Abim Tunç’a bağırdıktan sonra “Yukarı gelsene olm. Gece gece üşürsün” diyince Tunç’ta sanki canına minnetmiş gibi “Kapıyı aç” diyerek binaya girdi.

Kapıya kadar geldiğinde bende odamdan çıkarak oturma odasına geçtim. Bu çocuğun bu saatte burada ne işi vardı?

Abim düşüncelerimi dillendirerek “Olum biz seninle daha sabah görüşmedik mi? Hemen mi özledin?” dedi.

Mineee abin kumamız mı olacak yoksa?

Abimin komik olmayan esprisinden sonra sanki Tunç içeri gelirken üç kere sarılmamışlar gibi tekrar sarıldılar. Öksürerek odadaki varlığımı belli etmeye çalıştığımda sonunda beni fark ettiler.

Tunç ”Kardeşim karakolden dönüyordum yolumun üzeriymiş. Bende uyumuyolarsa bir merhaba diyim dedim.” Diyerek güzel bir yalan uydurdu.

Abim ve Tunç konuşmalarına devam ederken saate baktım.. 23.44’tü. Yarın işim vardı. “Ben yatıyorum.İyi geceler.” Dediğimde Tunç saatini kontrol edip “Bende çıkıyorum o zaman” diyerek birden ayaklandı.

Abim”Nereye olum biraz daha otur.” Dediğinde Tunç bana bakarak “Yok ben çıkıyorum” dedi. ,

Abim “Kardeşim saçmalama. Hem bu saatte nereye gideceksin?” gibi saçma bir soru sorunca Tunç abimin omzuna vurarak “Eve gidicem kardeşim eve.” Dedi. Kapıya doğru hızlıca ilerleyip tekrar bize döndü “İyi geceler”

Kapıdan çıkınca bende abime “Ben de yatıyorum. Hadi iyi geceler.” Deyip odama geçtim. Yatağıma yattığımda telefonumdan bildirim sesi geldi.

Tunç: Aşağı inebilir misin?

Bu çocuk kafayı mı yemişti? Az önce yanmdaydı zaten.

Mine: Ya ne sapık gibi başladın yine.

Mine: Niye ineyim aşağıya?

Tunç: 11 Dakika içinde aşağı inmen gerekiyor. ,

Tunç: Lütfen bul bir yolunu ve aşağı in.

11 dakika içinde mi? Saate baktığımda 23.49’du. Hala anlam veremiyorken cevap verdim.

Mine: Tamam.

Odamdan çıktığımda olabildiğince sessiz olmaya çalışıyordum. Oturma odasının ışığı yanmıyordu. Abim yüksek ihtimalle odasındaydı. Abimin odası ve kapı ters yönlerde olduğu için bir oh çektim. Kapıya doğru çok sessiz adımlarla ilerleyip kapıyı açtığımda abim bağırdı. “Mine”