Bir insan ne zaman büyüdüğünü anlar, ne zaman olgunlaşır yaşı arttıkçamı hayır bir insan yaşadıklarıyla, başına gelenlerle büyür.Bende erkenden büyüdüm daha doğrusu büyümek zorunda kaldım nedenmi çünkü 6 yaşında küçücük bir çocukken 1er hafta arayla annemle babamı toprağa verdim.Ben kimmiydim ben ASENA BOZKURT 6 yaşından sonra hayatı cehenneme dönen ama pes etmeyip o cehennemden kendi elleriyle çıkan bir mit ajanıyım.

Annem İCLAL BOZKURT güzelliği ile büyüleyen başarılı bir istihbaratçıydı esmer teni, simsiyah saçları, kahverengi gözleri ve herkesi mest eden fiziği ile tam bir esmer güzeliydi.

Babam HAKAN BOZKURT kendisi Türk askeriydi rütbesi o zamanlar yüzbaşıydı uzun boyu kaslı vücudu , yemyeşil gözleri ile bir çok kadının aradığı özelliklerin vücut bulmuş haliydi ama babamın gözü annemden başkasını görmezdi.

Onlarınki öyle bir aşktıkı sanki birbirlerini her gördüklerinde tekrar birbirlerine tutuluyorlardı işte bu nedenle aşktan korkuyordum.Babam anneme bakmaya kıyamazken başkaları seveseve kıymıştı.Annem İclal Bozkurt çıktığı önemli bir operasyonu başarıyla tamamlamışken bu başarının bedelini canıyla ödedi.Son dakika yoldayken kimliğinin ifşa olması ile rehin alınıp günlerce işkenceye maruz kaldı annemden sadece babam hakkında bilgi vermesini istiyorlardı çünkü o aralar babam namını bütün ülkeye salmış bir kahramandı.20 günlük işkenceden sonra annemin konuşmayışı onu rehin alanların canını sıkmış ve annemi kalbinden vurmuşlardı oysaki asıl vurulan babamdı.Babam annemin şehit haberini duyunca ağır bir sarsıntı yaşamıştı çünkü annem babamı korumak için kendini feda etmişti .Onu en son annemin cenazesinde görmüştüm çünkü annemi defnettikten sonra annemin intikamını almak için bir operasyona katılmış ve istediğini almıştı,intikamı almasının mutluluğuyla 3 kurşun ile şehit olmuştu.

Annemle babamın ölümünden sonra bana sahip çıkan kişi babamın askeri ve can dostu SALİH ÇELİKti şuan yarbaydı .6yaşlarıma dair hatırladığım şeyler arasında sürekli babamla birlikte olduğu onu kendi öz amcamdan bin kat daha sevdiğimdi. Annemle babam şehit olduktan sonra onlarla birlikte kalmaya başlamıştım.

Zaten uzun bir süre etkisinden çıkamamıştım beni iyileştiren mutlu olmamı sağlayanlarda onlardı.Bir kızı bir oğlu vardı kızı benimle yaşıttı şuan cerrah olarak mesleğini devam ettiriyordu kardeşim yoktu ama o vardı İREM ÇELİK.

Birde abimiz vardı EREN ÇELİK abimiz diyorum çünkü ireme nasıl davranıyorsa banada öyle davranıyordu şuan binbaşıydı ve canımdan çok seviyordum kendisi şuan 32 yaşındaydı.evli ve bir kızı vardı kızının adı Nidaydı hayatımda gördüğüm en tatlı bebekti daha 4 yaşındaydı eşi Sinem o da dünyalar tatlısı bir kadındı eczacıydı mutlu bir evlilikleri vardı.

Ve sıra geldi kuzenlerime yani kardeşlerime 3 tane kuzenim vardı .ALP ÖZTÜRK teyzemin oğluydu kendisi yüzbaşıydı bende 2 yaş büyüktü kardeşim gibiydi çünkü Salih yarbaylarda kalmadığım zaman Nihal teyzemde kalıyordum.

kendimi birazdaha toparladıktan sonra hayatımın büyük bir kısmını onunla geçirmiştim.diğer kuzenim DENİZ ÖZTÜRK teyzemin kızı Alpin kardeşiydi.Kendisi pisikoloktu benden 2 yaş küçüktü ve sonuncusu ATEŞ BOZKURTtu kendisi babamın biyolojik kardeşinin oğluydu.O adama amca demiyordum çünkü ona karşı içimde büyük bir nefret vardı.Kendisi savcıydı ve bilinen o ki savcılarla askerler pek anlaşamaz işte babamla anlaşamamasının nedeni buydu sürekli babamın işlerine karışır onu küçük düşürmek için elinden geleni yapardı.Babannem hep o adamın yanındaydı babamın asker olmasını istemiyordu babamla yaşadığı kavgalar sonucu birbirlerine karşı nefret oluşmuştu babam bunlara dayanamamış ve aralarına büyük bir mesafe koymuşlardı.Gün gelir devran döner demişler amcamın en büyük sınavı ise oğlu olmuştu çünkü oğlu Ateş babasını dinlememiş ve kahraman bir Türk askeri olmuştu. babasıyla kavgalıydı ve konuşmuyordu.benim için onun ayrı bir yeri vardı çünkü beni küçükkende korur kollardı babası babamın cenaze törenine katılmamıştı ama o benim yanımda olabilmek için 8 yaşında evden kaçıp cenaze törenine gelmişti.

sıra geldi en yakın arkadaşıma iremle benim en yakın arkadaşımız GECE KORKMAZ hemşireydi ve iremin çalıştığı hastanede görev yapıyordu liseden beri en yakın arkadaşımızdı ve böyle devam edecekti.

Ve benim için yeri çok ayrı olan önceden babamın komutanı olan emekli paşa HAYRİ TÜRKMEN evet paşaydı ve benim küçüklükten beri en yakın arkadaşım dert ortağımdı bütün dertlerimi sıkılmadan dinler 75 yıllık hayatından edindiği tecrübelerle bana tavsiye verirdi.paşa olmasına aldırmayın çok romantik bir insandır kendisi aşk doludur.önceden bir evlilik yapmış ve eşi kısa bir süre sonra vefat etmişti şuan 75 yaşında ve kendisine bakacak kimsesi olmadığı için huzur evinde kalıyor bense onu sıkça ziyarete gidiyordum o benim paşa dedemdi küçüklüğümden beri öyle sesleniyorum.

Alp sayesinde birçok abim ve kardeşim olmuştu onlar kimmiydi Alp'in komuta ettiği Albayrak timi KIDEMLİ ÜSTTEĞMEN KAAN ULU, ÜSTTEĞMEN TAHA YILMAZ, TEĞMEN ŞAHİN KAYA ,ASTSUBAY MURAT ÖZTÜRK, ASTSUBAY ÖZGÜR DEMİR bu saydığım kişiler benim için canlarını ortaya koymaya hazır kişilerdi.