Elimi uzatırken " Ben de Ela" Dedim. Soyadımı bilerek söylememiştim aslın da sonuçta belli değildi henüz. "Hm, anladım sanırım soy ismini söylemek isyemiyorsun? " Dedi sorarcaına. "Daha belli bile değil son adım... " Sessizce mırıldandım. "Sorgulamıyorum o zaman? " Dedi kıkırdarken. Refleksle yüzüne baktım, keşke bakmasaydım. Yüzün de onun için tatlı benim için korkunç bir tebessüm vardı. Anılar çoktan zihnimi işgal etmeye başlamıştı bile...

"Ela, gülme sakın ya iğrenç gülüyorsun"

"kızım böyle gülünür mü sümük gibisin ıyyy."

"böyle gülmek mi olur, ayı! "

Göz yaşlarım durmadan akıyordu, şimdi olacak iş miydi bu?

"Hayır, sus k-konuşma" Çelimsiz bedenim tir tir titriyordu.

"Ela, iyi misin? Bana bak ne oluyor" Dedi Ömer abi. Benim için endişelenmesi bile onu bir abi gibi görmeye yeterdi

"SUS" En sonunda da çığlık atıp ayağa kalkmıştım, küçük bir tebessüm bile beni ne hale getirmişti.

Deli gibi kafamı iki yana sallarken bir an da kendimi birinin kolların da buldum. Ömer abi bana sarılmıştı. Ne ittim ne de sarıldım, kafamı göğsüne koyarak daha yüksek sesle ağlamaya başladım. Ben ağlarken o da ağır ağır saçlarımı okşuyordu.

Herkesin midesini bulandıran saçlarımı okşuyordu.

Hıçkırımlarım, derin iç çekişlere döndü. Göz kapaklarım sanki üzerin de kocaman bir yük varmış gibi kapanmaya çalışıyordu. Uyku daha ağır basınca Ömer abinin göğsüne biraz daha sinerek gözlerimi yumdum.

Tek hatırladığım birinin beni kucağına alıp bir yere konulmam ve üzerine örtülen erkeksi kokuya sahip olan bir ceketti.

"İyi olacaksın, kardeşim" Ve alnıma konulan buse. Hangi anlam da demişti kardeşim diye bilmiyorum fakat benim onu 'abi'yerine koymam gibi o da beni 'kardeşi' yerine koymuştu.

***

Göz kapaklarım açılmamak için direniyordu fakat uyanmam gerekiyordu. Zor bela kirpiklerimi ayırdığım da kulağıma çocuk sesleri daha da net gelmeye başlamıştı.

Esneyerek dikeldim, aklıma DNA testi gelince gözlerim irileşti. Tamamen aklımdan çıkmıştı o, saate baktığım da öğlen olmasına az bir vakit vardı. Ayağa kalkacakken midemin gurultusuyla duraksadım.

Resmen midem de 9.9 lük deprem yaşanıyor...

Çıkmadan önce yanıma para almadığımdan yapacak bir şey yoktu.

Sanki isteyerek çıktın, sürüklendin kızım.

Sus iç ses.

Hızlıca kendime çeki düzen verdim, telefon kabının arkasın da ki 20 lirayı aldım. Tam otobüs durağına ilerleyecekken yere bir ceket düştü. Dün tanıştığımız abi koymuş olmalıydı, eğilerek yerden aldım hava esintili olduğundan giysem fena olmazdı. Ceketi giydikten sonra tekrardan burnuma o erkeksi koku doluştu. İster istemez tebessüm etmek istedim fakat hızla kendimi kontrol edip sert tavrıma geri döndüm.

Gelen otobüste en arka da cam kenarına geçerek yolu izlemeye başladım.

Aklıma bir an da Ömer abi düştü, keşke abim o olsaydı. Diye düşünmekten kendimi alamadım.

***

Pandalarımm lütfen beğenin ve yorum yapınnn.

Desteklerinizi bekliyorummm.

Tüm yorumlara cevap vermeye çalışacağımm. Bölümleri kopyala yapıştır yaptığım için üst üste atıcamm. Merak etmeyinn.

Sizi seviyorummm.