helloo canım okurlarımmm.

Sonunu biraz farklı bitirmek istedim bir önceki bölüm de, umarım beğenmişsinizdir.

Fazla uzatmadan bölüme geçelimm.

***

Alaz'ın anlatımı ile

Ela'nın odasınından gelen bağırışlar ile, tüm abiler ile göz göze geldik. Herkes aynı şeyi düşünüyordu;

Ona zarar verir mi?

Eymen'in bakışaların da bile korku vardı, çünkü ilk dafa yaşanan bir şey değildi. Alaz abi kendisini kaybedip çok kez zarar vermişti bize... Daha fazla beklemenin anlamı olmadığından, aynı an da kalkarak koşarak Ela'nın odasına girdik. Her ihtimali düşünmüştük, onu boğabilir, kafasına eşya fırlatabilir...Fakat asla böyle bir sahne kafamız da canlanmamıştı.

Bizim 'yardım çığlıkları' Olarak adlandırdığımız şey aslın da; Alaz'ın, Ela'yı döndürmesiymiş... Biz şaşkınlık ile onlara bakarken, Ela'nın midesinin bulandığını söylemesi ile döndürmeyi bırakmıştı Alaz. Biz Ela'nın ne yapacağına bakarken o bizim kanımızı donduracak şeyleri söyledi,

"Ben hamileyim" Sesi bir kulağımdan girdi, çınlatarak diğerinden çıktı. Sanırım galipten sesler duymaya başlıyordum, çünkü imkanı yoktu böyle bir şey. Hereks kitlenmiş Ela'ya bakıyordu, Baran'ın tebessümü bile bir salise de silinmişti.

Eymen'i haklı çıkarmak zorunda değildin!

Karınına baktığım da görülebilir bir şişlik vardı. Bayılmadan önce diyebildiğim tek şey "Tutun beni" Olmuştu. Tabii ki de tutmamışlardı, kimse daha şoktan çıkamamıştı...

Bilincim kapanmıştı hemen öncesin de bazı bağırtılar vardı...

Ela'nın anlatımı ile

"Ben hamileyim" Dedim sakin bir ses tonu ile, dinamitten farkı yoktu söylediklerim. Anın da hereksin bakışları bana kitlenmişti. Baran'ın güller açan yüzü bile anın da solmuştu. Tüm abileri baştan sona süzdüm, sanki terörist görmüş gibi bakıyorlardı. Daha da inandırıcı olsun diye karnımı hafiften şişirdim. Gözlerini dahi kırpmadan bana bakıyorlardı, dehşet için de açılmıştı gözleri. Alaz'ın "Beni tutun" Diyip bayılması üzerine gözleri büyük bir şaşkınlık içerisin de açtım.

Fazla abartıyorlar bence

Bayılmasının ardından sanki herkes bu anı bekliyormuş gibi küfürler savurmaya başladılar.

"S***tir" Dedi son da Baran, "S-Sen ne..." Devam edemedi, gözlerin de hayal kırıklığı vardı.

İyi de neden? hamile olmak suç mu?(Ela)

17 yaşın da olduğun için için ve herkesin aklına farklı bir şey geldiği için olabilir mi acaba Ela(İç ses)

Hiii, onu tamamen unutmuştum. Sadece küçük bir şaka yapmak isterken yanlışlıkla Eymen'in dediğini doğrulamış olmuştum..."B-Babası kim?" Dedi Ömer abi soğukkanlı olmaya çalışıyordu fakat alnından süzülen boncuk boncuk terler her şeyi açıklıyordu. Ben pişman gözlerel onlara bakarken oyunumu devam ettiriyordum.

Ne olusa olsun azıcık eğlensem bir şey olmazdı değil mi?..."Yok ki...Terk etti" Dedim acıklı bir ses ile, kafamı yere eğmiştim. Gözlerin de ki dehşet daha da büyümüştü bana insan değil de uzaylı gibi bakıyorlardı.

"Ş-Şimdi senin o karnın da bir canlı mı var?" Dedi Rüzgar, olmaması yalvarıyor gibiydi. Göz bebeklerimi titrettim, hafiften de doldurmuştum. Onları daha da şoka sokarak "Bir değil ki... Üçüzler..." Dedim sesimi masum çıkarmaya çalışıyordum. O sırada ayıldığını yeni fark ettiğim Alaz, gözleri büyüterek tekrar bayıldı. Bu sefer onu ikizi Uraz tutmuştu, fakat asla gözleri benden ayrılmıyordu. "Ü-Üçüz mü" Rüzgar ses tonu çatallaşmıştı. Onaylayan şeyler mırıldandım. Tam gülüp(Şüpheli) şaka oladuğunu söyliyecekken Eymen'in dedikleri ile bedenim kasıldı. "Ne bekliyordunuz ki, ben size demiştim bu ucube de bir fa***e diye!" Ses tonu benden iğrenir gibi çıkmıştı.

Aha kaos, hahahaha(Kötü cadı gülüşü, iç ses)

"NE DEDİN SEN!" Dedim bağırıp üzerien yürüken, omuzlarım dik çenem havadaydı. "NE oldu, zoruna mı gitti? He, fa***esin sen kızım anla artık" Dedi işaret parmağı ile omzumu ittirirken. Aklım da o anı canlandı...

Ela Lisede iken...

Küçük kız mutlu mutlu eve gidiyordu. Bugün ilk defa kimse zorbalık yapmamıştı, hatta sınıfta ki kızlar bile arkadaş olmak istemişti... Seke seke apartmana girdi masum kız. Kapıyı çalarak annesinin oan açmasını bekledi. Fakat karşısın da gördüğü yüz ile bedeni kaskatı kesildi. Babası ona bakıyordu, yüzün de asla düşmeyen tiksinme bakışları.

Neden ev de ki? İşte olması gerekiyordu. Genel de önemli bir şey olmadığın da gelmezdi erken eve.

Küçük kız tedirgin bir sesle "Baba" Dedi, "BANA BİR DAHA BABA DEME LAN" Diyip kızın kolundan tutup eve sürükledi. Duvarın dibine atarak bağırmaya devam etti. "SENİ O****U, ADIMIZI KİRLETİYORSUN ANCA. BİZ SENİ TUVALET KÖŞELERİN DE ERKEKLERİN KOYNUNA GİR DİYE Mİ YOLLUYORUZ LAN" Anlayamamıştı tabii ki kız, kaç kere açıklamaya çalışmıştı kendisini fakat sonuç hep yüzünü yediği tokat olmuştu. Odasına çıktığın da ise bu sefer abisi karşılamıştı onu elin de kemer ile...

İşte o zaman anlamıştı melez kız(Düşüncelerini paylaşamadığı için diyorum) neden okul da ona iyi davrandıklarını...

Şimdi ki zaman

Ellerim titremeye, gözüm dolmaya başlamıştı bile. Fakat bu sefer izin vermeyecektim, kendimi açıklayacaktım. "BANA BAK BENİMLE DÜZGÜN KONUŞACAKSIN TAMAM MI? SANA BUNU ÇOK GÜZE BİR ŞEKİLDE AÇIKLADIĞIMI DÜŞÜNÜYORDUM" Dedim onun gibi, alaylı bir gülüş atıp. "Öyle mi ya, hamile olduğunu söylüyorsun ne düşünelim biz" Dedi sesini kısmıştı. "SENCE HAMİLE GİBİ Mİ DURUYORUM HE, ŞAKA YAPMAK İSTEMİŞTİM SADECE."dedim arka atarftan bir oh çekişi gelmişlerdi. Ardından devam ettim, "Fakat sen ona bile izin vermiyorsun, bulduğun her fısatta beni yargılamaya çalışıyorsun" Gözün de saliselik bir pişmanlık geçti. Sadece ben görmüştüm. hızımı alamayıp ekledim "Bir gün gelecek aha da buraya yazıyorum" Dedim elimle masaya düz bir çizgi çizerekn elimle "Sen yaptığın her şey için pilman olacaksın, özür dileyecksin. Abim olmanı istiyeceksin, işte o gün ben seni affetmeyeceğim." Dedim son sözlerimi söyleyerek.

Sanki tüm bunları bir duavar söylemişim gibi konuşmaya devam etti, "O gün asla gelmeyecek anlıyor musun? Ayrıca sana hala güvenmiyorum ve inanmıyorum. Hastaneye gideceğiz" Demesi ile gözlerim dehşetle açıldı.

Bu güvensizliğin başka bir boyutu artık!

"Ne saçmalıyorsun sen ya, yetti artık" Dedim bavulu almak için geriye dönmüşken. "Ne oldu, korktun mu? Sırrın yayılır diye. Anca kaçarsın zaten, sizin gibiler aanca kaçar" Dedi kınayıcı bir ton da. Kıyafetlerimi bavuluma yerleştiriken dedikleriyle durdum. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım, gerçekten sabrımı sınıyordu...

Böyel kurtulamayacağız Ela, yaptır işte seni bilmesem gerçekten hamilesin sanıcam...

Asla gitmeyecektim o hastaneye, inat olsun diye gitmiyecektim işte. Ona doğru dönüp "Bana bak, ben yemem bunları tamam mı? Bana neler dediler ben sesimi çıkarmadım. Sakinliğimi korudum, gaza gelmedim. O yüzden daha fazla boş yapma çık odamdan" Dedim tek nefeste, alaylı tavırını değiştiremden "Ayy, ne dediler bakim sana, çok mu üzdüler seni... Kıyamam san ben ama ya ne yaptılar odaya mı kitlediler" Dedi histterik bir kahkaha atarak. Ömer abi işe el atmak için "Şt, dur orda koçum. Abartma" Dedi, Eymen'in cevap veremsine izin veremden ben lafa atladım. Kulaklarım uğulduyor bedenim baştan aşağı titriyordu. "Ne dediler biliyor musun, ah hatta sadece ruhsal olarak değil, fiziksel olarak da çok şey söylediler. Hımm, mesela ne dediler biliyor musun? Okul da güvelik bahanesi ile ellediler beni, söylediğim de ise'Sen ayartmışsındır adamı' Dediler. Kafamı klozete sokuyorlar diye babama gittim, 'Sen yine bir şeyler yapmışsındır pislik' Dedi. Okul da bir kız bana bakıp üzerime kustu, anneme söyledim 'Kesin sen gülmüşsündür o yüzdendir. İğrençsin' Dedi. En ağırı neydi peki biliyo musun?" Herkes sus pus olmuş beni dinliyordu, öyle ki Eymen bile tüm ciddiyetini bana vermişti. "Abim beni ellemeye çalıştı, dediğim de ban değil abime inanmaları oldu" Dedim...

İçim de ne varsa kumuştum, ilk defa karşıların da tam analmıyla kendim gibi çıkmıştım. Başım dönüyor gözüm kararıyordu. Benim söylediklerim karşısın da kimse daha fazla bir şey diyememişti. Öyle ki Eymen bile bu kadarını beklemiyor gibiydi, hepsinin gözleri dehşet için de açılmış bana bakıyordu. Gözüm kararmadan önce duyduğum şey adımı haykırışları oldu...

***

(Arkadaşlar bir sonar ki bölüm abilerin ağzından yazıcam olayı özetle, şimdilik direkt burayı geçip Ela'nın uyandığı anı yazacağım)

Kafamı son derece keskin bir ağrı ile açtım, gözüme giren ışıklar yüzünden kafamı sola çevirdim. Tüm abiler endişe ile bana bakıyordu,

Ne olmuştu ki en son?

Ben hatırlanmak için zihnimi zorlarken, aklıma doluşan anılar ile gözlerimi şaşkınlık için de büyüttüm. Her şeyi söylemiştim, hatta Eray'ın yaptığı şeyi bile. Nasıl böyle bir hata yapabilirdim... O an büyük ihtimalle kafam yerin de değildi o yüzden ağzıma geleni söylemiştim. "Ela, iyi misin" Baran abinin sesiydi bu. Kurumuş dudaklarımı zorlukla açarak "Su" Diye mırıldandım. Kendi kendine bir şeyler mırıldanıp hemen suyu uzattı. Hafiften öne eğilerek suyu içtim. Kolum da ki serum yüzünden biraz canım acımıştı.

Ben tam her şeyin uydurmaca olduğunu söyliyecek iken Uraz'ın söyledikleri karşısın da bocaladım, "Ela, test yaptırtık ikizlerin olacak..."

"NE"

Vee son canım okurlarımmm.

Sizce güzel bitti mi??

Gerçeken hamilr mi sizcee.

Yorumlar da buluşalımmm.

Yazım hatalarım varsa özür dilerimm.