Gelecek, geçmişin aynada ki yansımasıdır...(Ela Alparslan)

Hello canlarr bu bölümü pazartesi akşamı yazıyorumm bakalım ne zaman yayınlayacağımm

Biraz girip oldumm, bol boll yorum yapınn sizin yorumlarınız sayesin de iyileşiyorummm. Gerçekten yorumlarınızı okuudukça o kadar mutlu oluyorum kiii lütfenn saçma mantıklı fark etmez yorum yapınn. Benim için okunmadan, oylamadan ve takipçiden çokk yorumlarınız önemlii

Ben önce ki bölümleri unutuyorum he rseferin de yaa, adhsjjdkabdsj yazmadan önce eski bölümü okuyorumm.

Haydi bölüme geçelimm.

***

Baran

Sorun büyük gibi gözüküyordu...

Dertli bir nefes çektim ciğerlerime, rüzgarın hafiften eserek yanağımı okşuyordu. Öylece bakıyorduk boşluğa, onu bilmem ama ben tam akrşımızda ki dağ manzarasına değil de onun aşağısın da ki boşluğa bakıyordum, kendimi oraya düşmüş gibi hissediyorum.

Daha dur Baran yeni başladık hemen pes mi edeceksin?

Bazı insanlar sessizliği tercih eder, kafa dinlemek ister. Onlara göre gürültülü ortamlar birer vakit kaybıdır, isterler ki her saniyemizi düşünerek geçirelim. Fakat bunun tam tersi insanlar vardır ki sessiz bir ortam da 5 dakika dahi duramazlar. Beynini kemiren düşüncelerden kafayı sıyırma noktasına dahi gelebilirler. Onlar için sessizlik cehennem gürültü ise cennettir, onlar müziğe sığınırlar, sürekli bir şeyler ile uğraşırlar. Çünkü biliyorlar ki eğer sessizlik oluşursa bizler, kendi düşüncülerimizden korktuğumuzu kabul etmek zorun da kalırız. İnsan beyni öyle bir şeydir ki ihtimale bakmaz ya da saçmalığına, tek yaptığı düşünce yaratmaktır. Bu düşünceleri pirincin için de ki taş olarak görebiliriz. Bize verilen görevleden biri de beynimiz de ki o olumsuz düşüncelerden kurtulmak ve o düşünceyi sesli bir ifade ile dile getirmemektir. Sürekli ölçüp tartarız 'olabilir mi?' Diye, bazen öyle korkutucu bir düşüncedir ki bu hele bir de ihtimali yüksek ise bu sefer kendimizi kandırırız. Hani derler ya ' Kendini kandırıyorsun' Diye. İhtimal verdiğimiz düşünceler karşısın da bir savaşa gireriz, siz 'olmayacak' dersiniz karşı taraf 'olacak' Der. Kendimiz ile olan savaşımız da budur aslın da bu savaşı kazanırsak hayatın sınavını da kazanırız. Fakat öyle ki bu savaşı kazanmak o kadar da kolay değildir, en basit şekil de anlatmak gerekirse bu savaşı kazanmak " Taşın suyunu çıkarmak " Gibidir, o yüzdendir işte tüm bu haykırışlar, çığlıklar. Kendimiz ile olan savaşı kaybettiğimiz de ki biriken acının sesidir...

Bir yerden başlamak gerekiyordu, biliyordum Eymen'in inadını ben konuya girmezsem o asla anlatmazdı. "Ne inatmış be Eymen, anlat buradayım işte ne oldu yine?" Dedim, rüzgarın kulağıma gelen uğultusu rahatsız edici bir boyuta ulaşmıştı daha fazla burada oturmak istemiyordum.

Derin bir nefes verdi bana dönüp yüzüm gıdıklanmıştı. "Ne çok şey oluyor değil mi abi, bizim bildiğimiz ya da bilmediğimiz?" Dedi sonda histerik bir kahkaha atmıştı. Acı çekiyor gibiydi, cebinden bir saigara çıkarıp ucunu ateşledi Eymen. Boğazına düğümlenmiş gibi konuşmuyordu değil de konuşamıyordu.

Demeden hiç bir şey bekledim devam etmesi için, anlamıştım demek istediğini kendimce...

"Anlamadın sen tabii" Dedi sigarısından bir duman çekerken. "Çok şey dönüyor burada kimsenin bilmediği aslın da. Kimseye güvenemiyorsun, kime güvensek gerçek yüzünü görüyoruz hemen" Dedi sigaranın dumanını havaya üflerken, zevk alıyor gibiydi. Hep beklenmedik bir anda yakalanıyoruz, patt bir bakıyoruz karşımız da bir ayna gerçekleri görüyoruz." Dedi elini sanki hava da bir masa varmış gibi vurmuştu. Sigarının son dumanını da içine çekip söndürdü.

Bir kaç dakika bekledim başka diyeceği bir şey varmı diye sustu, belki dilinin ucuna çok şey gelmişti fakat o susmayı tercih etti, pardon susmak zorun da kaldı...

"Öyle Eymen öyle, bilmek, inanmak istemediğinin bir anda oluyor her şey" Dedim onun söyleyemediği şey söyleyerek. Şaşkınca bana baktı onu bu kadar iyi anlamamı beklemiyordu sanırım. "Bakma öyle anlıyorum seni" Dedim alaylı bir tavırla sırıtırken. " Ne oldu, ne öğrendin söyle bakayım. Seni sigara içeribilecek kadar" Dedim, yılda bir içerdi genel de o da büyük bir sorun olduğun da olurdu genel de.

"Gördüm abi, gördüm. Eray'ı, Emir'i parka götürüp sanki onu dövenler parkta ki çocuklar gibi göstermek için video çekerken gördüm." Dedi gözleri kederli bir ifadeye bürünmüştü. Söyledikleri karşısın da kanım dondu sanki bugün daha ne kadar bu bedenim kaskatı kesilecekti. Sanki beynim bir anda uçmuş gibiydi, hiç bir şay algılayamıyordum. Böyle bir şey duymayı asla tahmin edemiyordum. Ağzımdan çıkan ilk cümle, "SENİ GÖRDÜĞÜM İLK YERDE ÖLDÜRECEĞİM ERAY YILMAZ" Oldu.

Ela

Ateş Alparslan...

Buradaydı, odama kadar girmişti. Odamın tam ortasın da benim de tam dibimdeydi.

Tam dibimdeydi...

Tam dibimdeydi...

Tam dibimdeydi...

Olamazdı değil mi? Hayır ya, Ateş y-yine bana aynı şeyi yapar mıydı? Cesaret edebilir miydi?

Ateş'ten bahsediyoruz Ela, o isterse her şeyi yapabilir.(Estağfurullah tövbe, dinden çıkcaz kitap yazıyım derken sjıdhjasah)

Gözüm seğiriyor, bedenim deli gibi titriyordu. Kalbim sanki bir kafesten çıkmaz ister gibi çırpınıyordu. Ateş ise alaylı ve çapkınca sırırtıyordu, her ne kadar korkumu ondan gizlemeye çalışsam da olmuyordu bunun sebebi biraz da odanın koyu lacivert tonların da bir havaya sahip olmasıda vardı. Simsiyah giyindiği için sadece yüzünü görebiliyordum. Korkum kör gelse bile hissedebilir bir boyuttaydı, gözlerim de endişeyi görmüş olacak ki yalandan dudak ve kaşını büzdü. "Sen benden korkuyor musun" Boğazından çıkan hırıltılı ses irkilmeme sebep oldu. Ona ya cavap vermeyeceğimi ya da 'evet' diyeceğimi falan sanıyordu fakat ben öyle yapmadım.

Sonuçta abiler evde bir şey olursa gelirler hemen;

Düşüncesi ile dudaklarımı araladım. Cevap verecek olmam hoşuna gitmiş gibi dudakları hayranlıkla kıvrılmıştı. "S-Senden korkmuyorum, sana acıyorum" Sonda sesim son derece net çıkmıştı omuzlarımı dikleştirmiştim gelen cesaret ile. Sanırım benden gelecek cevabı böyle tahmin etmemiş olacak ki kıvırılan dudakları eski halini aldı aynı şekil de kaşları çatıldı gözleri koyulaştı. Çenemi kavrayarak sıktı "Nereden geliyor bu cesaret güzelim" Midemi bulandırmıştı iki dakika da. Size söylemiş miydim dengesiz bir kız olduğumu? Öyleyse şimdi söylüyorum, ben dengesiz kızın tekiyim. Az önce ki korkak ve titrer ruh halimi bir köşeye bırakıp go girl kişiliğine geçtim.

"Senin karşısın da cesarete bile ihtiyacım yok pislik herif" Dedim erkekliğine dizimi geçirirken...

Vurduğum bölgeyi tutrak eğildi, tek haraketim ile iki büklüm olmuştu. "OYUN BÖYLE OYNAIR ATEŞ ALPARSLAN" Dedim sesimin dışarıya çıkmamasını sağlayarak. Ardından derin bir çığlık koparttım haykırış gibi tüm her şeye, kaybettiğim, kazandığım, yaşadığım, hissettiğim her şey için haykırdım. Hafiften eğilerek sesim kısıslana kadar haykırdım, kapıyı kırmak istercesine açıldı tabii ki Ateş bey kaçmıştı. Sorun yoktu, bir daha gelirse işimi yarın bırakmazdım.

Odaya "ELA" Diye haykırarak giren abiler ile bağırmayı bıraktım. Ağzım yırtılacaktı sırf bağıracağım diye ya. "Ela, iyi misin?" Diyerek sarıldı Ömer abi. Büyük ihtimalle kriz geçiridiğimi sanıyorladı.

Onlar kriz geçirdiğimi düşünecekler, asla bilmeyecekler Ateş'in buraya geldiğini...

***

Tüm abilere gereken açıklmayı yapmış odamdan kovmuştum. Şimdi de o an orataya çıkan güçlü kız kişiliğimin aksine odamın bir köşesine geçmiş kulaklığımı takıp 'incelikler yüzünden' Dinleyerek ağlıyordum...

(Arkadaşlar şu go girl kısını yazarken böyle insanı gaza getiren, güçlü hissettiren bir şarkı dinliyordum. Yıldızlan sonra ki cümleyi yazarken 'kolay değildir' e geçtim. Ve sonuç sjdskjdnjsbdsj)

***

Baran

Güm dönmüştü,o çocuk sandığımızdan daha da kurnaz biri çıkmıştı. Kulağımı tüm seslere kapatarak arabaya doğru yürümeye başladım. Eymen'i orada bırakarak eve doğru gazlamaya başladım, gözüm dönmüş gibiydi.

Eve son 10 dakika kala önüme kıran siyah araba ile son anda frenliyerek durdum. Az kalsın kaza yapıyordum, arabadan inen iki adamla torpido gözün de ki yedek silahımı aldım. Cama tıkladı içlerinden birisi camı açıp bekledim, "Ateş ağanı bir mesajı vardır Baran ağa. " 'Eğer buraya adımını dahi atarsan acımam öldürürüm' Demiştim Ömer, hatırlatmak istedim...

Vee son arkadaşlarr. Bölümü yetiştirdimm şükürr. Bu arada bölümün orta bir yerin de spoiler verdim anlayana:)

İyi gecelerr