Arkadaşlar bu bölüm size saçma gelebilir fakat ben gerçekten çok yazmak istiyordum bu sahneyi. Beğenmeyenler okumayabilir.

Gelecekten kesit yapacağım, arkadaşları ile olan sorunu üzerinee...İyi okumalarrr

***

(Ela liseden mezun oluyor, Üni. sınavını girecek)

Çok mutluydum, her şey yerli yerindeydi. En önemlisi abilerim ile poblemim yoktu, gerçekleri az da çok da olsa öğrenmiştim...

Çok heyecanlıydım, sonun da mezun oluyordum. Belki de karıştırıldığımı öğrenmesem şimdi bura da olamazdım. Yeni yeni arkadaşlar edinmiştim, çok eğleniyorduk. Ara da bir kavga etsekte fazla küs kalmıyorduk, en sonun da barışıp parka giderdik. Geçmişimi onlarla paylaştığım da ise onlar bunu sorun teşkil etmemişlerdi.

En azından bu güne kadar her şey süperdi, ta ki kızlarla ile ciddi bir kavgaya girdiğimiz zamana dek... Zaten mezun olmadan öncesin de son 2-3 haftadır küs sayılırdık. Bunun nedeni ise oldukça saçmaydı...

Sırf sınıfın diğer kız gurubu ile konuştuğum için- Ki konuşmuyorum bile, derslerimi düzelttiğim için konu anlatıyordum- beni çoğu zaman dışlamışlardı. Bizimle konuşacağına onlarla plan yaptığımı söylediler. Bir keresin de onlarla gezdiğim için bana küs kalmışlardı, tabii ki ben saf ve sal*k biri olduğumdan her seferin de barışmaya çalışmıştım... Yaptıkları ergenceydi, ilkokul kavgaalrından farkı yoktu resmen. Bazı zamanlar benimle konuşmuyorlardı, ben de mecburen diğer kızların yanına gidiyordum. Zoruma giden başka bir şey daha vardı, onlarla takılan ben değildim. Beni istemeyen kız her tenefüs diğer gurbun yanına gidiyordu, ona bunu söylediğim de ise 'o benim anaokulu arkadaşım' Diyerek geçiştiriyordu. Sadece o değil diğer arkadaşım diğer kız gurubundan bir kızın dibinden ayrılmıyordu. Fakat ne zaman ki ben onlarla takılayım. 'Ela sen bizi sattın' Anlam veremiyordum.

Her şeye rağmen barışacağımızı düşündüm, yine bir gün o saf olduğum zamanlardan biriydi. bu süreçte onlar bana gurupta mesaj yağdırıyor ses atıyorlardı. 'Seni istemiyoruz' Diyorlardı. Benim 'kardeşim' olarak dile getirdiğim kız bile 'Seni kimse istemiyor' Demişti. Bu süreçte her ne kadar istemesem de ağlamıştım, elimde değildi...

O günler biri, daha doğrusu benim, bizim barışık olduğumuzu sandığım bir gün...Yine aynı konuyu konuşuyorduk, mezuniyet günü biz de diğer her kızlar gibi alışveriş merkezine gidecektik. En azından ben öyle biliyordum... O günden 1-2 gün önce artık dayanamıyordum. Okuldan her geldiğim de odamın bir köşesine geçip abilerimin duymaması için kısık sesle ağlıyordum.

O gün karalıydım, ağlamayacaktım konuya açıklık getirecektim. Bir yandan beni arıyorlardı, açamıyordum fakat ben çünkü ağlıyordum. Kime söylesem bilemiyordum... Daha dayanamadım en yakın olduğum kuzenimin yanına gittim, her şeyi anlattım. Teselli etmişti beni, kızlara *** parkına gideceğimi söyledim. Geleceklerini söylediler, apar topar eve gittim hazırlanmak için tam çıkacakken Baran abime yakalandım. Sordu tabii neden ağladın diye, onu geçiştirerek 'parka' gideceğimi söyledim kısaca. Hazırlanıp parka doğru ilerlemeye başladık kuzenimle. Tabii nereden bilebilirdik Baran abinin bizi takip edeceğini...

Gittik parka gelen sadece iki kişiydi, diğerleri gelememişti. Çok zorladılar beni, barışalım diye. Ondan öncesin de ben sinirimi çıkarıp bağırdım tabii. Sinirli olduğumdan " O gelmedi, çünkü korkuyor değil mi?"Dedim, nereden bilebilirdim ki sırf bu yüzden geri küseceğimizi...

Mezuniyet gününe kadar çokça konuştuk mesajlaştık, tabii Baran abime de her şeyi anlatmak zorun da kalmıştım. Kendimi üzmemem ile ilgili teselliler vermişiti.

Mezuniyet günü gelip çatmıştı. Benim için çok önemli bir gündü, mutluydum çünkü hayalim de ki mesleği yapabilecektim. Her şey yolundaydı ta ki "Ela! SAAT KAÇ OLDU HALA GELMEDİN" "GELME BİZİMLE, HALA YOKSUN" "KÜSTÜK SENİNLE GELME BİZİMLE" Gibi mesajlar alana kadar, gerçekten çok yorulmuştum.

Sırf kendi mezuniyetime geç kalacağım diye beni almadılar...

Bir yandan hazırlanıyor, diğer tarafatn onlara mesaj yetiştirmeye çalışıyordum, örnek: "Nereden biliyorsunuz benim durumumu, belki geç gelmek zorundayım" Gibisinden...

Abilerimin kısalık ölçülerini geçtiğim için gitmeme izin vermiyorlardı. Bir yandan kızların baskılarını görmezden gelmeye çalışıyor diğer taraftan ise abimlere laf geçirmeye çalışıyordum. En sonun da abimlereden biri bağırınca kızlardan biri de "BİZİM İÇİN YOKSUN, GELME" Mesajını alınca dayanamadım. Ağlamaya başladım, herkes susmuş bana bakıyorlardı. Özür dilediler fakat ben hala susmadım, onlar da benim şüpheci tavırlarımdan anlamışlardı bir şeylerin olduğunu...Mecburan her şeyi anlatmıştım, herkes öfkeli bir şekil de ev de turluyorlardı. Annem beni köşeye çekerek "Kızım senin onlara ihtiyacın yok anladın mı? Bir daha onlar için tek bir göz yaşı döktüğünü görmiyeceğim anladınmı? Karşılarına geçip karar vermelerini söyle. Yalnız değilsin abinler var ben varım tamam mı?" Bol göz yaşları sonucun da kendimi toparlamıştım... Abimler ile beraber mükemmel havalı bir giriş yaptık okula, annemin yaptığı gibi yaptım. Sus puş olmuş beni dinliyorlardı, cevap vermediler ben de onlarla barışmayarak abimlerin yanına gitmiştim, kırmızı ojemle. Rahatlamış hissediyordum, o gün tüm abilerim ve tanımadığım üç gençle beraber alışveriş mağzasına gimiştik... Aşırı derece de eğlenmesem bile benim için yeterliydi...

Bir kaç kez aramaları ve mesaj atmaları dışın da bir sorun olmamıştı...

17 TEMMUZ ELA'NIN DOĞUM GÜNÜ

Oldukça mutluydum, her şey yine eskisi gibi olmuştu. Doğum günümdü bugün, kendime söz verdim bugün kimsemin morelimi bozmayacağına dair. Fakat sanırım tutamamıştım...

Her şey mükemmeldi, doğum günümü kutlamış patalarımız yemiş odalara dağılmıştık. Gelen mesajlar ile elime telefonu aldığım da şaşırdım, o kızlardan birisi;

"Senin doğum günün 5 Temmuz dimi?"(karşı taraf)

"Hayır, bugün"

"Yalan söylüyorsun"

"Neden yalan söyleyeyim ya"

"Bilmiyom, yalancısın işte"

"Derdin ne?"

"İroni"

"İyi misin sen ya!"

"Abartma"

***(ilerlettim sayın"

"Hmm"(Ela)

"Kitap mı yazıyon sanki, (küfürlü bişiler yazıyor)"

"Laflarına dikkat et"

"Etmiyom lan, yazık senin arkadaşın kalmış kopke"(karşı taraf)

"Ben senin gibi koca k*rı gibi kırmızı oje sürmüyom"(Karşı taraf)

Bir kaç şey söyleyip konuyu kapatmaya çalışmıştım, insanın zaaflarını vurmayı biliyordu. Normal bir insan için basit bir olay olabilirdi fakat benim için öyle değildi... Belki ilerleyen yaşlarım da bunu basit görecektim fakat benim için öncelik şimdiki duygularımdı...

Merhaba arkadaşlar...

Beğenmeyen okumasın yine diyorum, ben yazmak istedim ve yazdım...

Oylamayı unutmayın

Sizleri çook seviyomm