Hello canlarımmm, çook özüe dilerim dün bölüm atamadım. Aniden gelişen bir şey sonuncun da müsatit olamadımmm.

İyi okumalarrr

***

Ela'nın anlatımı ile

O muydu?

Kahve ela karışı gözlerinden çekemiyordum bakışlarımı, yüzünü daha dikkatli incelediğimde artık kesinlikle emindim. Daha öncesin de karşılaşmıştık.

Gözlerim bir o adam ve Derya hanım arasın da giderken, Derya hanımın gözlerin de korku,telaş ve şaklınlık vardı. Ellerini nereye koyamayacağını bilememiş gibiydi, bir ensesine sonra şakağına...

İçeriden yükselen ses ile dikkatimizi oraya verdik, "Deryaa, kim gelmiş?" Şenol beyinin söylediklerine karşı Derya hanım zorla dudaklarını ayırıp konuştu. "Ş-Şenol gelir misin?" Sesi titremişti, ondan sonra daha ses gelmemişti. Önemli bir şeyin olduğunu fark etmiş olacak ki şenol bey hızlı adımlaral buraya geldi. Arkasından da çocuklar geldi.

Kimdi bu adam, neden bu kadar tedirign oldu Derya hanım?

Yazardan-Eladan(Karışık)

Derya hanım kızının konuşmasına izin vermeden kapıyı açtı, bu konuyu kapatabilecğini düşünüyordu, fakat bilmiyordu ki asıl fırtınan asıl şimdi başlıyordu...

Gördüğü yüz ile gözleri şaşkınlık ile büyüdü Derya hanımın, her ihtimali vermişti kapıda kimin olduğuna dair, fakat oğlunu bekelmiyordu...Ne yapacaktı?Neden gelmişti?

Barannın da odan aşağı kalır yanı yoktu, kapı açıldığın da kendisine çok benzeyen bir kızla karşılaşmayı bekelmiyordu. En azından bir umut yalan olduğunu düşünüyordu, fakat gereçek yüzüne kapı gibi tostlamıştı. Kız nedense çok tanıdık geliyordu, hafiften yeşile kayan Elaları tanıdık geliyordu. İçeriden gelen ses ile tüm dikkatler oraya toplandı.

Şenol bey eşinin bu cevabıyla endişelenip hızla kalkarak yanına gitti, arkasından da abiler geliyordu. Şenol bey gördüğü yüz karşısın da bedeni gerildi. Beklemiyordu bu sürprizi, aklına Ela geldi... Görmüştü onu değil mi?

Abilerinde onlardan farkı yok sayılırdı, özellikle Ömer ve Rüzgar kasaktı kesilmiş sadece abileirne bakıyorlardı, işler karışacaktı ikisi de hissedebiliyordu. Hatta sadeec ikisi değil diğer abiler de anlamıştı bir şeylerin ters gittiğini. Onlar abilerinin Cemre yüzünden gittiğini sanıyorlardı...

"A-Abi" İlk konuşan Ömer olmuştu, genel de en çok toparlanan ve soğukkanlı o olduğu için, fakat şuan kendisini toplamış hissetmiyordu. Kafası karışıktı.Ela için mi gelmişti?

Ömer abinin 'Abi' Demesiyle, Ela'nın çatılı kaşları daha da çatıldı. Ne demek abi? Bu adam benim gizli abim mi?

"Oğlum" Dedi Derya hanım da ağlamaklı bir sesle, bakışları yalvarırı gibi çıkmıştı. Şenol beyin bile asla eğilmeyen omuzları hafiften düşmüştü.

Ela; Daha fazla dayanamatyarak sordum, "Biri bana burada ne olduğunu söyleyebilir mi!" Dedim sinirli çıkan sesimle, hereksin anın da bakışları beni bulmuştu, rahatsızca yerimden kıpırdandım. Rahatsız olduğumu anlamışlar gibi bazı abiler önüne döndü. "Tanışalım o hal de, ben en büyük abin Baran karakurt" Dedi kapıda ki adam tok sesiyle. Söyledikleri karşısın da gözüm titredi,

Baran mı?

Ela 10 yaşın da...Devamı(kısa)

Kurtulmuştum, şans ilk defa yüzüme gülmüştü ve bu sarhoş adamdan kurtulmuştum... İlk önce mavi gözlü bir çoucuk gelip dikkatini çekmişti ardından başka biri daha gelmişti, kahve ela karışımı gözleri olan benden 5-6 yaş büyük biriydi...

Gözlerim kapanmadan önce duyduğum şey çoktan zihnime kazınmıştı, "Baran abi, haydi gel.Polisler gelecek birazdan" Demişti mavi gözlü çocuk, büyük olan ise "Ela'yı bura da tek bırakamayız. Kucağıma alayım gidelim" Demişti...

Son

Gözüm korkuyla titredi, korkmam saçma olabilirdi fakat benim için önemli olan kimseye söylememesiydi. Birinin elini kaldırıp şıklattı, irkilerek kendime geldim. "İyi misin, daldın sanırım" Dedi Baran, tanımamışt sanırım beni.

Umarım...

Hiç bir şey demeden bedenimin tamamını ona çevirdim. Ne kadar da değişmişti, hayal meyal olsa da hatırlıyordum. Çelimsiz vücudu fakat onun aksine o yaşta olsa bile ereksi çene kemik hatları vardı...

Elim titremeye başlamıştı, genel de ilk hep elim titrerdi ardından her yerim sonra sı ise krizdi. Elimi uzatarak omuzlarımı dikleştirdim, güçlü olmak zorundaydım, rol yapmazasam eğer kaybeden ben olacaktım. "Ela Karakurt"Dedim sesim ttiremişti, anlaşılan sakinleşmeyi başarmıştım. İlk boş gözlerle baktı, ardından sanki bir şey hatırlamış gibi kaşalrı çatıldı, dudakaları düşünceli bir şekil de kıvrıldı. Kısık bir sesle "Ela" Dİye tekrar etti, bir şeyi anlamaya çalışıyor gibi söylemişti onu. "Sanırım sen benden gizlenen kardeşimsin" Oldukça sakindi, normal bir şey söylüyor gibi. Ömer abinin arkadan kısık sesle küfürler mırıldandığını duydum. Onları takmadım, dikkatiim çeken şey gizlenen demesiydi,

Gizlenen mi? Nasıl yani haberi yok muydu benden?

Aslın da benim de ondan haberim yoktu!

"Karşılıklı, sen de sanırım benden gizlenen abim olmalısın" Dedim ucu açık bir cevap vererek, gözlerin de hayal kırıklığı geçti fakat bana değil aile bireylerine bakıyordu.

İyi de nerden öğrendi beni peki?

"Senin bura da ne işin var Baran" Dedi Şenol bey hesap sorarcasına.

Yalnız baranın hesap sorması gerek miyordu?

Bir sen eksiktin zaten iç ses

"Sence bunu sormak mantıklı mı şuan?"Dedi Baran, haklıydı. Bazı şeylerin konuşulması gerekiyordu. Ne kadar kendimi rahat olmak için zorlasam da pek işe yaramıyordu. Gerginlik git gide artıyordu, Baran kimsenin başka bir şey demedine izin vermeden ilk bavulunu ardından kendi içeri girerek salona ilerlemeye başladı. İlk bir kaç saniye bakkaldı herkes, az önce ki neşeli havadan eser yoktu. Herkes gereğinden ciddiydi, işime gelirdi aslın da gülmemeleri. Çok eskiden aslın da ciddiliği hiç sevmezdim, hep gülerdim asla ciddi kalamazdım. Fakat o olaylardan sonra heer zaman ciddi olmaya başlamıştım. Uzun süredir yanım da olan biri bu değişikliği kör olsa bile anlayabilirdi.

Hafiften dolan gözleri kapatıp yaşları geri gönderdim, şuan olmazdı. Açıklamaya ihtiyacımız vardı, Eray'a baktım, fazla bir şaşkınlık yoku, daah çok boş gölzerle bakıyordu etrafa. Anlaya mıyordum? Ne yapmaya çalışıyordu? Biliyor muydu yoksa rol mu yapıyordu? Artık bazı şeyleri sorgulamamayı öğrenmeliydim yoksa sonum deliller hastanesi olacak...

Hello son arklarr bu part 1 part 2 de bugün gelcekkk 🎀❤