Helloo canım okurlarımmm.

Okumalar düştü😓. Lütfen destek olunnn. Beğenin ve yorum yapın. Yoksa benim de yazma hevesim yok oluyor.

sizleri seviyorummm ❤

Karşım da çap canlı Ömer abi duruyordu. Abim o muydu yani? Ben afallamış bir şekil de Ömer abiye kitlenirken. O ise tebessüm etmemek için kendisini zor tutuyordu.

Biliyordu çünkü benim travmamı...

"kızım, oğlum gelin oturun. Abileriniz ile tanışın" dedi De ya hanım. Kafamı iki yana sallayarak kendime geldim.

Ona nasıl açıklayacaktım parkta neden yattığımı?

"ANNE, O BİZİM KARDEŞİMİZ DEĞİL" Aralarından en küçük abimin kükremesiyle, gözlerimi sıkıca yumdum. Yüksek sese fobim vardı. "OĞLUM, bu konuyu konuştuğumuzu hatırlıyorum. ALIŞACAKSINIZ ona. BİTTİ" Şenol beyin de aynı tonda ona bağırmasıyla titremeye başladım.

Daha eve ilk adımımı attığım da kaos çıkmıştı. Herkes birbirine bağırıyordu. "BABA, BİR GÜNLÜK KIZI Mİ SAVUNUYORSUN" Dedi yine bağırarak number 3 abi. İşte bu bardağı taşıran son damlaydı. Sol gözümden bir yaş aktı, gözlerim hala sımsıkı kapalıydı. Bir anda kolumdan tutulup geriye ittirildim. Gözlerim kapalı olduğundan kimin yaptığını görmemiştim fakat tahminim number 3 abiydi.

Kriz geçireceğim...

Avazım çıktığı kadar bağırdım, aynı an da bağırıp çığlık atıyordum. İki elimle kulaklaırmı kapatmıştım ,sayıklıyordum.

"SUS"

"YETERR, KES ARTIK"

Birinin beni belimden çekmesiyle sesimi daha da sesimi arttırdım. "DOKUNMA BANA" "ÇEK ELİNİ" kendi kendime deli gibi çırpınıyor, kurtulmaya çalışıyordum. Gözlerimi hafiften araladığım da Derya ve Şenol beyin büyük endişeyle bana baktıklarını. Abilerin de onlardan farkı yoktu, number 3 ön yargılı olsa bile yine gözlerin de ufak bir endişe kırıntısı görmüştüm.

Kelime sarılam kollar daha da sıkılaşıyordu. "Şşt, Ela sakın ol ben yanındayım. Korkma tamam mı. Geçti her şey" Ömer abinin fısıltısıyla biraz sakinleştim. Gözleriminden hala yaş akarken sessizce göğsüne sindim. Güvenli bölgedeymişim gibi hissetmiştim.

Yavaş yavaş uykumun geliyordu. Bilincim kapanmadan önce hissettiğim şey, Ömer abinin beni kucağına alması ve alnıma konulan küçük bir buse...

Yazar dan

Abilerin neredeyse hepsi ön yargılıydı kız için çünkü eski kardeşlerin de kız onlara çok kötü davranmışlardı erkek olan ise iyi davranmıştı. O yüzden abilerin yalnızca kıza ön yargıları vardı. Aynı zaman da hastaneye ayrı geldiğin de anlamışlardı o da ex kardeşi gibiydi... Birisi sadece ön yargılı davranmıyordu Ömer, hem psikolog olduğu hem de yetişkin bir birey olduğu için ön yargılı davranmak istemiyordu. Sonuçta herkes aynı değildi değil mi?

Salona giren Ela ve Eray'a en ölümcül bakışlarını attılar. Cemre'nin(Adı sanırım buydu) yaptıklarını unutmamışlardı, hepsin de bir travma kalmıştı. Özellikle de en küçük kardeş herkesten korkar olmuştu. Diğer çocuklar ön yargılı yaklaşıken Ömer öyle değildi. Şok olmuştu, dün tesadüfen karşılaştığı kızın kerdeşi çıkmasını beklemiyordu. Gülmemek için zor tuttu kendini Ömer olacakları biliyordu, kızın travma, fobi gibi bir şeyi vardı. Ne yaşamıştı ki bu kız?

Kızından Ömerden aşağı kalır yanı yoktu, kitlenmiş bir şekilde ona bakıyordu. Ömer kızın gözünün titrediğini görmüştü, saliselik bir olay olsa bile fark etmişti. Sanki bir şeyden korkmuş gibiydi...

Kavga daha da büyümeye devam ederken, Ömer'in gözüne Ela takıldı. Gözlerini sımsıkı yummuştu, hafiften de titriyordu. Olacakları tahmin ettiği için hızla ayağa kalktı Ömer. O sırada da number 3 Ela'yı itmişti, Ömer hızla başka bir şey yapmaması için Ela'nın yanına koştu. Ela çoktan ağlayıp bağırmaya başlamıştı. Şimdi herkesin dikkati Ela'daydı, kızlarını ilk defa böyle görüyorlardı Derya hanım ve Şenol Bey. Önüne gelen herkese itiyordu Ela, gözleri kapalı olduğundan ne yaptığını da bilemiyordu. Ömer sessizce Deli gibi bağıran kızın arkasına geçti, çevik bir hareketle kollarını beline sardı, kurtulmaya çalışıyordu Ela fakat işe yaramıyordu. Ömer onu sakinleştirmek için sessizce bir şeyler mırıldandı kulağına. Bir süre sonra zaten Ela sakinleşmiş, Ömer'in göğsüne sinmiş bir şekil de yatıyordu. Ömer onu kucağına alarak odasına doğru taşımaya başladı.

Anlamıştı, bilmediği bir şeyler vardı bu kız da. Onlardan sakladığı, korktuğu. Şimdilik bu konuyu rafa kaldırmayı tercih etti Ömer, ne de olsa neden psikologa gittiğini arkadaşı sayesin de öğrene bilirdi...

Babası, kızı için çok endişenmişti. Onu öyle görmek kalbinden bir parçayı sökmüşler gibi hissettirmişti, aynı şey Derya hanım için de geçerliydi. Diğer abiler de her ne kadar ön yargılı olsa bile az da olsa endişelenmiştiler kardeşi için, geç de olsa kavuşmuştular...

Küçük kardeş ise her ne kadar ablasına güvenmek istese de korkuyordu ondan. Onun yerine diğer abisi ile konuşmak uyumak istiyordu. Küçük kardeş aniden gelen cesaret ile Eray abisinin yanına gitti. "Abi, buğün beraber uyuyalım mı" Dedi masumca. Eray ise duyduğu istekle yüzünü buruşturmamak için zor durdu. Ne sanıyorlar dı ki kitaplar da ki gibi bir abi olacağım falan mı* Diye düşündü Eray. Tüm gözler on da olduğu için ters bir cevap veremezdi. Yüzüne sahte bir gülümseme koyup "Tabii ki abiciğim. Hadi sen üstünü giyin yatarız sonra" Dedi geçiştirmek için, bir bahaneyle odadan ataradı onu. "Amaa, abii benim uykum geldi hadi şimdi yatalımm" Dedi sevecen bir şekil de. "Ama daha saat erken abicim" Dedi Eray yalandan talı çıkardığı sesle. "Abii, lütfen" Dedi küçük kardeş(Adı Emirdi galiba) "Abicim boş ver uykusu yok belli ki Eray abinin" Dedi Ömer. Eray başını onlara çevirdiğin de hepsinin kaşları çatılı bakıyordu. Eray korkarak yutkundu, "Eh, öyleyse yatalım. hadi gel" Dedi Eray mecburiyetten. Elini tutup asansöre yönlendirdi, "Yaşasınnn, abi teşekkürlerr" Dedi sevinçle Emir. "Ben tuvaleyte gideceğim Emircim sonra yatarız tamam mı?" Dedi tatlı çıkarmaya çalıştığı sesiyle. Asansörün kapıları kapandığın da rahatlayarak eski haline döndü.

Ömer harim diğer abiler Eray'a ısınmıştı fakat Ömer anlayamadığı sebepten dolayı ısınamamıştı. İçinde ki bir ses Erayın ailemizi dağıtmaktan beter yapacağını söylüyordu...Gözlem yeteneği iyi olduğu için 1-2 güne Eray'ın nasıl biri olduğunu anlardı...

Emir'in anlatımı

Çok heyecanlıydım, ilk defa Eray abim ile yatacaktım. Mutlu mutlu odama girip spidermanlı pijamalarımı giyindim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra Eray abimin odasına ilerledim. Henüz gelmemişti, umursamayıp yatağa oturup beklemeye başladı. Odanın kapısı açılınca kocaman gülümseyip ona baktım fakat yüzün de ki kötü sırıtışla tebessümün dondu. Boynun da ki damarlar belirginleşmişti korkuyordum, üstüme doğru gelmeye devam ediyordu. "A-Abi " Diyebilmiştim sadeca kısık çıkan sesimle. Beni umursamayıp tam dibime girdi, "Hata yaptın küçük, bunu sen istedin" Dedi ürkütücü sesiyle. Kemerini çıkarmaya başlamıştı bile her için çok geçti. "A-Abi ne y-yapıyorsun, g-gelme ü-üzeri-" Devam etmeme izin vermeden tişörtümü sıyırıp kemerle vurdu. Çığlık atmak için ağzımı açmıştım ki eliyle ağzımı da kapattı. "ŞŞt, bağırma küçük kardeşim bunu sen istedin" Dedi Eray. Bayılana kadar dövdü kardeşini, hırsını almak ister gibi...

Bayılınca aklın da olmayan bir şey yaptı Eray, kardeşini Ela'nın yanına bıraktı...

Ve büyük bir kaosa ilk adımı attı...

Ve sonn canımm okurlarımmm.

Evet, ben de Eray'ı öldürmek istiyorum merak etmeyin;)

Biraz kaos yazalım değil miii?

Beğenip yorum yapınnnn, öptümmm.