22. Yaşımın son gecesindeydim. Yarın 23 yaşına girecektim. Fakat son 10 yıldır olduğu gibi yarında doğum günümü kutlamayacaktım. Çünkü babamı 10 yıl önce doğum günümde kaybetmiştim. Babam tır şoförüydü. Trabzona doğum günümü kutlamak ve yükünü getirmek için gelirken kavşaktan dönerken tırdaki yükün ağırlığından dolayı tır devrilmişti. Babamda bu talihsiz kaza sonucunda vefat etmişti.

Vefat haberinin eve geldiği ilk anı hatırlıyorum. Annemin çığlıklar atmasını ardından bayılmasını abimin inanamaması ve gelip bana sarıldığını hatırlıyorum. Ben ise olayları anlamamıştım. Yaşım küçük değildi. Ama anlamamıştım işte. Ölüm ne demekti?

İşte bu sorunun cevabını tam 1 hafta sonra öğrendim. Trabzonda babamın cenazesinin defnedilip dedemin gelip bizi Amasayaya götürdüğünde anladım. Trabzon'a sin bakışımda arkadaşlarıma son sarılışımda anladım. Aslında onlarla son kez sarılmadık. Onlara son kez sarılmışım fark etmedim. İşte ben ölümü böyle anladım.

Düşüncelerimden annemin sesini duyduğumda uzaklaştım. "Mine gel hadi yemeğin soğuyacak" Anneme şuan yemek yemek istemiyorum dersem yüksek ihtimalle önce azar sonra terlik en sonda yemeği yerdim. Bu yuzden sadece yemek yemeyi tercih ederek "geliyorum anne" dedim ve odamdan çıktım. Saçım açık annemin beni mutfaga girersem masaya oturmadan tekrar kalkacağımı bildiğim için önce banyoya gittim. Saçımı topladım sonrasında bı lastik toka geçirdim. Banyodan dönerken abimin odasına girdim. "Abi yemek hazır gel" dedim. Abimin bana bakmadan konuşmasıyla hata yaptığımı anladım. "Ben yiyeli çok oldu git de sen ye" dediğinde kapayi açık bırakıp mutfağa geçtim. Arkamdan "Ya ben sana şu kapıyı açık birakma demiyor muyum?" Diye bağıran abimin sesini duydum. Gıcıklıktı. Olsundu. Mutfağa geçip sandalyeme oturduğumda annem "yemeğin buz oldu buz" dedi. Yemeğe baktığımda ise üstünden buhar çıktığını gördüm. Evet annem abartmayı severde.

Yemege başladığımızda annem gününü anlatmaya başladı. "Bugün fırına iki kadın geldi. Onları bu cevrede ilk kez görüyorum. Zaten bu gariplerdi. 2 ekmek alıp gittiler. 2 kadın 2 ekmeği ne yapacak?" Dediginde "Anne belki de kadınlara 2 ekmek lazımdır" dedim. Annemse "aman ne anlarsın sen " dedi. Kesin yemekten önce teyzemlerden biruyle konuştu. Onlarla gıybeti çevirdi. Benden istediği tepkiyi alamadı. Sonrasindaysa kaşığını bırakarak bana döndü. "Sana bişey söylemem lazım. Çok şaşırıcaksın" Yüzündeki ifadeden biseyler olduğunu anlamıştım. "Noldu?" diye heyecanla sorduğumda verdiği cevabı hiç beklemiyordum.

"Tunç Amasya'da göreve başlamış"