan çocuk kıza hasretle ve kinle bakıyordu ama sadece o değil tüm ailesi ne var bu kızda bu kadar hasretle bakıcak olan anlamadım ama "hanımafendi sesinizi yükseltmeniz gereken bi durum yok bulunmuyor dedim abartmasanızmı"ve herkes bana şaşkın şaşkın bakıyor ne var amk üstümde boya falanmı var halla halla sesleri duyan ahmet abi yanıma gelip beni mutfağa götürüp kendisi sorunu halledip siparişleri götürüp yanıma geldi "KIZIM NAPIYOSUN SEN YA ÖNEMLİ İNSANLAR DİYORUM ÖNEMLİ ADAMLARIN İKİ DAKİKASINI ALMAZ SENİ BU DÜNYADAN SİLMELERİ" ahmet abi sesini yükseltince gözlerim hemen doldu normalde kesinlikle sulu göz bi insan değilim ama sevdiğim insanların böyle davranması beni fazlasıyla üzüyor ahmet abi gözlerimin dolduğunu farketmiş olmaliki "salak kız gel buraya ben senin için endişeleniyorum adamın kaç tane koruması var bi emretse burdan ölün çıkar"böyle diyip bana sarıldı ama nolursa olsun üzülmüştüm bugünde moralimiz bozulduğuna göre devam edebiliriz kollarından kurtulup yanından gittim saat akşam sekiz olmuştu sadece ahmet abiye seslenip restorandan çıktım motora binip hemen eve geldim evde babam sızmış annem yukarda başka bi adamla yatıyodu sesleri fazlasıyla geliyodu ve bu beni sinirlendirmeye yetmişti hemen odama gidip kapıyı kitleyip bi şarkı açtım ve gelen mesajlara bakmaya başladım herzamanki kişilerden yaşama sebeplerimden gelmişti bütün mesajlar

Aşko Karı💞: (begüm) ya kızım nerdesin sen ya sabahtan beri yazıyorum tık yok bak sinir krizi geçircem.

Ben:kızım sakin ol eve geldim yorgunum yatıcam şimdi öpüldün bayyyyy

Begüme yazdıktan sonra gelen farklı bir mesaja baktım yusuf yazmıştı

Yusufii❤‍🔥:Lan kardeş bildik seni sen bizim mesajlarımıza bakmıyosun küstüm sana neyse aşko yarın buluşcaz ve tabiki sende geliyosun

Ben:okey aşko tabikii geliyorum ve ben yorgunum uyuycam yarın yazarım

Ve yaşama sebeplerimin başında olan elamana baktım

Yaşama sebepim🫡(savaş) KIZIM SEN BENİ DELİRTMEYEMİ ÇALIŞIYOSUN 100TANE MESAJ ATTIM YÜZ ÖLDÜN SANDIM BİAN MAL

Ben: Sakin ol ruhum bişey yok yorgunum yazıcam yarın sana

Savaş benle aynı yaştaydı yusuf'la begüm ise bizden bi yaş büyüklerdi savaşla aramda başka bi bağ vardı diğer ikiliyide çok seviyorum ama savaş bi başka canımı istese düşünmeden veririm öyle birşey bende ikizim değil ama öz ikizim olsa bukadar benzemem yani o kadar benziyoruz huylarımız olsun dış görünüşümüz olsun..

Sabah saat yine 6:30da kalktım ama busefer babamın sesiyle aşağıda erikadalı açmış oynuyodu iyice kafayı yedi amk hemen yüzümü yıkayıp aşağı indim annemle babam resmen göbek atıyolardı noldu öz evladınız falanmı değilmişim şarkıyı kapatıp yanıma geldi ve"Bi karışıklık olmuş sen bizim çocuğumuz değilmişsin hahahahha" Ne ne demek çocuğunuz değilim ne demek oluyor bu "Ne" Ağzımdan sadece bu kelime çıktıı Ne yıkılmıştım resmen babam hemen yine söze girdi "gel kutlayalım bunu" Kemerini çıkarttı beni dizlerimin üstüne atıp vurmaya başladı Şuan vücumdaki acıyamı üzüliyim yoksa kalbimdeki acıyamı bilemedim ve gözümden yaşlar akmaya başladı 8 yaşından sonra sude ilk defa burda hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı ve bu günü sude aklından silmiycekti bunun acısını çıkartıcaktı babasından bu sözde onun aklına yazılmıştı...