Vakit kısıtlı direkt başlıyalımm.

"Tamam"

Ön kapıyı bana açarak nazik bir izlenim bıraktı.

Ah, eriyorummm.

Koltukta iyice yayılarak rahat bir pozisyona geçtim. Eve doğru sürerken aynı zaman da sorular soruyordu.

"Evet, gelelim konmuza. Bugün neden kriz geçirdin" Dedi bakışlarını yoldan ayırmazken.

Buna karşılık söyleyebileceğim bir çok yalan vardı. Fakat nedense bir şey beni doğru söylemem için dürtüyordu.

Son an da kendine hakim olarak, yalan söylemeyi başardım. "Sadece yüksek ses, klasik aile kavgaları" En inandırıcı olanını seçmiştim. Yemesini umuyorum...

"Tamam, yalan kısmını geçtiysek doğrulara gelelim " Dedi beni yine şaşırtmayarak.

Baba oğul aynılar, hemen anlıyolar yalan söylediğimi.

"babana çekmişsin "kısık sesle mırıldandım, onun duymadığını düşünüyordum..

" Öyle, babama çok benzerim " Dedi duyduğunu belli edercesine ses tonunu yükseltmişti.

"Konuyu değiştirme, seninle başka bir zaman babam ile benzerliği konuşabiliriz fakat önceliğimiz başka" Dedi kısa bir an bakıp çapkınca sırıttı.

Şuan aşırı karizmatik olduğunu biliyormu acaba?

Ben büyülenmiş gibi ona bakerken, ismini yüksek sesle dile getirmesi ile irkilerek ona döndüm.

Kaşlarını kaldırmış, gözlerini hafiften kısarak beni inceliyordu.

Daha fazla kaçamayacağımı anlayarak eksik fakat yalan olmayan bir şekil de anlattım.

"Abiler ile kavga ettik" Dedim kendimden emin bir sesle yalan değildi bu sefer.

"Hmm, peki neden kavga ettiniz" Dedi dudakları meraklı bir biçim de kıvrılmıştı.

"Sâdece şaka" Dedim derin bir nefes alarak, o an benim için bir travma olmuştu.

Şaka yapmak yasak.

"uzatmadan söyle artık, ne makası. Hamile diyodun o konu ne" Dedi kaşlarını çatarak.

Gözlerimi utanç ile kaçırıp, dudağımı dişledim. "Önemli bir kınu değil" Dedim geliştirmek için. Fakat onun da konuyu kapatmaya niyeti yok gibiydi.

"Konu sen ise önemli" Dedi, ardından gaza biraz daha yüklendi. Direksiyonu kavrayan ellerinin boğumları sıkmaktan beyazlamıştı.

"Sakın ol" Dedim, çünkü korkmaya başlamıştım. Gözü seğeriyordu. "ANLAT O ZAMAN" Bağırması ile gözlerim dehşet ile açılarak geriye sıçradım.

Ben mavi gözlü çocuğu istiyorum...

"T-Tamam" Dedim, eğer biraz daha sinirlendirirsem olacakları düşünemiyordum.

"B-ben şaka yapmıştım, 'hamileyim' diye. Sonra şaka olduğu söyleyince Eymen inanmadı kavga ettik. Bağırış yüzünden kriz geçirdim" En hızlı şekil de özet geçmiştim.

Koltuğuna iyice sinerek, gözlerimi sımsıkı yumdum.

Hayır kızım ağlamayacaksın...

Kaç dakika öyle durdum bilmiyorum, Karan'ın bana seslenmesi ile eve çoktan geldiğimizi fark ettim.

Çenemi tutarak kafamı kendisine çevirdi. "Ela, özür dilerim. İyi misin" Dedi gözlerini kaçırıp.

Hayır, bu sefer ona istediğini vereceğim. Lakin bir gün susarsam işte o vakit son pişmanlığı olur Karan'ın.

"BAĞIRMAK ZORUNDA DEĞİLDİN " Dedim tüm öfkemi ona kusarak. Ben ona bağırıyor o ise hatalı olduğunu bildiği için sesini çıkarmadan yere bakıyordu.

Artık ellerim titreme noktasına geldiğin de, gözlerimi yumdum. Sakinlelmezsem eğer hiç iyi şeyler olmazdı.

Aniden yanağıma konulan öpücük ile afalladım. Gözlerimi hafiften açtığım da, Karan bana masum bakışlar atıyordu.

"Bu da mavi gözlü çocuğun özür dileme şekli" Dedi masum sesiyle.

Hiç bir şey söyleyemedim, dilim tutulmuş gibiydi.

O yumuşacık, dolgun dudakları benim tenim ile temas etmişti.

Eğer daha fazla durursam, İrademi koruyamayacağım için hızla arabadan indim. Kapıyı kapatırken küçük bir kıkırtı sesi duymuştum.

Aman tanrım, kızım bu adam sana abayı yakmış. (İç ses)

Ya herkese öyle devranıyorsa...

kızım sen mal mısın acaba, valla sıktın artık. Başka birinin içine gircem ben. Baybay.

Yanaklarıma hücum eden sıcaklık ile elimle yüzüme rüzgar yapmaya başladım.

Savaş alanına son 1 metre. Eve girdiğim de beni be karşılayacağı konuşun da hiçbir fikrim yoktu...

Hello canlarımm. Sırf sizler için okula gitmeden hemen bölüm yazdım.

o yüzden bool boll oylayın ve yorum yapın. Cevap veremeyebilirim, akşam hepinize cevap vericem ama merak etmeyinn.

sizleri seviyorummm.,❤🎀💅✨🤭🫀😆☺🙃😉😜🤩😝