Hello canlarımmm, yeni bölüme hoş geldinizzz.

Şöyle ki okulların açılmasına az olduğuduğu için daha az bir zaman aktif olacağım o yüzden şimdidedn özürr dilerimmm.

İyi okumlarrr canım okurlarımmm

***

Ela'nın anlatımı ile

Salona geçerek boş olan koltuklara yerleştik, az önce gülerek oturduğumuz o yer de şimdi fırtına öncesi sesi vardı. Herkes birbirine kaçamak bakışlar atıyor, saatin tik tak sesi ortamı daha da geriyordu. Artık söze başlama gereği duyarak boğazımı temizledim, anın da herkesin bakışları beni buldu. Bir kaç saniye bakıp geri önlerine döndüler. "Artık biri burada ne olduğunu anlatabilir mi?"Dedim sakin bir tonla. Şenol bey derin bir nefes alıp söze girdi, "Kızım ve oğlum, o senden gizlediğimiz en büyük abin Baran" Dedi istemeye istemeye. Eray'a karşı da söylemişti, unutmuştum bile onu. Devam etmesini ister gibi kaşlarımı kaldırdım. Fakat bir yanıt alamayınca artık soru-cevap'a geçtiğimizi anladım. "Peki, neden gizlediniz?" Dedim tek nefeste, pişman gözlerle ilk Baran'a sonra da bana baktı "Bu biraz özel mesele. Ailevi sayılır..." Sanki yanlış bir şey demiş gibi hemen dilini ısırdı. Boğazıma bir yumru oturdu o an. Gözlerime büyük bir hayal kırıklığı eklendi. Herkes anlamıştı yanlışını, Ömer abi 'sen ne yaptın'Dercesine bakıyordu Şenol beye, Şenol beyin gözlerin de ki pişmanlık daha da artmıştı.

Ailevi mesele öyle mi? Ben aileden değil miyim?

Ona bağırıp, hatasını yüzüne vurabilirdim. Fakat dediğim gibi asla ikinci hamlenizi tahmin etmelerine izin vermeyin... Daha da acıtacak o şeyleri söyledim, bu bir kabullenişti..."Pardon, özür dilerim. Ben bir kendimi sizin ailenizden sanmıştım. Ah, ne büüyk aptallık değil mi? Hatta bana neden açıklama yapmanızı istedim ki! Beni boş verin siz devam edin" Bir hançeri kalplerine saplasaydımi aynı acıyı hissederlerdi herhalde. Pişman değildim, hiç bir zaman pişman olmazdım. Onun sözü beni baştan aşağı yıkmıştı, enkazım kalmıştı geriye. Şimdi de o enkazdan kalkıp üstüm de kileri onlara dökmüştüm...

Ortalığa pimi çekilmiş bir bomba gibi düştü sözlerim, kimse beklemiyordu böylesini. "Kızım, bak ben öyle demek istemedim sen-" Devam etmesine izin vermeden ayağa kalkıp dışarı doğru yürümeye başladım. Bir kaç kişi tutmak istemişti fakat işe yaramamıştı. Adımlarımı buz kesecek şey Baran'ın sözleri oldu... "Hiç değişmemizsin Ela..." Bu cümlenin için de harften çok farklı şeyler vardı. Gerçekler vardı, yüzleşme vardı, korku vardı...Adımlarım olduğu yer de kalmıştı, san ki yanlış bir yere basmış gibi. Korkakça kafamı arkaya çevirdim, Baran hafiften gülümsüyordu fakat acılıydı o gülümseme, biliyordu çünkü acımı...

Bu bir tehtitdi açık açık, 'Eğer şimdi gidersen hereks her şeyi öğrenir'Demenin kısa yoluydu. Fakat bunu sadece o ve ben anlamıştık... Tedirgince bedenimi ev ahalesine döndürdüm. Herkes Baran'ın ne demek istediğini ve beni nasıl durduğunu merak ediyordu...

Hiç bir şey olmamış gibi eski yerime geri oturdum, bedenim kaskatıydı. Elim hafiften titremeye başlamıştı bile. " Artık gerçekleri anlatabiliriz değil mi babacığım"Dedi imacı bir ton da, babam ona 'yapma'derecesine bakıyordu. Fakat Baran'ın umrun da değil gibiydi. "Öncelikle doğru bilinen bir yanlışı düzelteyim."Dedi tok ve kendinden emin sesiyle, o an fark ettim ki Şenol beyin omuzları çökmüştü

Ne bu kadar kötü olan şey?

"Ben, kendime yeni bir sayfa açmak için gitmedim İstanbula!Cemre'nin ilaçlarımı değiştirmesiyle oluşan hastalığım yüzündendi."Dedi normal bir şey gibi. Bunu daha çok ikizlere ve abiye karşı söylemişti.

Ne demek ilaçlarını karıştırması??? Ne kadar cani bir kız!

Gözlerim şaşkınlık ile büyürken o bizi umursamadan devam etti, "Ah, tabi doğru bir tarafı var ki, Ateş Alparslan yüzünden gitmek zorun da kaldım" Dedi gözleri anlık beni bulmuştu.

Neden bana baktı ki?

Ateş isminin çağrışımları nedense tanıdık geliyordu. Alevler, kırmızılıklar, öfke...Tek bir anı canlanıyordu aklım da, Baran'ın benni kurtardığı o gün. Adamın gözün de ki kırmızılıklar için, ilk alkol yüzünden demiştim. Fakat biraz daha düşününce gözlerinin renginin kırmızı olduğunu fark etmiştim...

Kırmızı irisler...

Kızım sen de iyice psikopata bağladın ya, ne mağlum adamın o olduğu Allah Allah(iç ses)

"NE" Eymen den gelmişti bu kükreme, artık alıştığımdan tepki vermemiştim. Boş gözlerle halının desenini ezberliyordum. Anlamadığım şey ise bunu neden çocuklardan saklamışlardı. Farkına vardığım şey ise Şenol beyin neden susmasını istediğiydi. Çocukları ile düşman olmak istemiyordu...

"N-Nasıl yani, o k-kız mı yaptı?" Bu ses Alaz'a aitti, onun için büyük bir şok olmalıydı. "Bunları geçelim sevgili ailem ve kardeşlerim" Dedi Baran, 'kardeşlerim' kısmını vurgulamıştı. "Neden kimse bana Eladan bahsetmedi" Bu sefer sesi yüksek ve sert çıkmıştı, bu sefer irkilmeden edememiştim. Sanki benim korktuğumu görmüş gibi, sona doğru sesini kısmıştı. Ona baktığım da özür diler gibi bakıyordu.

Bakışlarını benden çekip Ömer'e dikti, anın da sertleşmişti bakışları. Ömer ise ona inat kafasını kaldırmıyordu, bunun böyle uzayacağını anlamış olacak ki açıklama yapmaya çalıştı. "Abi ben senin sağlığın için yoksa beni bili-" Devam edemeden Baran'ın kükremesi tüm odayı kapladı. "HER BAHANENİZ SAĞLIK, ANNEME BİŞİ OLSUN. SEN SAĞLIĞIN İÇİN ABİ* DE GEÇ ÖYLE Mİ?" Bağıra bağıra söyledikleri karşısın da sıkıca gözlerimi yummuştum. Hemen sonarsın da histerik bir kahkaha atmıştı. Bir bakıma haklıydı ama, "Oğlum, bak lütfen dinle bizi bir. Eğer söyleseydik ne olacaktı? Buraya gelip düzenini bozacaktın" Dedi Derya hanım masum bir sesle. Baran ise onun aksine bağırarak feryat etti. "NE DÜZENİ ANNE, NE DÜZENİNDEN BAHSEDİYORSUN SEN! BEN SİZİ DÜŞÜNMEKTEN HİÇBİR ŞEY YAPAMIYORUM Kİ. ORADA OLAMADIĞIM İÇİN NE KADAR KENDİMİ SUÇLADIM BİLİYOR MUSUN? KAÇ KERE HAVAALANINA GİTTİ GERİ DÖNDÜM BİLİYOR MUSUN ANNE"Dedi gözleri dolmuştu, aile için de iç savaş olursa şaşırmazdım. Sonumuz öyle gözüküyor...

Derin bir nefes aldı sakinleşemek adına, diğerlerien göre daha kısık bir tonla devam etti, alaylı tavrını bozmamıştı lakin. "Meğerse onlar benim arkamdan iş çeviriyormuş..." Dedi hayal kırıklığı içinde.

Haklı ama çocuk ya, ben de olsam hesap sorardım yani!(iç ses)

Derya hanım yediği laflarla iyice yerine sinip sessizce göz yaşı dökmeye başladı, bunu gören Eymen "ABİ, ANNEME BAĞIRAMAZSIN TAMAM MI! BİZ HER ŞEYİ SENİN İYİLİĞİN İÇİN YAPTIK" Kulaklarımı çınlatıcak derece de yüksek bir ton da söylemişti, öyle ki hatta geriye doğru sinerek dizlerimi kendime çekmiştim. Yanım da oturan Rüzgar bir şeylerin ters gittiğini fark etmiş olacak ki, olaya el attı. "Yeter artık bağıramayın, adam gibi konuşmayı öğrenin de gelin. Şimdi zamanı değil" Bir kaç şey daha mırıldandı, anlayamamıştım. Herkes bir an da susmuştu, yanım da bir kıpırdanma hissettim. Sonra bir an da havalandım, ayağımın yerden kesilmesi bana abimin beni balkondan aşağı sallandırmasını hatırlatmıştı. Küçük bir çığlık atıp bağırmaya başladım "YAPMA, LÜTFEN" "BIRAK" Deliden farkım yoktu şu anda, fakat ben ne yapabilirdim ki gitmiyordu zihnim de ki görüntüler...

"Şşt, Ela benim sakin ol" Göz kapaklarıma dokunan eller ile sakinleşip gözlerimi açtım. Buğulu gözlerle kim olduğuna baktığım da, gözlerim şaşkınlık ile büyüdü. Baran abinin kucağındaydım, açıklamak ister gibi "Şey, sen iyi gibi gözükmüyordum da ben de şey için..." Elini ensesine atmıştı devam ettirmesine gerek kalmadan ben direkt boynuna gömüldüm. Bedeni önce kaskatı kesildi sonrasın da o da kendisini salarak odaya doğru yürümeye başladı...

Uykum yoktu aslın da bu düşünmek için iyi bir zaman olabilirdi...

odanın kapını açarak içeri girdi, beni yatağa bırakarak yanıma oturdu. Uyuma numarası yaparak gözlerimi kapattım. "Uyumadığını biliyorum Ela, konuşalım" Sanki duyamışım gibi yaparak yatmaya devam ettim ta ki... "Eğer kalkmazsan herkese anlatırım" Bunun ne olduğunu çok iyi anlamıştım. Hızla yerimden doğralarak kolundan tuttum, sırıtarak bana bakıyordu.

Kızım yaa, nasıl yersin bunu!?

Evet, resmen kandırmıştı beni... "Ama yaa" Dedim sitem ederek. "Eee, anca böyle güzelim" Dedi bıyık altından sırıtırken.

Gülmeseniz olmaz mı sanki?

"Yalnız gülmezsek iyi olur" Dedim utana sıkıla, gözleri kaçırmıştım. Bir an da gülen yüzü düştü çenesi kasıldı, eli çenemi bularak göz göze gelmemizi sağladı. "Neden" Dedi çok mantıklı bir soru ile.

"Şey...benim travma oldu da...o adam işte gülüyordu" Devamm etmedim, anlamıştı. Gözlerien acı bulaştı, "Acıma bana" Dedim bakışları altın da ezilirken. Gözlerim dolmuştu, "Tamam abicim, hem neden acıyım ki sana ben. Acımıyorum ben sana falan" Dedi kolunu altına alıp alnıma sıcak bir buse kondururken. Konuyu değiştirmek ister gibi farklı bir soru sordu, "Hem söyle bakim, nasıl tanıdın sen beni" Dedi yalandan kaşlarını çatmıştı. Hiç düşünmeden "Gözlerinden" Dedim

"eğer bir daha karşılaşırsak teşekkür ederim diye gözlerien bakmıştım" Diyemedim

"Hmm, bak sen şu fıstığa. Ne renkmiş benim gözlerim" Dedi burnumun ucuna öpücük bırakırken. "Kahve ve Ela karışımı" Dedim emin bir cevapla. "Hmm, bip yanlış cevap" Dedi beni gıdıklamak için ellerini kaldırmış iken, söylediğim şey ile dona kaldı. "Bende aynı şeyi dedim abii" Ben 'abi' demem şokunu yaşarken onun da benden farkı yoktu.

Bu fırsat o fırsat Ela, gıdıklamadan kaç...

Hızla elineden kutularak ayağa kalktım, en köşeye sindim. Bir kaç saniye öylece durdu, sonra yavaşça bana döndü ben ise tedirgin bir şekil de bakıyordum.

Dövcek mi?Sevcek mi?

Hayatımın kumarını oynamıştım sanırım... Ayağa kalkarak yanıma yaklaşmaya başladı, her adımında korkum daha da artıyordu. Ellerini kaldırdığın da bana vuracağını sanıp gözlerimi kapatırken o beni şaşırtarak kollarını koltuk altımdan geçirerek döndürmeye başladı. "ABİ DEDİ BEE, BANA ABİ DEDİİ" Deli gibi bağırıyordu. Gülmemek için kendimi zorluyordum şuan...

Sesi duyan abi kalabalığı birden buraya akım etti, kapının açılmasını önemsemeden döndürmeye devam ediyordu Baran abi, midem bulanmaya başlayınca, kesik kesik "A-abi midem-" Devam etmeme izin veremden hemen yere indirdi beni. "İyi misin güzelim miden mi bulanıyor?" Hemen endişeli bir büründü.

O an aklıma sinsice bir plan geldi... Abilerin hepsi burada bize bakıyorlardı. Hepsinin görebileceği bir yere geçerek elimin birini ağzıma diğerini de karnıma koydum. "Abi ben hamileyim" ve ölüm sessizliği...

Hellooo sonn

Komik bir sondu benceee.

Sizce tepkileri nasıl olacakkk

sizleri seviyorumm