Oy vermeyi unutmayın.

Bağırır bağırır susar Mine hadi çık.

İç sesimi dinleyip kapıdan çıkıyordum ki abimin odasının kapısı açıldı. Kahretsin.

Bi anda kapıyı çekip çıkmıştım. Abimin bağırma ve kapıya tıklatma sesini duydum.”Mine, uyudun mu?”

Abim odadan ses gelmeyince uyuduğumu düşünmüş olacak ki tekrardan kapı kapanma sesi geldi. Tuttuğum nefesimi verirken kapıdan uzaklaşıp binadan çıktım. Aşağı indiğimde gözlerimle Tunç’u aradım. Hala etrafa bakınıyordum ki arkamdan birisi kolumu çekti. Tam çığlık atacakken azıma kapattığı elini ve onu gördüm. Gerçekten artık yüreğim ağzımda atıyordu.

“Benim sakin ol” diyerek beni sakinleştirmeye çalıştı. Elini yavaşça ağzımdan çektiğinde saydırmaya başlamıştım. “Ya sen manyak mısın? Bu saatte burada ne işin var? Abimin camına taş atmak nedir ya? Hem beni neyi aşağı çağırıp duruyorsun? Al geldim işte noldu?” dediğimde “İstediğim sorudan başlayabiliyor muyum?” dedi.

Hiçbir şey demeden ona bakmaya devam ettiğimde “Hangi camın senin olduğunu bilmiyordum. Attım birine. Ayrıca manyak değilim. Mum üfle diye buradayım.” Dediğinde elinde bir pasta olduğunu yeni görüyordum.

Bir pastaya bir ona bakarken “Doğum günün kutlu olsun. Nice mutlu yıllar” diyerek pastanın üzerindeki bir mumu yaktı. Üflememi belerken hala anlamsız gözlerle ona bakıyordum. Ban mum üflemeyi 10 yıl önce babamsız mum üflemem diyerek bırakmıştım.

Ona bakıp mumu üflemediğimi görünce “Baban şuan seni görüyor olsaydı doğum gününü kutlamamana çok kızardı.” Dedi. O anda izlenildiğimi düşündüm. Sanki babam beni görüyormuş hissine kapıldım. Etraftan bakışlarımı çekip kahve gözlerine döndüğümde bakışlarıyla mumu işaret etti.

“Ama ben son mumu babam üflemediği için üflememiştim” diyerek çocukça bir cevap verdiğimde gözlerime baktı. Biraz düşündü ve “Babanın yerine ben üflesem kabul eder misin?” dedi.

Dırırırım. Bugünlük bu kadar dostlar. Yarın devam ederiz. Kendinize dikkat edin. Öptüm😘